“Έτσι είναι η ζωή. Σαν το θέατρο. Μία γέλιο , μία δάκρυ. Μιά χαρά , μιά λύπη. Μπορεί να παίζεις κωμωδία και απο μέσα σου να θρηνείς , μπορεί να παίζεις δράμα και να νιώθεις πως πετάς στα ουράνια. Μόνο εσύ το ξέρεις και κανένας άλλος. Γιατί όπως και στο θέατρο έτσι και στη ζωή πολλές φορές άλλο δείχνεις και άλλο κρύβεις απο κάτω. Ίσως κάποιος εκεί πάνω να κάνει επιλογή για το τι θέλει να δεί απο το καθένα μας την επόμενη σαιζόν της ζωής μας. Όπως κι εμείς όταν μαζευόμαστε για να αποφασίσουμε τι θα ανεβάσουμε την επόμενη. Κωμωδία ή δράμα ? Το αιώνιο ερώτημα. Ο κόσμος ζητάει τη κωμωδία , θέλει το γέλιο , το ψάχνει. Περνάει καλά , ξένοιαστα , ανέμελα και φεύγει ξεκούραστος. Με το δράμα του ξυπνάς “δικές του” συναισθηματικές μνήμες , τον βάζεις σε σκέψη , πολλές φορές του θυμίζεις ποιος είναι , και φεύγει γεμάτος με αίσθηση πως πρέπει να διορθώσει πράγματα , να προσπαθήσει για κάτι. Που μόνο αυτός ξέρει. Ίσως αυτός εκεί πάνω να ξέρει καλύτερα. Όπως και να ‘χει , ένα είναι σίγουρο : Για να πρωταγωνιστήσεις στο θέατρο και στη ζωή πρέπει να κοπιάσεις . Κανείς δε θα σου χαριστεί. Ούτε ο ίδιος σου ο εαυτός. Πρέπει να προσπαθείς να γίνεις καλύτερος /η. Για σένα. Για το σύνολο. Για να πείς στον απο πάνω “δε με νοιάζει το έργο , δώσε μου ρόλο”. Έτσι και ο Χάρης. Πρωταγωνιστής στη ζωή και στο θέατρο. Πρωταγωνιστής στο γέλιο. Πρωταγωνιστής στις κατασκευές. Πρωταγωνιστής στη φιλία. Πρωταγωνιστής στη φιλοξενία. Πρωταγωνιστής στους χορούς. Πρωταγωνιστής στις ιδέες. Πρωταγωνιστής παντού. Μα πάνω απ ‘όλα στη καρδιά και το μυαλό μας. Καλό ταξίδι Χάρη μας. Είμαι σίγουρος. Με χειροκρότημα έφυγες , με χειροκρότημα θα φτάσεις…
Σταύρος”
Το ανωτέρω κείμενο το έχει γράψει ένας απο τους συνεργάτες του στη Θατρική Ομάδα Πύργου.
Σχεδόν ένας χρόνος πέρασε απο το “φευγιό” του γνωστού εκπαιδευτικού και ενεργό μέλος της Θεατρικής Ομάδας Πύργου, Χάρη Δρακόπουλου.
Ήταν 9 Ιουνίου 2013 όταν αστραπιαία έγινε γνωστό σε όλη την κοινωνία του Πύργου η είδηση του αιφνιδίου θανάτου του γνωστού Χάρη Δρακόπουλου. Συγγενείς και φίλοι πραγματοποίησαν χτες Κυριακή επιμνημόσυνη δέηση στο μοναστήρι της Σκαφιδίας στον πολυμήχανο και αγαπητό Χάρη.