Ενώ στο σχετικό κείμενο του νόμου για τον «Καλλικράτη» προβλέπεται ρητά ότι η διαδικασία επιλογής «Συμπαραστάτη του Δημότη» πρέπει να έχει ολοκληρωθεί «σε αποκλειστική προθεσμία δύο μηνών από την εγκατάσταση των δημοτικών ή περιφερειακών αρχών», δηλαδή ως τις 28 Φεβρουαρίου, στη σημερινή συνεδρίαση του Δημ. Συμβουλίου Πύργου, έχει τεθεί πάλι ανάλογο θέμα!
Δηλαδή, σαφώς εκτός του προβλεπόμενου ορίου! Αφού πλέον ΜΟΝΟ αν το υπουργείο Εσωτερικών πάρει απόφαση, για όλη τη χώρα εννοείται, να τροποποιήσει τη σχετική παράγραφο με νομοθετική ρύθμιση ή με εγκύκλιο, που θα αφήνει τη διαδικασία χρονικά ανοικτή, έως ότου η ψηφοφορία καρποφορήσει, μπορεί να ισχύσει κάτι τώρα. Αν βέβαια έστω και τώρα υπήρχε αποτέλεσμα (που όπως δεν το είδαμε ως τώρα, δεν προβλέπεται να το δούμε και προσεχώς…).
Σύμφωνα με τον «Καλλικράτη», υπενθυμίζεται ότι ο θεσμός του «Συμπαραστάτη» θα αποτελούνταν από πρόσωπα «εγνωσμένου κύρους», τα οποία θα δέχονταν καταγγελίες. Κάτι σαν τοπικός Συνήγορος του Πολίτη.
Πού κόλλησε η ιστορία; Η διαδικασία ανάδειξης προσώπου «εγνωσμένου κύρους και εμπειρίας» -όπως χαρακτηριστικά αναφέρει η σχετική νομοθεσία- απαιτεί οι υποψήφιοι να συγκεντρώσουν την ισχυρή πλειοψηφία των 2/3 στα περιφερειακά και δημοτικά συμβούλια. Ηταν όμως ποτέ δυνατόν να συμφωνήσουν οι περισσότερες παρατάξεις μεταξύ τους;
Ετσι μόνο οι τέσσερις από τις δεκατρείς αιρετές Περιφέρειες βρήκαν πρόσωπο κοινής αποδοχής για τη συγκεκριμένη θέση. Ακόμη χειρότερη η αναλογία στην περίπτωση των δήμων. Από τους 180 δήμους, στη χώρα, που υποχρεώνονταν βάσει του νόμου να εκλέξουν, τα κατόρθωσαν μόνο οι 20!
Κατά κύριο λόγο λοιπόν τόσο στους δήμους όσο και στις περιφέρειες πρυτάνευσαν παραταξιακές λογικές και θριάμβευσε η μικροπολιτική. Υπήρξαν έντονες διεργασίες και πλούσιο παρασκήνιο σχεδόν σ’ όλα τα δημοτικά ή περιφερειακά συμβούλια.
Οι περισσότερες υποψηφιότητες ήταν κομματικές, φίλοι και γνωστοί των τοπικών αρχόντων, ακόμη και στενοί συνεργάτες τους. Σχεδόν σ’ όλη την Ελλάδα η κάθε παράταξη στα συμβούλια πρότεινε έναν δικό της υποψήφιο. Οι τοπικοί και περιφερειακοί άρχοντες ήξεραν ότι αποκλείεται να συγκεντρώσει ο «εκλεκτός» τους τα 2/3 των ψήφων που χρειάζονταν ώστε να εκλεγεί. Ετσι ενώ ο νόμος προέβλεπε ότι μέχρι τα τέλη Φεβρουαρίου έπρεπε να είχε ψηφιστεί ο καταλληλότερος για τη θέση, εκείνοι φρόντισαν να αφήσουν το θεσμό… ορφανό.
Μια “αρμόδια” απάντηση γιατί και πως έρχεται λοιπόν πάλι αυτό το θέμα τώρα, θα είχε το ενδιαφέρον της…
