Διάβασα με έκπληξη το λογύδριο του κυρίου Διαμαντόπουλου που κόπτεται για τα αδέσποτα που έχουν “κατακλύσει” την πόλη της Αμαλιάδας και την Κουρούτα. Ως κάτοικος Αμαλιάδας οφείλω να πω ότι έχει ένα μεγάλο δίκιο. Για να διασχίσω την πόλη από την μία άκρη στην άλλη αντιμετωπίζω εμπόδια, τα οποία όμως δεν έχουν να κάνουν με τα σκυλιά που εννοεί.
Αντιμετωπίζω περήφανους οδηγούς τεράστιων οχημάτων που έχουν μπερδέψει το χωράφι με την πόλη και παρκάρουν όπου βρουν. Όσοι μάλιστα είναι ευσυνείδητοι ανάβουν και τα αλάρμ για να δείξουν προφανώς ότι είναι για λίγο. Αντιμετωπίζω τον κάθε επίδοξο dj που έχει την αίσθηση ότι η γειτονιά την οποία διασχίζει εκείνη την ώρα είναι ένα τεράστιο υπαίθριο κλαμπ.
Και για τον κύριο Διαμαντόπουλο το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι τα αιμοβόρα, θανατηφόρα και απειλητικά σκυλιά. Μάλιστα… είχα κάποτε ένα φίλο, λέει το τραγούδι, που τα σκυλιά τον λέγαν σκύλο… παρακαλώ μόνο τον κύριο Διαμαντόπουλο να συνειδητοποιήσει ότι με αυτά που γράφει θα φωτίσει τα σκοτεινά μυαλά ορισμένων όχι και τόσο φιλόζωων συμπολιτών μας, οι οποίοι περιμένουν την ευκαιρία για να γεμίσουν τις γειτονιές φόλες.
Το πρόβλημα κύριε Διαμαντόπουλε που φοβόμαστε να βγούμε από τα σπίτια μας δεν είναι κάποια αδέσποτα τετράποδα. Και αυτά άλλωστε τον αγώνα για επιβίωση δίνουν.
Αν η δική σας ζωή έχει γεμίσει με τρόμο λόγω κάποιων τετράποδων, τότε σας ζηλεύω. Ζηλεύω που δεν σας προκαλούν τόσο τρόμο τα μέτρα των τριών τελευταίων χρόνων, που δεν σας τρομοκρατεί η ασυδοσία της πολιτείας απέναντι στον πολίτη, που δεν σας τρομοκρατεί το κλίμα απόγνωσης, που δεν σας ενοχλεί το οικονομικό αδιέξοδο συμπολιτών σας.
Σας τρομοκρατούν ένα μάτσο τετράποδα. Ακριβώς αυτό είναι το πρόβλημα της Αμαλιάδας. Ακριβώς αυτό.
Υ.Γ. Στη δική μου γειτονιά έχουμε ένα συμπαθές αδέσποτο, το οποίο ταϊζουμε και φροντίζουμε όλοι. Είμαστε μήπως συνένοχοι σε αυτήν την “ντροπή” που αναφέρετε;
Αλέξανδρος Οικονομίδης
