Στις 3 Δεκέμβρη του 1944, το παλλαϊκό συλλαλητήριο του λαού της Αθήνας και του Πειραιά στην πλατεία Συντάγματος χτυπήθηκε με τα όπλα από τον τότε αστικό πολιτικό κόσμο και τους Αγγλους ιμπεριαλιστές συμμάχους του. Την ίδια μέρα, ο «Ριζοσπάστης» στην πρώτη σελίδα του είχε το σύνθημα: «Ολοι σήμερα στις 11 στο συλλαλητήριο του ΕΑΜ στο Σύνταγμα – Κάτω η κυβέρνηση του εμφυλίου πολέμου». 30 νεκροί, δεκάδες τραυματίες. Την επομένη, 4 Δεκέμβρη, η λαοσύναξη που συνοδεύει τους νεκρούς στην τελευταία τους κατοικία, χτυπιέται ξανά.
Οι αστικές πολιτικές δυνάμεις, χρησιμοποιώντας τον ίδιο ένοπλο μηχανισμό (Αστυνομία, Τάγματα Ασφαλείας κ.λπ.) που στήριξε τη γερμανική κατοχή, άλλα δικά της ένοπλα τμήματα, όπως η Ορεινή Ταξιαρχία και ο Ιερός Λόχος, μαζί με ένοπλα τμήματα των Αγγλων, τους οποίους είχαν καλέσει ακριβώς γιατί χωρίς αυτούς δεν μπορούσαν να επιβάλουν την κυριαρχία τους στο λαό, επιδίωξαν να τσακίσουν το οργανωμένο λαϊκοαπελευθερωτικό κίνημα και την εμπροσθοφυλακή του, το ΚΚΕ και το ΕΑΜ, αλλά και τον ΕΛΑΣ.
Στόχος τους ήταν να επιβάλουν στο λαό την αστική εξουσία, που δεν υπήρχε, αφού ο αστικός πολιτικός κόσμος δεν είχε λαϊκό έρεισμα, αφού στην κατοχή το ένα μέρος του τάχτηκε με τους Γερμανούς και στήριξε την κατοχή και το άλλο που ήταν με τους Αγγλους τον εγκατέλειψε και πήγε στη Μέση Ανατολή. Ο Δεκέμβρης του ’44 αποτελεί μια από τις μεγάλες ηρωικές στιγμές του λαϊκού κινήματος. Ο λαός της Αθήνας αντιμετώπισε παλικαρίσια, σε άνισο αγώνα, την ενωμένη δύναμη των εγγλέζικων στρατευμάτων και των ντόπιων στρατιωτικών και ένοπλων αστικών δυνάμεων, τάγματα ασφαλείας, Χίτες, αστυνομία και άλλες ομάδες συνεργατών των Γερμανών που ξαναεξόπλισαν οι αστικές δυνάμεις και οι Εγγλέζοι.
Ανάμεσα στις αλυσίδες και στα όπλα, ο λαός διάλεξε τα όπλα, κάνοντας πράξη το «πύρινο» σύνθημα του πανό που κρατούσαν οι μαυροφορεμένες κοπέλες της ιστορικής πια φωτογραφίας: «Οταν ο λαός βρίσκεται μπροστά στον κίνδυνο της τυραννίας, διαλέγει ή τις αλυσίδες ή τα όπλα».
Σήμερα, 68 χρόνια μετά, ο ηρωικός Δεκέμβρης του λαού γίνεται αντικείμενο αντικομμουνιστικής προπαγάνδας, διαστρέβλωσης και αμαύρωσης της Ιστορίας από όψιμους δημοσιολόγους, καθηγητές δήθεν «ιστορικούς», που την επιστήμη τους την ατιμάζουν, ερμηνεύοντας τα γεγονότα από τη σκοπιά του κεφαλαίου και του αστικού πολιτικού κόσμου. Υμνούν και ξεπλένουν εκείνους που επίσης ατίμασαν το λαό, παραδίδοντάς τον στους Γερμανούς κατακτητές το 1941 και υπηρετώντας τους με κάθε τρόπο, ακόμη και σφάζοντας, δολοφονώντας ή στέλνοντας στο εκτελεστικό απόσπασμα λαϊκές δυνάμεις που αντιστέκονταν και οργάνωναν τον απελευθερωτικό αγώνα.
Τα αστικά επιτελεία νομίζουν πως έτσι θα διαγράψουν από τη μνήμη μια από τις λαμπρότερες στιγμές της λαϊκής πάλης στην Ελλάδα. Είναι γελασμένοι. Ο,τι και αν κάνουν, η ίδια η Ιστορία είναι ενάντιά τους. Γιατί είναι οι λαοί που από την Ιστορία τους διδάσκονται πως, μπροστά στην υποταγή τους, μονόδρομος είναι η πάλη με όλα τα μέσα ενάντια στους κυρίαρχους. Την πραγματική Iστορία τη γράφουν οι λαοί με τη δράση τους. Ο καπιταλισμός είναι ιστορικά ξεπερασμένος. Ο «νεκροθάφτης» της αστικής τάξης, η εργατική τάξη, αργά ή γρήγορα θα ξεκολλήσει τον τροχό της Ιστορίας της ανθρωπότητας απ’ τις λάσπες του καπιταλισμού.
*Χρήστος Γιάνναρος, Γραμματεάς της ΝΕ Ηλείας του ΚΚΕ
