Ο Δημήτρης Σφήκας είναι ένας δραστήριος άνθρωπος με κοινωνικές ευαισθησίες. Μηχανολόγος-ναυπηγός στο επάγγελμα, με καταγωγή από την Πάτρα. Πολυταξιδεμένος και κοσμοπολίτης αλλά διατηρεί μνήμες και ισχυρούς δεσμούς με τη γενέτειρα. Αποφάσισε να κάνει μια δωρεά στην πόλη του, στη μνήμη της γιαγιάς και της μητέρας του (η οποία, τα πρώτα χρόνια της Κατοχής οργάνωνε αποστολή φαρμάκων στην Αντίσταση και φυλακίστηκε γι’ αυτό).
Ο Δημήτρης Σφήκας πρόσφερε στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Πάτρας μια πλήρη Μονάδα Κλινικής Αποκατάστασης Ασθενών, (ύψους 3 εκατομμυρίων ευρώ): κτιριακές εγκαταστάσεις 2.500 τετραγωνικών, σύγχρονο επιστημονικό εξοπλισμό για μεταφορά ασθενών με αυτόματα μηχανικά μέσα, αίθουσα και όργανα φυσικοθεραπείας, υδροθεραπεία σε ειδική πισίνα με επίβλεψη από εξειδικευμένο προσωπικό. Κι ακόμα, ερευνητικά εργαστήρια για φοιτητές που ενδιαφέρονται να αναπτύξουν τον κλάδο της Κλινικής Αποκατάστασης. (Τελευταία, συμμετέχει οικονομικά το Ιδρυμα Νιάρχου και το Ιδρυμα Μεντζελόπουλου).
Οι υψηλές προδιαγραφές της μονάδας – της μεγαλύτερης στα Βαλκάνια και από τις αρτιότερες στην Ευρώπη – δημιουργεί οικονομικές προοπτικές για την πόλη, το Πανεπιστήμιο και τη χώρα.
Την πρότυπη αυτή Μονάδα είχε αναλάβει την υποχρέωση να τη δημιουργήσει το κράτος στους Ολυμπιακούς του 2004, αλλά δεν φτάσανε τα λεφτά – πήγαν σε άλλες προτεραιότητες, βεγγαλικά, βεγγέρες και άχρηστες αθλητικές υποδομές της μίζας – ερειπιώνες πια.
Ο ευπατρίδης Δημήτρης Σφήκας είχε τη διάθεση «να προσφέρει στην πατρίδα του κάτι που το είχε πραγματικά ανάγκη• και, στον άρρωστο, άνεση και ποιότητα ζωής». Να πιάσει τόπο η δωρεά, όχι να «πετάξει» στο κράτος ένα ποσό σαν άλλοθι. Γι’ αυτό και παρακολούθησε ο ίδιος την εξέλιξη του έργου ελέγχοντας εκ του σύνεγγυς τις δαπάνες, τους μειοδοτικούς διαγωνισμούς, τον εξοπλισμό, τη διεκπεραίωση του έργου και αναθέτοντας σε ειδικούς επιστήμονες, εγνωσμένου κύρους και με έξωθεν καλή μαρτυρία, την επιστημονική ευθύνη της Μονάδας.
Ετσι, κατάφερε ο άνθρωπος να αποφύγει τις γνωστές παθογένειες του Δημοσίου, να παρακάμψει συντεχνιακά συμφέροντα και μηχανισμούς απ’ όπου, ως γνωστόν, αρδεύονται οι κομματικοί κηφήνες – στα κρατικά Νοσοκομεία κυρίως. Και που εξαιτίας τους έχει πάει κατά διαβόλου, και το σύστημα Υγείας και η χώρα. Ισως γι’ αυτό και οι παρεμβολές που γίνονται και τα εμπόδια που συναντά η Μονάδα Κλινικής Αποκατάστασης σε αυτονόητες διαδικαστικές εγκρίσεις είναι τεράστιες – «καλύτερα να κλείσει παρά να λειτουργήσει» έχει ειπωθεί από αντιδρώντες.
Τον τελευταίο καιρό η διοίκηση της 6ης Υγειονομικής Περιφέρειας Αχαΐας, διορισμένη από τον ΣΥΡΙΖΑ, και ο πρόεδρός της κ. Γ. Γιαννόπουλος βρήκαν τον τρόπο, παρακάμπτοντας την εποπτεία του δωρητή, να θέσουν υπό τον απόλυτο έλεγχό τους τη Μονάδα Κλινικής Αποκατάστασης. Με στόχο ενδεχομένως να τοποθετήσουν ανθρώπους της αρεσκείας τους. Εκπονήθηκε ένα σχέδιο Αναδιοργάνωσης των Υγειονομικών Υπηρεσιών που προβλέπει να αφαιρεθεί η Μονάδα Αποκατάστασης απ’ τον Οργανισμό και να υπαχθεί στο τμήμα Φυσικοθεραπείας – προφανώς, για να βολευτούν κομματικά στελέχη της νομενκλατούρας. Και καλούν οσονούπω τους συνδικαλιστές να αποφασίσουν επ’ αυτού (λες και θα ’χουν αντίρρηση οι επικαρπωτές – Γιάννης κερνάει και Γιάννης πίνει).
Συνάντησα τον κ. Σφήκα, μου αφηγήθηκε την ιστορία του. Είδα έναν άνθρωπο με πείσμα και διάθεση να πάει κόντρα στις αντιξοότητες. «Ο καλός ο καπετάνιος στη φουρτούνα φαίνεται», μου είπε. Μακάρι να αντέξει ο άνθρωπος.
ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΛΟΓΑΡΑ ΑΠΟ ΤΟ protagon.gr
