Σύντομα η παραπάνω φράση θα είναι εύλογο ερώτημα.
Η σχεδόν βέβαιη εγκατάλειψη και ματαίωση της κατασκευής του τμήματος της Ολυμπίας οδού «Πάτρα-Πύργος-Καλό Νερό-Τσακώνα» χωρίς αμφιβολία θα αποτελέσει το τελειωτικό καίριο κτύπημα σε οποιαδήποτε αναπτυξιακή προοπτική του Νομού Ηλείας.
Οι επιπτώσεις από την ματαίωση του έργου αυτού θα είναι μακροπρόθεσμες και εξαιρετικά δυσμενείς. Ο Νομός Ηλείας θα παραμείνει ο μοναδικός Νομός στην Πελοπόννησο, χωρίς σύγχρονο αυτοκινητόδρομο διεθνών προδιαγραφών.
Σε ανάλογο άρθρο μας που δημοσιεύθηκε την 10/1/2012 με τίτλο «Ο συγκοινωνιακός (και όχι μόνο..) αποκλεισμός του Νομού Ηλείας» είχαμε προβλέψει και τονίσει την διαφαινόμενη εγκατάλειψη και ματαίωση του έργου αυτού στο τμήμα του μετά την Πάτρα, καθώς και τις ανυπολόγιστες συνέπειες που συνεπάγεται. Στο διάστημα που μεσολάβησε σχεδόν τίποτα δεν έγινε. Κάποιες μεμονωμένες φωνές, ήταν μάλλον για «την τιμή των όπλων». Ας ξαναθυμηθούμε πάλι τα βασικά σημεία αυτής της παρέμβασής μας, τα οποία, όχι μόνο εξακολουθούν να ισχύουν, αλλά γίνονται ολοένα εντονότερα.
Μετά την ολοκλήρωση, σε σύντομο χρονικό διάστημα, του σύγχρονου αυτοκινητόδρομου Κόρινθος-Τρίπολη-Καλαμάτα και Λεύκτρο- Σπάρτη, καθώς και με την ολοκλήρωση της Ολυμπίας Οδού, στο τμήμα Κόρινθος-Πάτρα, ο Νομός Ηλείας θα έχει υποστεί το μεγαλύτερο μέχρι σήμερα πλήγμα συγκοινωνιακού αποκλεισμού και όχι μόνο.
Όσοι κινούνται στα νέα τμήματα του αυτοκινητόδρομου Κόρινθος- Τρίπολη-Καλαμάτα, ασφαλώς θα διαπίστωσαν την διαφορά και θα έκαναν αναπόφευκτα την σύγκριση με τον δρόμο Πάτρα-Πύργος.
Ένας κατ’ ευφημισμό «Εθνικός» δρόμος, με δέκα (10) φωτεινούς σηματοδότες, σε απόσταση ενενήντα (90) χιλιομέτρων, με όριο ταχύτητας 60 χλμ. την ώρα!!! στην μισή περίπου διαδρομή, με εκατοντάδες ισόπεδες μικρές και μεγάλες διασταυρώσεις, με πλήθος γεωργικών μηχανημάτων να κινούνται στο οδόστρωμα και τόσα άλλα.
Και όλα αυτά έρχονται να προστεθούν σε μια σειρά άλλων δυσμενών εξελίξεων, που αφορούν την συγκοινωνιακή εξυπηρέτηση του Νομού.
- Ο δρόμος Αρχαία Ολυμπία-Τρίπολη, ο οποίος θα μπορούσε να αποτελέσει διέξοδο και δίοδο επικοινωνίας με την κεντρική και ανατολική Πελοπόννησο, στην οποία ευρίσκονται οι υψηλής ελκτικότητας τουριστικοί πόροι της Αργολίδας, κατά την θερινή περίοδο και της Αρκαδίας, κατά την χειμερινή περίοδο, σταμάτησε στην Λιναριά και εγκαταλείφθηκε μάλλον οριστικά.
- Η σιδηροδρομική σύνδεση, μετά από δεκαετίες διαρκούς υποβάθμισης και απαξίωσης του σιδηροδρόμου, στο τμήμα του μετά την Πάτρα και έλλειψης οποιασδήποτε παρέμβασης στον τομέα της υποδομής και της οργάνωσης καταργήθηκε, χωρίς να υπάρξει οποιαδήποτε φωνή διαμαρτυρίας και αντίδρασης. Έμεινε μόνο το τραινάκι Πύργου-Κατακόλου να πηγαινοέρχεται άδειο και χωρίς καμία προοπτική.
- Η αεροπορική εξυπηρέτηση του Νομού και η κατασκευή του αεροδρομίου της Ανδραβίδας κατάντησε ένα διαχρονικό παραμύθι, κατάλληλο μόνο για τους πολιτικάντηδες. Πέρασαν δεκαετίες με υποσχέσεις χωρίς αντίκρισμα και εμπόριο ελπίδων.
- Όσο για το λιμάνι Κατακόλου και το μέλλον της κρουαζιέρας για την περιοχή, τα πράγματα δεν διαγράφονται ευοίωνα. Η μακροχρόνια έλλειψη παρέμβασης και δημιουργίας σύγχρονων υποδομών εξυπηρέτησης στο λιμάνι και στην περιοχή, ίσως σύντομα οδηγήσει στην ανάγκη το νέο λιμάνι της Πάτρας να λειτουργήσει ως εναλλακτική λύση.
Είναι βέβαιο ότι ο σταδιακός αυτός αποκλεισμός του Νομού, θα έχει μεγάλες και ανυπολόγιστες συνέπειες στην αναπτυξιακή του πορεία και εξέλιξη. Σύμφωνα με όσα προαναφέρθηκαν, θα παραμείνει ο μοναδικός Νομός της Πελοποννήσου, χωρίς ευχερή και επαρκή πρόσβαση, με ότι συνεπάγεται αυτό.
Άλλωστε, όπως προκύπτει ήδη, από τα πρώτα στοιχεία της πρόσφατης απογραφής, η μακροχρόνια αναπτυξιακή υστέρηση του Νομού και η πολυετής παραμονή του στις τελευταίες θέσεις του ΑΕΠ και της ανάπτυξης, εμφανίζεται ανάγλυφα στα πληθυσμιακά μεγέθη και την μεγάλη πληθυσμιακή καθίζηση που σημειώθηκε κατά την δεκαετία 2001-2011.
Ίσως μέχρι τώρα οι περισσότεροι δεν έχουν συνειδητοποιήσει τι θα σημαίνει για το μέλλον του Νομού, η ματαίωση αυτού του έργου. Είναι όμως βέβαιο ότι η τελευταία θέση στην ανάπτυξη, που κατέχει χρόνια τώρα, θα είναι εξασφαλισμένη για πολλές δεκαετίες.
Έστω και τώρα, την ύστατη ώρα, ας υπάρξει γενική κινητοποίηση και προσπάθεια από όλους, μήπως οι μηδαμινές ελπίδες ζωντανέψουν.
Θα κλείσω και πάλι με αυτό που είχα γράψει στο προηγούμενο άρθρο μου, χωρίς να γίνει κάτι αξιόλογο : ¨Είναι προφανές ότι η αντιστροφή του κλίματος και των πραγμάτων θα απαιτήσει την έντονη και αποφασιστική ενεργοποίηση των τοπικών φορέων, καθώς και των πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων, με ανάληψη πρωτοβουλιών και αποτελεσματικών παρεμβάσεων¨.
