Ο τρόπος υπολογισμού των μηνιαίων, αλλά και των συνολικών ενσήμων, των ασφαλισμένων στη διάρκεια του εργασιακού τους βίου, αποτελεί έναν μόνιμο «πονοκέφαλο».
Οι εργαζόμενοι πρέπει να γνωρίζουν ως βασική αρχή ότι σε γενικές γραμμές ισχύει η αναγνώριση των ημερών ασφάλισης, ανάλογα με τις ημέρες απασχόλησης. Η διαφοροποίηση που προκύπτει, πραγματοποιείται ανάλογα με το εάν ο εργαζόμενος αμείβεται με μισθό ή με ημερομίσθιο.
Επίσης, πρόσθετες αλλαγές προκαλούν ακόμα και οι ώρες εργασίας ανά ημέρα, αλλά και οι ημέρες εργασίας ανά εβδομάδα, όπως επίσης και εάν ο ενδιαφερόμενος εργάζεται πενθήμερο ή εξαήμερο. Πιο συγκεκριμένα, οι βασικές διακρίσεις που υπάρχουν είναι της πλήρους απασχόλησης και της μερικής απασχόλησης:
*Πλήρης απασχόληση: Στον εργαζόμενο κατατίθενται 25 ένσημα (Ημέρες Ασφάλισης – ΗΑ) κάθε μήνα, στην περίπτωση που βρίσκεται όλες τις εργάσιμες ημέρες στη διάθεση του εργοδότη του.
Επίσης, πρέπει ο εργαζόμενος να αμείβεται με συγκεκριμένο μισθό, όπως προκύπτει από τις συμβάσεις εργασίας που ισχύουν στον κλάδο του, ή ακόμα και με ατομική σύμβαση, που πρέπει όμως να συνάδει με τα γενικά όρια αποδοχών που έχουν θεσπιστεί από την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας (ΕΓΣΣΕ), αλλά και από την 6η Πράξη Υπουργικού Συμβουλίου (ΠΥΣ), του 2012.
Οι 25 ΗΑ ισχύσουν ακόμα και για μήνες όπου οι εργάσιμες μέρες μπορεί να είναι λιγότερες ή περισσότερες (δηλαδή 24 ή 26). Σε κάθε περίπτωση σε ετήσια βάση ο εργαζόμενος πρέπει να λαμβάνει 300 ΗΑ. Ειδική αναφορά πρέπει να γίνει για τις περιπτώσεις εκείνες των εργαζομένων που δουλεύουν και τις Κυριακές. Εάν ο εργαζόμενος πληρωθεί επιπλέον, όπως ορίζει ο νόμος για τις Κυριακές που εργάστηκε και δεν του χορηγηθούν τα ρεπό που του αναλογούν, τότε πρέπει να λάβει και πρόσθετα ένσημα.
Για παράδειγμα, εάν δουλέψει 3 Κυριακές σε ένα μήνα, τότε θα πρέπει να του αποδοθούν όχι 25, αλλά 28 ΗΑ, ενώ εάν δουλέψει 1 Κυριακή, θα πρέπει να του καταβληθούν 26 Ημέρες Ασφάλισης.
*Μειωμένη απασχόληση: Η διάκριση που γίνεται στην περίπτωση αυτή, είναι ανάμεσα σε εργαζόμενους που δουλεύουν όλες τις εργάσιμες μέρες ενός μήνα, αλλά έχουν αποδεχτεί να εργάζονται με μειωμένο ωράριο (μερική απασχόληση), δηλαδή 4 ή 5 ώρες ημερησίως και σε εργαζόμενους που δουλεύουν μόνο μερικές ημέρες την εβδομάδα (εκ περιτροπής εργασία).
Στην περίπτωση της μερικής απασχόλησης, τα ένσημα που κατατίθενται σε μηνιαία βάση προκύπτουν από τη σύγκριση του πραγματικού ημερομισθίου που χορηγείται στον εργαζόμενο, με το τεκμαρτό ημερομίσθιο που ισχύει για την πρώτη ασφαλιστική κλάση.
Ανάλογα εάν από τη σύγκριση αυτή το πραγματικό ημερομίσθιο είναι ίσο, μεγαλύτερο ή μικρότερο από το τεκμαρτό, προκύπτει και η υποχρέωση του εργοδότη να καταθέσει στον αρμόδιο φορέα ασφάλισης, 25 ή λιγότερα ένσημα. Στην περίπτωση της μερικής απασχόλησης γίνεται ανάλογη σύγκριση.
Η διαφορά είναι ότι ο εργοδότης θα καταθέσει στην καλύτερη περίπτωση τα ένσημα που αναλογούν στις ημέρες που εργάστηκε ο ασφαλισμένος, εάν από τη σύγκριση το πραγματικό ημερομίσθιο είναι ίσο ή μεγαλύτερο από το τεκμαρτό της πρώτης ασφαλιστικής κλάσης.
Στην περίπτωση που είναι μικρότερο, τότε αναγκαστικά προκύπτει διαίρεση του μηνιαίου ποσού που λαμβάνει ο ασφαλισμένος, με το τεκμαρτό της πρώτης ασφαλιστικής κλάσης. Το αποτέλεσμα της διαίρεσης αντιστοιχεί στις Ημέρες Ασφάλισης που πρέπει να αποδοθούν.
dikaiologitika
