Το ασφαλιστικό και φορολογικό νομοσχέδιο ψηφίστηκε χθες στη Βουλή των Ελλήνων αλλά η συζήτηση για εμάς, τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, δεν τελειώνει με αυτή τη διαδικασία καθώς οφείλουμε να συμβάλουμε στην κατάκτηση -από την πλειοψηφία του Ελληνικού Λαού- της συλλογικής συνείδησης.
Οι πολίτες προβληματίζονται, αγωνιούν για το πού βρίσκεται η αλήθεια και πού το ψέμα που τους σερβίρουν απλόχερα τα κάθε λογής συστημικά έντυπα, ηλεκτρονικά και τηλεοπτικά μέσα.
Όλοι, είτε διαμαρτύρονται είτε όχι, θα πρέπει να μορφώσουν άποψη εάν η Βουλή επεξεργάστηκε και ψήφισε ένα νομοσχέδιο προς όφελός τους ή όχι.
Γιατί ακριβώς ο εξορθολογισμός του Δημόσιου Συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης αφορά την μεγάλη πλειοψηφία εργαζομένων και συνταξιούχων.
Προκύπτει δε ως αναγκαιότητα από 2 αντικειμενικούς παράγοντες:
α) τη διασφάλιση της βιωσιμότητας όπως αποτυπώθηκε και στην αναλογιστική μελέτη που παρουσίασε το Υπουργείο Εργασίας και
β) την υλοποίηση των πρόσθετων υποχρεώσεων που απορρέουν από τη Συμφωνία με τους Δανειστές τον Αύγουστο του 2015 που θέσαμε στην κρίση του λαού μας με τις εκλογές του Σεπτέμβρη.
Επισημαίνω ότι με τον υφιστάμενο νόμο η παρούσα κυβέρνηση προστατεύει πλήρως τις συντάξεις όλων μέχρι 1.300 €/μεικτά. Συγκεκριμένα από τους συνολικά 2.660.000 συνταξιούχους, 1.744.453,00 άτομα με μικτές συντάξεις μέχρι 1.000 €/μήνα δεν θα υποστούν καμία μείωση στη σύνταξη τους. Επίσης από τους 552.545 συνταξιούχους που λαμβάνουν σύνταξη από 1.000 έως 1.500 €/μήνα/μικτά, η πλειονότητα αυτών δεν υπόκεινται καμία μείωση, καθώς η μέση σύνταξη είναι στις γήρατος από 1.273 €/μήνα μέχρι 1.162 €/μήνα στις αναπηρικές.
Σημειώνω ότι ότι η μέση σύνταξη από τα 1.200 €/μήνα το 2010 έχει υποχωρήσει στα 833 €/περίπου σήμερα.
Βεβαίως δεν απαιτείται να είναι κάποιος ειδικός στα οικονομικά για να καταλάβει ότι στην χώρα με τη μεγαλύτερη ανεργία στην Ευρωπαϊκή Ένωση τα τελευταία 4 έτη, με υψηλότατα επίπεδα αδήλωτης εργασίας (25% στα τέλη του 2014) δεν μπορεί να διαμορφωθεί ένα πλήρες και ολοκληρωμένο σχέδιο προοδευτικών παρεμβάσεων.
Καλούμαστε όμως πρώτα και κύρια να προασπίσουμε το δημόσιο χαρακτήρα του ασφαλιστικού συστήματος και τους ασθενέστερους από τις ορέξεις του νεοφιλελεύθερου ολοκληρωτισμού.
Η συζήτηση για την αναγκαιότητα αναμόρφωσης του ασφαλιστικού συστήματος έχει αρχίσει πολλά χρόνια πριν. Ενδεικτικά θα αναφέρω ότι όταν μπήκαμε στην ΟΝΕ-το 2002- η συνταξιοδοτική δαπάνη ως προς το ΑΕΠ στην Ελλάδα ήταν περίπου στο ίδιο ποσοστό περίπου με τον μέσο ευρωζωνικό όρο ( 11,3% και 11,9% αντίστοιχα).
Από το 2008 που άρχισε η ύφεση και ιδιαίτερα από το 2010 που η χώρα μας εντάχθηκε στο Νέο Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο η δαπάνη αυτή άρχισε να αυξάνεται εκρηκτικά φτάνοντας το 2012 το εξωφρενικό 17,7% (4,5 μονάδες υψηλότερα από τον μέσο όρο της ευρωζώνης).
Μέσα στην διεθνή κρίση κάποιες χώρες του πλούσιου Βορρά, όπως π.χ η Γερμανία, μείωσε την συνταξιοδοτική δαπάνη (χωρίς μειώσεις συντάξεων). Στις χώρες όμως του φτωχού Νότου αυξάνεται σημαντικά, π.χ. Ισπανία, ενώ στην Ιταλία εκτινάσσεται αυτή την δαπάνη πάνω από 5,5 μονάδες ως προς το ΑΕΠ τους.
Η ανισομέρεια μεταξύ των χωρών στον ευρωπαϊκό Βορρά και στον Νότο μήπως αποτυπώνει ότι τα πλεονάσματα του βορρά (εμπορικά, δημοσιονομικά, ανταγωνιστικά) δεν είναι παρά τα ελλείμματα του νότου; Μήπως κάποιοι και στη χώρα μας κέρδισαν από αυτή την εξέλιξη παρασιτώντας και σπαταλώντας δημόσιο χρήμα ή δανειζόμενοι αθρόα εκμεταλλευόμενοι την ΟΝΕ και μετά έστειλαν τον λογαριασμό της ανισομετρίας στους φορολογούμενους σε Ελλάδα, Νότο και σιγά σιγά σε όλη την Ένωση;
Η τεράστια αύξηση της συνταξιοδοτικής δαπάνης -παρ’ όλες τις οριζόντιες μειώσεις των συντάξεων- που οφείλεται στην άνευ προηγουμένου και μοναδικού στα ευρωπαϊκά δεδομένα κατάρρευσης του ΑΕΠ (-26,6%), κυρίως από ένα «λάθος» δημοσιονομικό πολλαπλασιαστή που αντί για 0,5 ήταν 1,5.
Τρεις φορές παραπάνω δημοσιονομική προσαρμογή επιβλήθηκε από αυτή που άντεχε η οικονομία. Άρα μιλάμε για έναν δολοφονικό δημοσιονομικό πολλαπλασιαστή που σχεδίασαν οι ίδιες δυνάμεις των δανειστών που απαιτούν σήμερα προληπτικά μέτρα 3,6 δις. €. Σαν να προεξοφλούν ότι το μείγμα πολιτικής που επιβάλλουν θα αποτύχει ξανά και αντί να αλλάξουν τακτική θέλουν από σήμερα να φορτώσουν τα βάρη στον ελληνικό λαό.
Και σε αυτή τη γραμμή συντάσσεται δυστυχώς και μεγάλο μέρος της αντιπολίτευσης της πατρίδας μας με προεξέχουσα την αξιωματική που νομοθέτησε την ρήτρα μηδενικού ελλείμματος, την εισφορά αλληλεγγύης από το πρώτο ευρώ και θα προτιμούσε οριζόντιες μειώσεις στις συντάξεις στο 7% σε όλους από το να προστατευθούν τα χαμηλά και μεσαία εισοδήματα.
Άλλωστε ως συγκριτικό πλεονέκτημα του καπιταλισμού στην Ελλάδα οι νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις χρησιμοποίησαν την αδήλωτη ή ανασφάλιστη εργασία παντού, από το χωράφι μέχρι τις δημόσιες υπηρεσίες (stage). Δεδομένα που προσπαθούμε βήμα – βήμα και με το ψηφισθέν νομοσχέδιο να τα αλλάξουμε.
Η χώρα μας μετά τις διαχρονικές επιλογές των προηγούμενων κυβερνήσεων οδηγήθηκε το 2010 να χρεοκοπήσει και να μην έχει άλλη πηγή εξωτερικού δανεισμού πέραν της Τρόικα. Ακολούθησε η αλλαγή σύνθεσης του χρέους σε διακρατική (δάνεια έναντι ομολόγων) με αποτέλεσμα τον απόλυτο εγκλωβισμό της διαπραγματευτικής θέσης της χώρας μας. Γι’ αυτό άλλωστε έχουμε μιλήσει για αποικία χρέους και γι’ αυτό ο Πρωθυπουργός είπε ότι είμαστε αναγκασμένοι να ανοίξουμε δρόμους εκεί που δεν υπάρχουν.
Αυτά τα ζητήματα θα τεθούν επί τάπητος και στις επιτροπές για τα θαλασσοδάνεια κομμάτων και ΜΜΕ ώστε να ανοίξει ο δρόμος με αφετηρία τη χώρα μας για πραγματικές λύσεις στα δομικά προβλήματα που γεννούν νέα λιτότητα, εθνικισμούς, μείωση κυριαρχικών δικαιωμάτων εντός της Ένωσης με ακραίο πείραμα την πατρίδα μας. Γι’ αυτό τρέμει το παλαιό κομματικό καθεστώς της διαπλοκής και ζητά εδώ και τώρα εκλογές.
Η νεοφιλελεύθερη αντιπολίτευση αν συνεχίσει να παρέχει τις κακές της υπηρεσίες από εμπάθεια προς τον Σύριζα και τον σφιχτό εναγκαλισμό της με τα μεγάλα συμφέροντα, δεν θα κριθεί μόνο από τον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ. Θα κριθεί από τις μελλοντικές γενιές και την Ιστορία.
Το ζητούμενο για εμάς, ώστε να επιτύχει η ασφαλιστική μεταρρύθμιση είναι η πάταξη της φοροδιαφυγής του κεφαλαίου, του λαθρεμπορίου καυσίμων, των τριγωνικών συναλλαγών, της παραοικονομίας, διαφορετικά θα εξακολουθήσει ο αέναος κύκλος της εισφοροδιαφυγής και των ανισοτήτων.
Στην ουσία μιλάμε για μια νέα κοινωνική χειραφέτηση ώστε να μπορέσει να διατηρήσει ο κόσμος της εργασίας και οι αποκλεισμένοι της κρίσης τα εναπομείναντα κεκτημένα αλλά και να μπορούν να διεκδικούν δικαιότερη αναδιανομή στο μέλλον από την προβλεπόμενη ανάκαμψη της οικονομίας το Β΄ εξάμηνο του 2016.
– Γι’ αυτό η προωθούμενη αλλαγή του συντελεστή στην εισφορά αλληλεγγύης θα έχει ευεργετικά οφέλη για τα δημόσια έσοδα από τους έχοντες και κατέχοντες ώστε η εθνική σύνταξη να μην πληρώνεται ξανά από τον κόσμο της εργασίας μόνο.
– Γι αυτό η εθνική σύνταξη των 384 €/μήνα θα χορηγείται από τον κρατικό προϋπολογισμό και όχι από τις εισφορές. Κι όχι με βάση την ρήτρα μηδενικού ελλείμματος που μας σερβίρισε η προηγούμενη κυβέρνηση.
– Γι’ αυτό φέρνουμε την μεταβατικότητα για τους αγρότες για 10% εισφορές όπως οι υπόλοιποι επαγγελματίες και από το 2022 το 20%. Γεγονός που αναδεικνύει ότι η κυβέρνηση έκανε πραγματικό διάλογο με τον αγροτικό κόσμο λαμβάνοντας υπ’ όψιν ότι το μέσο αγροτικό εισόδημα υπολείπεται σημαντικά του μέσου αστικού εισοδήματος όπως ρητώς αναφέρθηκε και στην Αιτιολογική Έκθεση του νόμου που ψηφίστηκε χθες.
