Με απόφαση της Διϋπουργικής Επιτροπής Αναδιαρθρώσεων και Αποκρατικοποιήσεων μεταφέρεται στο Ταμείο Aξιοποίησης Iδιωτικής Περιουσίας Δημοσίου (ΤΑΙΠΕΔ) το δικαίωμα παραχώρησης σε τρίτους – μέσω συμβάσεων παραχώρησης – κάθε δικαιώματος χρήσης, διοίκησης, διαχείρισης και εκμετάλλευσης, 23 λιμένων και τουριστικών λιμένων. Πρόκειται για λιμένες και τουριστικούς λιμένες σε: Ζάκυνθο, Κατάκολο, Τούρλο Μυκόνου, Χίο, Πύλο Μεσσηνίας, Νέα Επίδαυρο, Γλυφάδα, Πόρο, Σκιάθο, Σκύρο, Αγ. Νικόλαο Κρήτης, Ιτέα Φωκίδος, Καλαμαριά (Αρετσού), Κω, Άλιμο, Ύδρα, Ρέθυμνο, Ρόδο (Ακαντιά και Μανδράκι), Σούδα και Αργοστόλι.
Η άμεση ιδιωτικοποίηση των συγκεκριμένων λιμανιών και μαρίνων θα είναι έγκλημα, αφού αποτελούν πύλες εισόδου και εξόδου της χώρας, υλοποιούν συνδυασμένες οικονομικές δραστηριότητες(μεταφορές, ενέργεια, τουρισμό, αλιεία), είναι κρίκοι στρατηγικής και εθνικής σημασίας. Η παράδοση τους στους μονοπωλιακούς ομίλους θα έχει τραγικές συνέπειες σε βάρος των λαϊκών αναγκών και κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας. Με κατακόρυφη άνοδο λιμενικών τελών και νέων δυσκολιών στη σύνδεση με το νησιώτικο σύμπλεγμα. Οι εισαγωγές – εξαγωγές θα είναι στον έλεγχο των μονοπωλίων, στα ιδιωτικοποιημένα λιμάνια θα επικρατήσει εργασιακός μεσαίωνας και γκετοποίηση, ενώ θα υπάρξει αποκλεισμός των παραλιμένιων δήμων από το θαλάσσιο μέτωπο.
Ταυτόχρονα επιταχύνεται η ιδιωτικοποίηση όλων των λιμενικών υποδομών της χώρας, με επίκεντρο τα 12 μεγάλα, στρατηγικής σημασίας, λιμάνια αλλά και τα υπόλοιπα, πάνω από 800 μικρότερα, εμπορικά και τουριστικά λιμάνια. Η τρικομματική κυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ μάλιστα βιάζεται να φέρει νομοθετική ρύθμιση η οποία αναιρεί την υποχρέωση συμμετοχής του ελληνικού δημοσίου κατά 51% σε επιχειρήσεις σε στρατηγικούς τομείς και υποδομές, ώστε να «λυθούν τα χέρια» της και στην ιδιωτικοποίηση των δυο μεγάλων λιμανιών της χώρας, του ΟΛΠ και του ΟΛΘ. Για τον ΟΛΠ σημαίνει παραπέρα παραχωρήσεις (κρουαζιέρα, car terminal, σταθμό εμπορευματοκιβωτίων, ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη).
Εξάλλου η παράδοση των μαρίνων στα μονοπωλιακά συμφέροντα σημαίνει μεγαλύτερου μήκους της ακτογραμμής με πανάκριβες υπηρεσίες και αποκλεισμό της πρόσβασης σε εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους προς την θάλασσα, σε συνδυασμό και με την ιδιωτικοποίηση μεγάλων παράκτιων εκτάσεων, όπως π.χ. του Ελληνικού. Τις συνέπειες της ιδιωτικοποίησης των λιμανιών ζουν στο πετσί τους οι λιμενεργάτες, με μειώσεις εισοδήματος στο 65% των μισθών του 2009, του προσωπικού και των δικαιώματά τους. Ταυτόχρονα στις ιδιωτικές μαρίνες, στην κρουαζιέρα, στα ιστιοπλοϊκά επικρατεί εργασιακός μεσαίωνας, οργιάζει η μαύρη ανασφάλιστη εργασία. Χαρακτηριστική περίπτωση η COSCO όπου έχει μετατρέψει ένα μέρος του λιμανιού του Πειραιά, το Σταθμό Εμπορευματοκιβωτίων – προβλήτα ΙΙ, σε εργασιακό κάτεργο, συμβάλλοντας στο να χαθούν χιλιάδες θέσεις εργασίας σε ναυτιλιακές εταιρείες που έκλεισαν, σε μικρές μεταφορικές εταιρείες, συσκευαστήρια κ.λπ., στην περιοχή του Θριασίου.
Δεδομένης της αγανάκτησης και διαμαρτυριών για τις παραπάνω ιδιωτικοποιήσεις από φορείς, τοπικές κοινωνίες, Δήμους κ.ά.
Ερωτάται ο κ. Υπουργός, αν σκοπεύει να αποσύρει την απόφαση της Διϋπουργικής Επιτροπής αναδιαρθρώσεων και Αποκρατικοποιήσεων και να διατηρήσει το δημόσιο χαρακτήρα των λιμένων και τουριστικών λιμένων, σε όφελος των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας και ικανοποιώντας τις λαϊκές ανάγκες.
Η Βουλευτής
Διαμάντω Μανωλάκου
