Κώστας Τζαβάρας:Νεποτισμός, αλαζονεία και εσωκομματικές συγκρούσεις το τρίπτυχο της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ

Δεν υπάρχει πλέον καμία αμφιβολία για τα αδιάκοπα ψέματα και τις επαίσχυντες απάτες που μετήλθε ο Αλέξης Τσίπρας και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ κατά την διάρκεια της επτάμηνης διακυβέρνησης της χώρας, προκειμένου να υφαρπάξει την ψήφο του ελληνικού λαού και να καλύψει τις παλινωδίες και τους ερασιτεχνισμούς του, που κόστισαν στην χώρα μας πικρά. Και τώρα που η χώρα οδηγείται για τρίτη φορά στις κάλπες, ως αποτέλεσμα των εσωκομματικών τριβών και της προσπάθειας του κ. Τσίπρα να δραπετεύσει από την εφαρμογή του 3ου μνημονίου που ο ίδιος μας έφερε, γινόμαστε μάρτυρες από την πλευρά του τέως πρωθυπουργού ενός εκλογικού επιχειρήματος βασισμένου στο δίπολο παλαιό – νέο. Θεωρώντας ότι διαθέτει ακόμα το «θεόσταλτο» ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς, ο κ. Τσίπρας προσπαθεί να πείσει ξανά τον λαό να του δώσει την ψήφο του, γιατί αυτός εκπροσωπεί το νέο που ήρθε να διώξει το παλαιοκομματικό καθεστώς, που κυβερνούσε έως τώρα την χώρα.
Προφανώς ο κ. Τσίπρας και οι σύντροφοί του στον ΣΥΡΙΖΑ ή ζουν σε μια άλλη χώρα ή διαθέτουν μια ισχυρά επιλεκτική και βραχυπρόθεσμη μνήμη. Γιατί μετά από επτά μήνες «πρώτης φοράς αριστερά» διακυβέρνησης, η χώρα και ο λαός έζησαν το παλαιό στην χειρότερη δυνατή μορφή του. Μια διακυβέρνηση που στιγματίστηκε επανειλημμένα από λαϊκίστικες επιλογές και παλαιοκομματικά αντανακλαστικά, τα οποία δεν συνάδουν ούτε με την αριστερή επαναστατική ορμή που ευαγγελίστηκαν στις εκλογές του Γενάρη του 2015, ούτε βέβαια με το πλεονέκτημα μιας αριστερής και επιπλέον άφθαρτης κυβερνητικά ιδεολογίας, η οποία θα ξεθεμελίωνε τις κυρίαρχες έως τότε νοοτροπίες στην κοινωνία και την πολιτική της χώρας. Δεν χρειάστηκε πολύς καιρός για να καταλάβουμε όλοι μας ότι ο τέως πρωθυπουργός και το μόρφωμα του αριστερού και δεξιού λαϊκισμού που εγκατέστησε ως κυβέρνηση, ενσάρκωναν τον πλέον παρωχημένο τρόπο άσκησης πολιτικής που είχε βιώσει η χώρα. Έναν τρόπο εμμονικό και ιδεοληπτικό, που μοναδικό στόχο είχε την κατάληψη της εξουσίας και την καθεστωτική εδραίωση του κόμματος στο Κράτος.
Το όποιο πιθανό ηθικό πλεονέκτημα της αριστεράς του ΣΥΡΙΖΑ εξανεμίστηκε πολύ γρήγορα, όταν πλέον έγινε αντιληπτό ότι η συγκυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου εδράζει την λειτουργία της στο τρίπτυχο του νεποτισμού, της αλαζονείας και των εσωκομματικών συγκρούσεων. Ήδη από πολύ νωρίς βιώσαμε την «αποκατάσταση» των συζύγων, συντρόφων, εξαδέλφων και λοιπών συγγενών και κομματικών φίλων, σε κρίσιμες κρατικές θέσεις, με την ευκολία ενός κομματικού μηχανισμού που ανυπομονούσε εδώ και χρόνια να καταλάβει την εξουσία και το έπαθλο της Διοίκησης που την ακολουθεί. Άραγε πόσο ηθικό και πόσο νέο είναι ανδρόγυνα να διορίζονται υπουργοί, πόσο ηθικό και νέο στενοί συγγενείς να καταλαμβάνουν θέσεις στην κυβέρνηση και σε μεγάλους οργανισμούς;
Με την άνεση της κομματικής προπαγάνδας, με πάντα πρόχειρο ένα δικολαβικό επιχείρημα, κυρίως όμως με απέραντη αλαζονεία αντιμετωπίστηκαν και τα φωτογραφικά νομοθετήματα, που έδιναν στους υπουργούς την δυνατότητα να ικανοποιήσουν τα αιτήματα των πολιτών – πελατών τους. Είναι τελικά ηθικό και νέο να νομοθετείται η επαναπρόσληψη απολυμένων στο Δημόσιο από τον ίδιο υπουργό, τον κ. Κατρούγκαλο, που είχε αναλάβει την νομική εκπροσώπησή τους, με τον ίδιο να επαίρεται για την μεγάλη ανατροπή που επέφερε; Είναι Αριστερά αυτή που υπουργοποιεί τον κ. Πολλάκη,ο οποίος παραδέχεται με ευκολία ότι διατηρούσε «μαύρα ταμεία» κατά τη θητεία του ως δήμαρχος;Και ακόμα και όταν οδηγούσαν την χώρα στην οικονομική καταβαράθρωση, έκλειναν τις τράπεζες και εξανέμιζαν την αξιοπρέπεια του λαού, ακόμα και τότε φρόντιζαν να εξασφαλίσουν την προσωπική και οικογενειακή τους περιουσία, αδιαφορώντας για τον αντίκτυπο. Πόσο ηθικό και νέο τελικά είναι να μεταφέρεις, όντας υπουργός, τα χρήματα σου στο εξωτερικό ή να τα αποσύρουνσυγγενείς σου εγκαίρως πριν το κλείσιμο των τραπεζών, όπως η περίπτωση των κκ. Μάρδα και Βαλαβάνη, όταν ζητάς από τους έλληνες πολίτες να κρατήσουν τα χρήματά τους στην χώρα; Είναι νέο και ηθικό να «ξεχνά» να δηλώσει την offshore που χρησιμοποιεί εδώ και χρόνια ο κ. Χαϊκάλης, αν και γνωρίζει τον νόμο; Πόσο νέο είναι τελικά να υποκύπτεις συνεχώς στις απαιτήσεις των συνιστωσών σου, προκειμένου να διατηρήσεις τις εσωκομματικές σου ισορροπίες, με αποτέλεσμα κρίσιμα προβλήματα στην οικονομία, τον ιδιωτικό τομέα, την παιδεία, το μεταναστευτικό να γιγαντώνονται; Είναι νέο να λειτουργεί η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα υπό την ομηρεία του κ. Λαφαζάνη, του κ. Βαρουφάκη και της κ. Κωνσταντοπούλου, να αποδέχεται θεσμικές παρεκτροπές, να προτάσσει το μικροκομματικό συμφέρον και να προχωρά σε επιλογές που κρίνουν το μέλλον του τόπου, με μόνο γνώμονα τις εσωτερικές ισορροπίες;
Τελικά, τι νέο έφερε ο κ. Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ, με ποια «καθαρότητα» και «ηθική» κυβέρνησε επί 7 μήνες τον τόπο, όταν το μόνο που έχουμε να θυμούμαστε είναι οι γνήσια παλαιοκομματικές επιλογές τους; Επιλογές που ο ίδιος έθρεψε και προστάτευσε, τοποθετώντας αυτή τη μικρονοϊκή αριστερά κατά ΣΥΡΙΖΑ, αυτό το πολιτικό κατασκεύασμα από επικίνδυνες για την χώρα συνιστώσες και από μετανοήσαντα παλαιοκομματικά στελέχη, μπροστά από το συμφέρον της Ελλάδας και του ελληνικού λαού. Οι επτά μήνες διακυβέρνησης Τσίπρα αποτελούν ολική επαναφορά στην απόλυτη έννοια του παλαιοκομματικού κράτους, τίποτα νέο και τίποτα δημιουργικό δεν προέκυψε από αυτούς, παρά μόνο ψέματα και απάτες. Στις εκλογές της 20ης Σεπτεμβρίου σπάμε τον κύκλο του ψέματος και προχωράμε μπροστά, αφήνοντας πίσω μας τον ανερμάτιστο «προοδευτισμό» του ΣΥΡΙΖΑ, τα ψευδεπίγραφα διλήμματα περί νέου και παλαιού, τα ανύπαρκτα ευφυολογήματα περί καλύτερου αριστερού μνημονίου. Μακριά από το διχαστικό λόγο και τα ψέματα που θέριεψαν τους τελευταίους επτά μήνες, στρατευόμαστε όλοι μαζί με τη Νέα Δημοκρατία, για να μετατρέψουμε τα αδιέξοδα των πολιτικών ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ σε ευκαιρίες για Πατρίδα μας, που θα οδηγήσουν ξανά στον δρόμο της δημιουργίας και της ανάπτυξης.