Απίστευτες στιγμές στο Παγκρήτιο, κατά την προσπάθεια της Εθνικής στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Εθνικών ομάδων στίβου Α΄κατηγορίας, με τον “μεγάλο” Περικλή Ιακωβάκη να δίνει την τελευταία κούρσα της καριέρας του με τα ελληνικά χρώματα στα 400 μ. με εμπόδια
Το μεγάλο “αντίο” μετά από 15 χρόνια επιτυχημένης παρουσίας στον στίβο είπε το Σάββατο ο… τεράστιος Περικλής Ιακωβάκης!
Ο Έλληνας αθλητής τερμάτισε την τελευταία κούρσα 400 μ. με εμπόδια της καριέρας του με τα χρώματα της εθνικής ομάδας κι έπειτα φίλησε το ταρτάν, με τον κόσμο να του προσφέρει ένα πολύ δυνατό χειροκρότημα.
Ήταν μια μεγάλη στιγμή για έναν από τους κορυφαίους εμποδιστές της Ευρώπης και έναν από τους κορυφαίους Έλληνες αθλητές όλων των εποχών. Για την ιστορία, ο 36χρονος Ιακωβάκης τερμάτισε 3ος στη σειρά του με 51.33, ενώ νικητής αναδείχθηκε ο Λετονός Μπάλτους που έτρεξε την απόσταση σε 51.17.
Το όνομα του Ιακωβάκη μπήκε δυναμικά στον ελληνικό αθλητισμό το 1998 με το χρυσό μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Εφήβων. Κορυφαίες στιγμές σε μια τεράστια καριέρα το χρυσό μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2006 στο Γκέτεμποργκ, το χάλκινο μετάλλιο στο παγκόσμιο του 2003 στο Παρίσι και τα δυο μετάλλια (χρυσό το 2001, χάλκινο το 2013) σε Μεσογειακούς Αγώνες.
Αυτή λοιπόν ήταν η τελευταία του -ατομική- συμμετοχή στα 400 μέτρα με εμπόδια και η αυλαία γενικά στον στίβο θα πέσει την Κυριακή, στην σκυταλοδρομία 4X400
Ο Έλληνας – με καταγωγή από τα Λεχαινά – εμποδιστής θα κρεμάσει αύριο οριστικά τα σπάικς του, μετά την σκυταλοδρομία 4×400.
Αναλυτικά μίλησε για:
-την αποχώρηση του: «Ήταν μια καλή αποχώρηση από τα δρώμενα. Δεν ήταν καλή επίδοση. Με έχουν πιάσει τα διαόλια μου από χθες. Ενθουσιάστηκα πέρασα πιο γρήγορα απ’ ότι πρέπει. Πιο γρήγορα απ’ ότι θα έπρεπε για να είμαι έτοιμος. Τα τελευταία χρόνια είχα πολλούς τραυματισμούς, αλλά τα τράβηξα από τα μαλλιά μόνο και μόνο επειδή είχαμε αυτή τη διοργάνωση εδώ, εντός έδρας και ήθελα να αποχωρήσω με ένα καλό τρόπο. Εννοώ το να είμαι υγιής, να είμαι εδώ, μέλος της ομάδας. Απ’ ότι κατάλαβα, βλέποντας τα αποτελέσματα θα το γιορτάσουμε και με μια άνοδο στη Σούπερ Λίγκα. Είμαστε όλο το ΔΝΤ μαζί (σ.σ. γέλια), η Ιρλανδία, η Πορτογαλία και η Ελλάδα».
-την καλή και την κακή φάση του στίβου: «Πρέπει να κάνεις ένα καλό ξεκαθάρισμα με τον εαυτόν σου. Δεν νομίζω ότι κάποιος έκανε καλή επίδοση χωρίς να το γουστάρει. Έχω γυμναστεί σε διάφορες συνθήκες. Τα πράγματα έφτιαξαν λόγω των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004. Θα μπορούσαν να ήταν καλύτερα και χειρότερα. Το πρόβλημα το μεγαλύτερο μετά το 2004 ήταν ότι πολύς κόσμος πιέστηκε και ακολούθησε κάμψη. Σε όλα τα αθλήματα. Συμβαίνει σε χώρες που διοργανώνουν Ολυμπιακούς Αγώνες. Ακολούθησαν και οι περικοπές, λόγω της κρίσης και είχε συνέπεια. Αλλά πιστεύω ακόμα και με πετσοκομμένους προϋπολογισμούς μπορείς να είσαι σε καλό επίπεδο αν έχεις προγραμματισμό. Η ομοσπονδία του ΣΕΓΑΣ έχει περισσότερα έσοδα χορηγικά τώρα σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια, γιατί το ψάχνει καλύτερα. Εξασφαλίζει κάποια μίνιμουμ έσοδα, δίνοντας μάχη κυριολεκτικά. Οι νέες γενιές της λίγης προσπάθειας, της εύκολης. Όσο περνούσε ο καιρός τόσο και περισσότερο».
-τις στιγμές της καριέρας του που ξεχωρίζει: «Μέσα στην πορεία της υπάρχουμε στιγμές που σπας το πλατό, που ξεπερνάς το επίπεδο σου και καταλαβαίνεις ότι είσαι για ανώτερο επίπεδο. Το 1998 που κέρδισα το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Εφήβων συνειδητοποίησα ότι κάτι γίνεται, ότι υπάρχει ταλέντο. Η άλλη ήταν το 2003 στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του Παρισιού που ήταν εκπληκτικό εξαήμερο. Είναι ίδιο επίπεδο με τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Οι ίδιοι αθλητές ήταν τότε και την επόμενη χρονιά.
Φυσικά όλη η φανταστική σεζόν του 2006. Το χρυσό στο Γκέτεμποργκ. Είχα φθάσει σε τέτοιο επίπεδο τελειότητας που θα μπορούσα να τρέξω και με κλειστά τα μάτια. Ήταν όλα κανονισμένα και ρυθμισμένα… Είναι ο ορισμός του build up my confidence (σ.σ. να χτίσω την αυτοπεποίθηση μου). Έρχεται και σε χτίζει, σε κάνει πιο δυνατό. Όταν είσαι τόσο καλά και σου βγαίνει, αισθάνεσαι ότι και ένα τρένο να έρθει πάνω σου, πιστεύεις ότι θα το σπάσεις.
Αποχωρώ πλήρης επιτυχιών και αποτυχιών. Ήμουν τυχερός και έφθασα στην κορυφή της πυραμίδας. Ήμουν τυχερός και είχε βοήθεια. Πήγα τέσσερις φορές σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Παρόλα αυτά πάντα θα υπάρχει στο μυαλό μου το 2004.Ο Γερμανός ιατρός μου είχε σταμάτα, χάνεις τη σεζόν. Του εξήγησα ότι σε δύο μήνες έχω Ολυμπιακούς Αγώνες. Επέλεξα αγωγή επιθετική και μου είχε ο γιατρός ότι θα ήταν θαύμα να τα καταφέρω. Έγινε Ήταν λάθος, αλλά ήμουν 25 ετών και δεν γινόταν να μην προσπαθήσω. Προερχόμουν από μετάλλιο. Γενικότερα τη θεωρώ μαύρη σελίδα που με κυνηγάει. Και στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2008 είχα τραυματισμό. Τερμάτισα, έχοντας πάθει θλάση».
