Ελλάδα 2013. Μια μικρή «περιήγηση» στα πρόσωπα και τα γεγονότα που σημάδεψαν βαθιά την πληγωμένη κοινωνία μας. Οχι σε πρόσωπα του συρμού, σαν αυτά που συνηθίζαμε να βλέπουμε τα προηγούμενα χρόνια. Και όχι σε γεγονότα ανούσια και κούφια σαν τη ζωή που κάναμε. Η Ελλάδα του 2013 έχει πληγωθεί βαθιά. Και έχει αλλάξει. Αναγνωρίζει τα λάθη της αλλά και την αλήθεια. Οσο κι αν την πονούν. Και ξαναπιάνει το νήμα από την αρχή. Στον καιρό της κρίσης, όλα είναι και φαίνονται πλέον διαφορετικά.
Μαρία, η Τσιγγάνα!
Είναι δυνατόν αυτός ο μικρός ξανθός άγγελος να είναι Τσιγγανάκι;
Κάπως έτσι σκέφτηκε ένας αστυνομικός που συμμετείχε μαζί με άλλους σε έρευνα ρουτίνας σε καταυλισμό Τσιγγάνων στα Φάρσαλα, τον Οκτώβρη του 2013. Τι ήταν να το σκεφτεί; Θύελλα σηκώθηκε.
Τα σενάρια αρπαγής της μικρής από μια δυτικού προφίλ οικογένεια οργίαζαν. Οι θετοί γονείς μπήκαν φυλακή. Το κοριτσάκι οδηγήθηκε στο Χαμόγελο του Παιδιού, που προσωρινά πήρε την επιμέλειά του. Τελικά, αποδείχθηκε ότι η Μαρία δεν ήταν κόρη καμιάς μάνας «δυτικού στιλ», αλλά ενός ταλαίπωρου και πάμφτωχου ζευγαριού Τσιγγάνων από τη Βουλγαρία, της Σάσας και του Ατανά!
Ο ξεπεσμός
Τα πάλαι ποτέ ισχυρά προφίλ κορυφαίων υπουργών των κυβερνήσεων της μεταπολιτευτικής περιόδου καταρρέουν το ένα μετά το άλλο. Ο πρώην υπουργός Εθνικής Αμυνας του ΠΑΣΟΚ Α. Τσοχατζόπουλος, κρατούμενος στις Φυλακές Κορυδαλλού, μαζί και η σύζυγός του Βίκυ Σταμάτη, αλλά και η κόρη του Αρετή Τσοχατζοπούλου καταδικάζονται. Ο Μιχάλης Λιάπης, επίσης ισχυρός υπουργός των κυβερνήσεων της Ν.Δ., καταρρίπτει από μόνος του την επίπλαστη εικόνα, ενώ συλλαμβάνεται να οδηγεί με πλαστές πινακίδες και ανασφάλιστο όχημα…
Η Σάρα και το μαγκάλι
Στην Ελλάδα του 2013, η Σάρα δεν υπήρξε το μοναδικό θύμα που σκότωσαν οι αναθυμιάσεις ενός μαγκαλιού. Ηταν, όμως, το νεαρότερο.
Ενα κοριτσάκι 13 ετών από τη Σερβία, που ζούσε με την άνεργη 54χρονη μητέρα της, σε ένα σπίτι με κομμένο ρεύμα και χωρίς άλλη πηγή θέρμανσης -εκτός από το μαγκάλι- στην Ξηροκρήνη Θεσσαλονίκης. Η τραγική μητέρα συνελήφθη (!) για ανθρωποκτονία από αμέλεια. Αφέθηκε ελεύθερη μετά τις οργισμένες κοινωνικές αντιδράσεις, για λόγους «ψυχικής οδύνης».
Σε βάρος της εκκρεμεί δικογραφία…
Κωνσταντίνος Πολυχρονόπουλος (εμπνευστής της Κοινωνικής Κουζίνας)
Πρώην διευθυντικό στέλεχος σε μεγάλες εταιρείες, κατόπιν άνεργος και μετέπειτα -όπως αυτοπροσδιορίζεται- ο Αλλος Ανθρωπος. Είναι ο εμπνευστής της Κοινωνικής Κουζίνας. Καθημερινά «ταξιδεύει» από γειτονιά σε γειτονιά και με τη βοήθεια εθελοντών μαγειρεύει για όσους έχουν ανάγκη. Και είναι πολλοί. Λέει: «Η ιδέα της Κοινωνικής Κουζίνας ξεκίνησε να μου δίνει τη δυνατότητα να προσφέρω στον εαυτό μου και στους άλλους τουλάχιστον ένα πιάτο φαγητό. Φυσικά και ξέρουμε πολύ καλά ότι αυτό από μόνο του δεν είναι λύση του προβλήματος, είναι όμως κάτι. Είναι καλύτερο από το τίποτα…».
Δημήτρης Σακατζής: σε διαθεσιμότητα παρά τα βραβεία
Αυτός ο εκπαιδευτικός από τη Λάρισα έλαβε δύο επίσημα έγγραφα από το υπουργείο Παιδείας. Στο ένα αναφερόταν η βράβευσή του στο πλαίσιο του προγράμματος «Θεσμός Αριστείας και Καλών Πρακτικών στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση» και στο δεύτερο η απόλυσή του! Φαίνεται πως παραήταν καλός αυτός ο δάσκαλος για το υπουργείο, που αποφάσισε να τον βάλει σε διαθεσιμότητα! Λέει: «Δεν είμαι συνδικαλιστής. Δεν είμαι πολιτευτής. Δεν διεκδικώ ψήφο. Είμαι απλώς ένας καθηγητής σε διαθεσιμότητα, που μέχρι σήμερα εργαζόμουν με ζήλο και με πάθος στην τάξη και στο σχολείο. Ισως να πείτε ότι είμαι μια παράπλευρη απώλεια. Υπάρχει όμως μια απώλεια πολύ βαριά για την κοινωνία. Αυτή είναι η δωρεάν παιδεία…».
Το μαύρο της Δημόσιας Τηλεόρασης
Το ψηφιακό σήμα της ΕΡΤ επαύθη άπαξ διαπαντός την Τρίτη 11 Ιουνίου 2013 και ώρα 11.15 μ.μ., προκαλώντας την οργή και τα δάκρυα όχι μόνο των εργαζομένων της Δημόσιας Ραδιοτηλεόρασης, αλλά και χιλιάδων κόσμου που καθημερινά κατέκλυαν το προαύλιο του Ραδιομεγάρου στην Αγία Παρασκευή. Το λουκέτο στην ΕΡΤ κυριάρχησε τότε και στον διεθνή Τύπο. Η εφημερίδα «L’ Humanite» κυκλοφορεί με πρωτοσέλιδο: «Μαύρη οθόνη για τη Δημοκρατία».
Η «Le Figaro» γράφει: «Η Ελλάδα βουτάει ξανά στη θύελλα» και ο «Guardian» σχολιάζει: «Κυβέρνηση σε σύγχυση μετά το κλείσιμο της Δημόσιας Τηλεόρασης». Λίγους μήνες μετά, μία απολυμένη διοικητική υπάλληλος της ΕΤ3 πέφτει από το μπαλκόνι του σπιτιού της και αυτοκτονεί…
«Killah Ρ»
Η δολοφονία του νεαρού ράπερ Παύλου Φύσσα, στο Κερατσίνι, από τον Γιώργο Ρουπακιά -μέλος της Χρυσής Αυγής- προκάλεσε οργισμένες κοινωνικές αντιδράσεις και ήταν η αφορμή για να ξεκινήσει μια μεγάλη έρευνα για τη Χρυσή Αυγή, η οποία κατέληξε στη σύλληψη του αρχηγού του κόμματος Νίκου Μιχαλολιάκου και βουλευτών και στελεχών της οργάνωσης για σωρεία σοβαρών ποινικών αδικημάτων, ανάμεσά τους και η σύσταση εγκληματικής οργάνωσης.
Κάτοικοι στις Σκουριές
Δακρυγόνα, αστυνομική βία, προσαγωγές, συλλήψεις και η ποινικοποίηση του… αντίθετου, στις Σκουριές Χαλκιδικής. Οσοι αντιδρούν στο εργοστάσιο χρυσού συλλαμβάνονται. Τους στερούν το δικαίωμα για νομική εκπροσώπηση. Κατηγορούνται για σύσταση εγκληματικής ομάδας. Η αντιμετώπιση των διαδηλωτών γίνεται με τον αντιτρομοκρατικό νόμο! Ενοχοποιητικό υλικό θεωρείται ακόμη και η επικοινωνία με Ελληνες και ξένους δημοσιογράφους. Ενοχοποιητικό υλικό θεωρούνται ακόμη και οι συνεντεύξεις. Σκουριασμένη… Δημοκρατία.
Ο φθηνότερος Ελληνας
Ο Αντίοχος Λουκάς μετανάστευσε στη Γερμανία και εργάζεται ως μηχανικός ηλεκτρονικών υπολογιστών. Οπως λέει, «ο κλασικός Ελληνας που θα σου κάνει την πονηριά υπάρχει κι εδώ. Μπορεί να σε κοροϊδέψει με πολλούς τρόπους, ειδικά τώρα που ξέρει ότι έχεις ανάγκη. Οποιος έρθει εδώ χωρίς να έχει κάποιον γνωστό και χωρίς δουλειά, μακριά από οποιοδήποτε εστιατόριο ελληνικό. Ευτυχώς όχι όλοι, αλλά οι περισσότεροι, ιδιοκτήτες ελληνικών μαγαζιών, περιμένουν να έρθει το μεγάλο κύμα των Ελλήνων που έχουν ανάγκη να δουλέψουν και να τους πληρώσουν με το μικρότερο δυνατό ποσό. Προσπαθούν να βρουν τον φθηνότερο Ελληνα…».
Ανεργη στο σκοτάδι
Μια άνεργη γυναίκα που ζει με το 17χρονο γιο της στη Νίκαια έμαθε το 2013, όπως και χιλιάδες άλλοι συμπολίτες μας, να ζει στο σκοτάδι.
Ενα απλήρωτο χρέος στη ΔΕΗ 410 ευρώ (όσα και η αναπηρική σύνταξη που παίρνει) πάγωσε το σπίτι και τη ζωή της και έκλεισε το διακόπτη της μηχανικής υποστήριξης που χρειάζεται για να υποστηρίξει το φιλάσθενο οργανισμό της. Για 37 χρόνια δούλευε σε εργοστάσιο παπουτσιών, αλλά το σώμα της την πρόδωσε.
Ο γιος της πούλησε ακόμη και ρούχα του για λίγα χρήματα. Ονειρεύεται να σπουδάσει. Λέει: «Θυμώνω κάθε μέρα με τη ζωή μου. Εχω κουραστεί να ελπίζω κι από την άλλη καταφέρνω κι ελπίζω ξανά».
