Όταν το κράτος προτρέπει τους μικροαποταμιευτές να επενδύσουν σε Ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου τα οποία στην συνέχεια αυτό τα «κουρεύει» κατά 70% οδηγώντας τους μικροομολογιούχους σε σωματική και οικονομική αυτοκτονία.
Όταν μέσω των δυσβάσταχτων φόρων προς τις επιχειρήσεις που τις οδηγείς με μαθηματική ακρίβεια στο κλείσιμο και το προσωπικό τους σε απόλυση, προκειμένου να παρουσιάσεις «πρωτογενές πλεόνασμα» και στη συνέχεια μεγάλο μέρος αυτού το δίνεις σε ιδιαίτερες χαρακτηριστικές κοινωνικές ομάδες (κυρίως ΡΟΜΑ) που το δαπανούν σε μπύρες και κρασί, κατά τα πρότυπα του τριχίλιαρου, χωρίς να πιάνει τόπο.
Όταν ο προσωρινός φόρος – μέτρο (ΕΤΤΗΔΕ) επί των οικοδομών μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ γίνεται μόνιμο μέσω του ΕΝΦΙΑ.
Όταν έξι στους δέκα επιχειρηματίες αδυνατούν να πληρώσουν τον ΟΑΕΕ και βρίσκονται χωρίς ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.
Όταν υπάρχουν χιλιάδες αυτοκτονίες τα τελευταία τρία χρόνια κυρίως λόγω οικονομικών προβλημάτων
Όταν οι μειώσεις μισθών και συντάξεων συνεχίζονται για χρόνια
Όταν στον ιδιωτικό τομέα υπάρχουν 650.000 απολύσεις
Όταν η ανεργία στους νέους της παραγωγικής ηλικίας ξεπερνά το 50% και προσπαθείς να την λύσεις με ασπιρίνες μέσω σεμιναρίων.
Όταν τα «καλά μυαλά» της Ελλάδας μεταναστεύουν γιατί εδώ παραμένουν άνεργα και χωρίς προοπτική εργασίας.
Όταν η νοσηλευτική και ιατροφαρμακευτική σου περίθαλψη δεν καλύπτει ούτε τις στοιχειώδεις ανάγκες σου.
Όταν ακόμα και τώρα στον δημόσιο τομέα πληρώνονται υπάλληλοι που έχουν πέντε χρόνια να πάνε στην δουλειά τους ή που «απουσιάζουν» τον μισό χρόνο με άδεια από τη «σημαία»…
Όταν 136 Οργανισμοί και Επιχειρήσεις που χρηματοδοτούνται από το Δημόσιο δεν δέχονται να δώσουν στο κράτος και στην δημοσιότητα αναλυτικά στοιχεία τους…
Όταν κλείνει εκτάκτως η Βουλή για να παραγραφούν κακουργήματα.
Όταν αντί Νόμων έχεις πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου.
Όταν τελικά δεν κυβερνάς εσύ αλλά το ΔΝΤ και η Μέρκελ και εφαρμόζεις πιστά ότι αυτοί θέλουν.
Όταν κανένας εργατοπατέρας, που συνδιοικούσε στις Δημόσιες Επιχειρήσεις που καταποντίσθηκαν οικονομικά, δεν πήγε φυλακή.
Όταν πληρώνεις τέλη καθαριότητας και τα σκουπίδια έξω από το σπίτι σου και σε όλη την πόλη σου σχηματίζουν «βουνά»
Αυτό δεν λέγεται σοβαρό κράτος γιατί δεν έχει κανένα από εκείνα τα χαρακτηριστικά ενός σοβαρού Ευρωπαϊκού κράτους.
Είναι ένα κράτος παρωδία.
Ένα κράτος αφιλόξενο για του νέους, τις επιχειρήσεις, τον άνθρωπο.
Ένα κράτος χωρίς παρόν και κυρίως χωρίς μέλλον.
Γιάννης Αγγελίδης
Οικονομολόγος μελετητής
