Αν και στις αρχές της κρίσης φάνηκε ότι ακόμη και τα ζευγάρια που ήταν στα… χωρίσματα έκαναν πίσω, τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ προδίδουν ότι αυτό άλλαξε. Τα διαζύγια πανελλαδικά μειώθηκαν από το 2009 έως το 2011, από 13.607 σε 13.275 το 2010 και 12.075 το 2011. Ομως, το 2012, ο αριθμός εκτινάσσεται στα 14.880 διαζύγια, ξεπερνώντας ακόμη και τις εύπορες εποχές καθώς το 2006 τα διαζύγια ήταν 13.218 και το 2003 12.033.

Η διάψευση των προσδοκιών από το έτερον ήμισυ, η ανδρική απιστία, η ανία και η ζήλια είναι οι κύριοι λόγοι που επικαλούνται οι διαζευγμένοι, απαντώντας σε ερωτηματολόγιο του Ινστιτούτου Ψυχικής και Σεξουαλικής Υγείας το διάστημα Ιούνιος-Αύγουστος 2014. Μάλιστα, το φαινόμενο της αύξησης των διαζυγίων φαίνεται πως «χτυπά» περισσότερο τους μεγαλύτερους.

«Ενας στους πέντε άνδρες πάνω από τα 55 επενδύει σε νέο γάμο και κάνει παιδί ως ένδειξη νιότης και ευημερίας», εξήγησε στην «Καθημερινή» η ψυχολόγος Μαρία Μόσχα. Σύμφωνα με το Ινστιτούτο, οι κυρίαρχες ηλικίες στα διαζύγια είναι 45-65, κάτι που επιβεβαιώνεται και από την ΕΛΣΤΑΤ καθώς για το 2012 πάνω από τα μισά διαζύγια 8.586 προέρχονται από γάμους που μετρούσαν τουλάχιστον δέκα χρόνια.

Κάποιοι επιλέγουν τη διάσταση, για λόγους οικονομίας, αν και οι περισσότεροι προτιμούν το συναινετικό διαζύγιο, εγκαταλείποντας τις απαιτήσεις τους, εξηγεί ο δικηγόρος Γιώργος Τζεβελέκος. Μάλιστα, όπως τονίζει ο ίδιος, την προηγούμενη διετία υπήρξε και η τάση των εικονικών διαζυγίων για όφελος, ή να αποφύγουν οικονομικό πλήγμα, επιδιώκοντας φοροελαφρύνσεις, για να περάσει στο όνομα ενός συζύγου το υγιές κομμάτι επιχείρησης που είχε χρεοκοπήσει, ενώ κάποιοι ήλπιζαν ότι ως διαζευγμένοι θα εξαιρούνταν της εφεδρείας στο δημόσιο. Βέβαια, ο αριθμός είναι μικρότερος από ότι θρυλείται, αφού στην πορεία τα περισσότερα ζευγάρια έκαναν πίσω.