Κείμενο Διακήρυξης (σκεπτικού) Διεθνούς Κριτικής Επιτροπής
O Κινηματογράφος ως σύνθετη τέχνη, έχει τη δυνατότητα να δίνει συγκεκριμένη μορφή στα αισθήματα και στις ιδέες των δημιουργών του. Μας βγάζει από τη μοναξιά της μικρής οθόνης –είτε αυτή είναι η τηλεόραση, είτε μια οθόνη αφής– και μας βάζει στις αίθουσες όπου συναντιόμαστε με τα συναισθήματά μας, τα μοιραζόμαστε και τα συζητούμε κι έτσι γινόμαστε ένα με τους άλλους. Ο Κινηματογράφος παραμένει το μέσον της γνώσης, του σεβασμού και βεβαίως της ειρήνης.
Το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ολυμπίας για Παιδιά και Νέους, καθώς και η Camera Zizanio που έχει τη δική της προσφορά, φέρνουν κοντά ανθρώπους από διαφορετικές ηλικίες, εθνότητες με διαφορετικά ήθη και κουλτούρες, λειτουργώντας ενωτικά, χάρη στην ευεργετική τέχνη του Κινηματογράφου. Ένα πολιτιστικό θαύμα συντελείται εδώ και 17 χρόνια στον Πύργο αλλά και στην ευρύτερη περιοχή, χάρη στην εμπνευσμένη και ακαταπόνητη προσφορά του κ. Δημήτρη Σπύρου, καλλιτεχνικού διευθυντή και ιδρυτή του Φεστιβάλ, και των άξιων συνεργατών του. Πρόκειται για δύο θεσμούς που πρέπει να επεκταθούν με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο, ώστε ακόμη περισσότερα παιδιά και νέοι να αποκτήσουν αυτή τη μοναδική ευκαιρία να γίνουν κριτικοί θεατές, να γίνουν δημιουργοί των δικών τους εικόνων και να αποκτήσουν την προσωπική τους στάση απέναντι στον κόσμο των θεαμάτων, ώστε να μην καταλήγουν παθητικοί δέκτες και θύματα της «αγοράς».
Για τους παραπάνω λόγους, η Διεθνής Κριτική Επιτροπή του Φεστιβάλ, γνωρίζοντας τη δύσκολη οικονομική κατάσταση της Ελλάδας, ευχαριστεί θερμά όλους τους οικείους θεσμούς της Πολιτείας, και ιδιαίτερα το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού και την τοπική Αυτοδιοίκηση, που στηρίζουν αυτόν τον εξαιρετικό και άριστα οργανωμένο θεσμό. Μια μεγάλη διοργάνωση, που θεωρείται από τις σπουδαιότερες του είδους της στην Ευρώπη, και που είναι πλημμυρισμένη από παιδιά και νέους στην ωραιότερη συνάντησή τους. Κι ένας τόπος, από τους ωραιότερους του κόσμου, που αποδεικνύει ότι ο αρχαίος θεσμός της φιλοξενίας είναι ζωντανός στα πρόσωπα των κατοίκων του.
Τα Βραβεία της Διεθνούς Κριτικής Επιτροπής.
Βραβείο Καλύτερης Ταινίας
Μητέρα, σ’ αγαπώ, του Janis Nords, Λετονία, 2013
Η ταινία, μια δυνατή ιστορία ενός αγοριού που παγιδεύεται στο ψέμα, είναι γεμάτη εκπλήξεις και συνδυάζει με εξαίσιο τρόπο όλα τα κινηματογραφικά στοιχεία, με τέλειο ρυθμό.
Βραβείο Σκηνοθεσίας Ταινίας Μεγάλου Μήκους
Στον Thomas Heinemann για την ταινία του Ένα μπιζέλι για σπίτι, Γερμανία, 2014
Παρά το σοβαρό θέμα της ταινίας, το Ένα μπιζέλι για σπίτι είναι μια κωμωδία για παιδιά που εστιάζει ξεκάθαρα στην οπτική της νέας γενιάς. Ο Thomas Heinemann συνδυάζει καταπληκτικά μια μεγάλη γκάμα χαρακτήρων και παιδικών αισθημάτων και συναισθημάτων, με έναν τρόπο που δεν γίνεται ποτέ κοινότοπος. Με τη βοήθεια του σκηνοθέτη, τα παιδιά έρχονται σε επαφή με τα σοβαρά ζητήματα γύρω τους, όπως τα προβλήματα του Ρεμπίν και της οικογένειάς του
Βραβείο Καλύτερης Ταινίας Μικρού Μήκους Μυθοπλασίας
Όλα γίνονται, του Steven Wouterlood, Ολλανδία, 2014
Μια εύθυμη ταινία που ενθαρρύνει τα παιδιά να μιλούν ανοιχτά και ειλικρινά, ακόμα κι όταν αναφέρονται στο δυσκολότερο θέμα της ζωής τους.
Βραβείο Καλύτερης Ταινίας Μικρού Μήκους Κινουμένων Σχεδίων
Μπαμπάς, της Natalie Labarre, ΗΠΑ, 2014
Ύστερα από τόσες ταινίες με πατέρες που είναι απόντες, βρήκαμε έναν πατέρα που μπόρεσε να επικοινωνήσει και να ανταποκριθεί στις ανάγκες της κορούλας του, φτιάχνοντάς της ένα ωραίο παιχνίδι! Μπαμπάς!
Βραβείο Σεναρίου Ταινίας Μεγάλου Μήκους
Στον Janis Nords για το σενάριο της ταινίας του Μητέρα, σ’ αγαπώ, Λετονία, 2013
Η ταινία, ένα ρεαλιστικό δράμα, προσφέρει μια ματιά βαθιά στην ψυχή ενός κλειστού, ευαίσθητου παιδιού. Το σενάριο είναι δεξιοτεχνικά γραμμένο, με τρόπο που μας δείχνει την ξεχωριστή οπτική του αγοριού με έντονο και συγκινητικό τρόπο, γεμάτο σασπένς.
Βραβείο Καλύτερης Ερμηνείας Αγοριού σε ταινία Μεγάλου Μήκους
Στον Mahmoud Asfa για την ερμηνεία του στην ταινία Όταν σε είδα, της Annemarie Jacir, Παλαιστίνη-Ιορδανία-Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα-Ελλάδα, 2012
Βραβείο Καλύτερης Ερμηνείας Κοριτσιού σε ταινία Μεγάλου Μήκους
Από κοινού στις Aava Merikanto και Lilja Lehto για την ερμηνεία τους στην ταινία Τζιλ και Τζόι, της Saara Cantell, Φινλανδία, 2014.
Συγκινημένοι από την πρόσχαρη συμπεριφορά τους, την απλότητα, την ευτυχία και την αθωότητα τους, όπως πρέπει να είναι όλα τα μικρά κοριτσάκια αυτής της ηλικίας. Με την ελπίδα να φέρουν τον πολύχρωμο κόσμο τους σε όσα περισσότερα παιδιά γίνεται στην Ευρώπη, απονέμουμε το βραβείο στις αχώριστες πρωταγωνίστριες της ταινίας Τζιλ και Τζόι.
Ειδικό Βραβείο
Ίσως αύριο, του Alex K. Lee, Αυστρία, 2013
Ειδική Μνεία
Η λίγκα των παρανόμων, του Jean Beaudry, Καναδάς, 2014
Ειδικές Μνείες σε ταινίες μικρού μήκους
Προαύλιο, της Ρηνιώς Δραγασάκη, Ελλάδα, 2013
Σίσυ, της Siri Rutlin Harildstad, Νορβηγία, 2013
Το κοχύλι, της Maya Tiberman, Ισραήλ, 2013
Ειδική Μνεία σε ταινία μικρού μήκους κινουμένου σχεδίου
Το κατσαρολάκι του Ανατόλ, του Eric Montchaud, Γαλλία, 2014
Τα Βραβεία της Κριτικής Επιτροπής Kids & Docs 2014
Βραβείο Καλύτερου Ντοκιμαντέρ Μεσαίου Μήκους
Το λευκό μαύρο αγόρι, της Camilla Magid, Δανία, 57’, 2012
Η ταινία μάς μετέφερε το δράμα των μικρών αλμπίνων που ζουν στο περιθώριο με τον καυτό ήλιο να κατατρώει τα ευαίσθητα κορμιά τους και τους κυνηγούς να τους αναγκάζουν να φύγουν απ’τα σπίτια τους. Μόνη τους παρηγοριά, οι συμμαθητές τους.
Βραβείο Καλύτερου Ντοκιμαντέρ Μικρού Μήκους
Το βαρέλι, της Anabel Rodriguez Rios, Ηνωμένο Βασίλειο-Βενεζουέλα, 11’, 2013
Γιατί αναδεικνύει το παγκόσμιο ερώτημα «Γιατί να υπάρχει φτώχεια;» και το παράδοξο της συνύπαρξης του φυσικού πλούτου και της φτώχειας στο απομακρυσμένο χωριό του Κονγκό-Μιραδόρ, με περίτεχνη κινηματογραφική τεχνική.
Ειδική Μνεία για ντοκιμαντέρ Μεσαίου Μήκους
Μπέιζμπολ στην Αβάνα, των Marcia Jarmel και Ken Schneider, ΗΠΑ, 2014
Μια άψογη καλλιτεχνικά και αισθητικά ταινία. Ένα ταξίδι συνειδητοποίησης ενός νεαρού που ζει στις Ηνωμένες Πολιτείες και σε αυτό συναντά τις ρίζες της οικογένειάς του. Μια ταινία που αναδεικνύει τα πανανθρώπινα ιδανικά της Ελευθερίας και της Δημοκρατίας.
Ειδική Μνεία για ντοκιμαντέρ Μικρού Μήκους
Τα παιδιά του Θεού, του Ahmed Yassin, Ιράκ-Ηνωμένο Βασίλειο-Ολλανδία-Ουγγαρία, 2013
Ένα ντοκιμαντέρ για τα παιδιά θύματα του πολέμου. Η αγάπη, όμως, τα βοηθάει να ξεπεράσουν τον πόνο.
Τα Βραβεία της Κριτικής Επιτροπής των Παιδιών
Βραβείο Καλύτερης Ταινίας
Ίσως αύριο, του Alex K. Lee, Αυστρία, 2013
Η ταινία αφορά τα σύγχρονα κοινωνικά προβλήματα των εφήβων που βρίσκονται στην αφάνεια. Την διαλέξαμε γιατί κρατούσε τον θεατή σε εγρήγορση και είχε αισιόδοξο και ανατρεπτικό τέλος. Τα πλάνα ανταποκρίνονταν στο σενάριο.
Βραβείο Καλύτερης Ταινίας Μικρού Μήκους Μυθοπλασίας
Sissy, της Siri Rutlin Harildstad, Νορβηγία, 2013
Διαλέξαμε την ταινία για το χιούμορ που μας χάρισε. Ήταν αληθοφανής, δημιούργησε έντονο συναίσθημα. Ο ήχος και η μουσική σε τρόμαζε και σε έβαζε στο κλίμα. Ήταν πρωτότυπη στο είδος της.
Βραβείο Καλύτερης Ταινίας Μικρού Μήκους Κινουμένων Σχεδίων
Μέσα από τα βάθη, της Katrin Novakovic, 2013
Μας άρεσε γιατί τα αντικείμενα μεταμορφώνονταν σε μουσικά όργανα. Οι μαριονέτες, αν και κούκλες, είχαν χαρακτήρες και αισθήματα. Η μουσική ζωντάνεψε τα πάντα.
Βραβείο Καλύτερου Ντοκιμαντέρ Μικρού Μήκους
Το βαρέλι, της Anabel Rodriguez Rios, Ηνωμένο Βασίλειο-Βενεζουέλα, 2013
Ξεχώρισε από τα άλλα λόγω του ρεαλισμού που έβγαλε. Αναδείκνυε την απλότητα και την αθωότητα των παιδιών, παρ’ όλες τις δύσκολες συνθήκες και την συστηματική εκμετάλλευση του φυσικού πλούτου.
Βραβείο Καλύτερου Ντοκιμαντέρ Μεσαίου Μήκους
Δίδυμες αδελφές, της Mona Friis Bertheussen, Νορβηγία, 2013
Είχε πρωτότυπο θέμα, συνδύαζε το συναισθηματικό μέρος με το πρακτικό. Στα γυρίσματα εκμεταλλεύτηκαν παλιές φωτογραφίες και οικογενειακά ταινιάκια.
Βραβείο ECFA
(European Children’s Film Association)
Ένα μπιζέλι για σπίτι, του Thomas Heinemann, Γερμανία, 2014
Η ECFA, η Ευρωπαϊκή Ένωση Παιδικού Κινηματογράφου, ενισχύει την κουλτούρα ταινιών υψηλής ποιότητας για παιδιά και νέους. Ο σκοπός της είναι η εξασφάλιση της πρόσβασης των παιδιών στις καλύτερες δυνατές ταινίες και η ευαισθητοποίηση σχετικά με την ανάγκη για καλές πολιτικές οπτικοακουστικών μέσων στις διάφορες ευρωπαϊκές χώρες. Ωστόσο, η ECFA βρίσκεται εδώ για να βραβεύσει μια πρόσφατη ευρωπαϊκή ταινία, και η επιλογή της είναι: Λόλα.
Βραβείο CIFEJ
(Centre International du Film pour les enfants et le Jeunes)
Το κάστρο, του Avinash Arun, Ινδία, 2014
Εκ μέρους του CIFEJ, του Διεθνούς Κέντρου Κινηματογράφου για παιδιά και νέους, το οποίο έχει ως στόχο την προώθηση και την τήρηση της Διεθνούς Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του παιδιού, την προώθηση της παραγωγής και τη διανομή ταινιών ειδικά σχεδιασμένων και κατάλληλων για τα παιδιά, θεωρούμε πως η ταινία που αξίζει αυτό το βραβείο είναι το Κάστρο, για το ανθρώπινο θάρρος, τη φιλία και την αλληλεγγύη, καθώς και για το καλλιτεχνικό, εκπαιδευτικό και τεχνικό επίπεδο που την διακρίνουν.
Βραβείο UNICEF
Όταν σε είδα, της Annemarie Jacir, Παλαιστίνη-Ιορδανία-Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα-Ελλάδα, 2012
Η Ελληνική Επιτροπή της UNICEF συγχαίρει όλους τους δημιουργούς που έλαβαν μέρος στο φετινό Φεστιβάλ και στην ουσία με το βραβείο της θέλει όλους να τους τιμήσει. Μετά από μεγάλη σκέψη μιας και ήταν πολλές και φέτος οι αξιόλογες ταινίες το βραβείο αυτό απονέμει σ’ ένα φιλμ όπου με υπευθυνότητα, σωστή πολιτική σκέψη, καλλιτεχνική ματιά και ολοζώντανες ερμηνείες προβληματίζεται στο πικρό θέμα της προσφυγιάς. Συγχαίρουμε τους δημιουργούς του «Όταν σε είδα».
Βραβεία ΣΕΗ
(Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών)
Βραβείο Καλύτερης Ερμηνείας Αγοριού σε ταινία Μεγάλου Μήκους
Στον Kristofers Konovalovs για την ερμηνεία του στο ρόλο του Raimonds στην ταινία Μητέρα, σ’ Αγαπώ, του Janis Nords, Λετονία, 2013.
Για την εκφραστικότητα, τον αυθορμητισμό και τη φυσικότητα στο παίξιμό του και ταυτόχρονα την εσωτερικότητα όταν το απαιτεί ο ρόλος. Δίνει απόλυτα το χαρακτήρα του ρόλου του.
Βραβείο Καλύτερης Ερμηνείας Κοριτσιού σε ταινία Μεγάλου Μήκους
Στην Tabea Hanstein για την ερμηνεία της στο ρόλο της Lola στην ταινία Ένα μπιζέλι για σπίτι, του Thomas Heinemann , Γερμανία, 2014.
Γιατί δίνει με αλήθεια και αυθορμητισμό τις μεταπτώσεις του ρόλου της και τις αλλαγές των συναισθημάτων. Αρκετά φυσική και ανεπιτήδευτη.
Βραβείο ΟΚΛΕ
(Ομοσπονδία Κινηματογραφικών Λεσχών Ελλάδας)
Σάνα, η μουσική του Λύκου, του Nino Jacusso, Ελβετία-Καναδάς, 2014.
Για την αφηγηματική και κινηματογραφική της αρτιότητα, την επιδέξια σύζευξη φαντασίας και πραγματικότητας, την ανάδειξη του προβλήματος αφανισμού πολιτισμών χιλιετιών και την προσέγγιση με πρωτοτυπία και ιδιαίτερη ευαισθησία του ζητήματος της απώλειας της μητέρας.
