ΤΟΥ ΑΓΓΕΛΟΥ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΥ
πρώην ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΡΙΟΥ ΗΛΕΙΑΣ
Η χρηματοοικονομική κρίση του 2007-2008 και η Ευρωκρίση χρέους του 2010 αντιμετωπίστηκαν από την Ευρωζώνη με βάση τις νεοφιλελεύθερες συνταγές (δημοσιονομική πειθαρχία, εσωτερική υποτίμηση),που επεβλήθησαν από την ισχυρότερη χώρα-μέλος της, τη Γερμανία. Η παγκόσμια κρίση που ακολούθησε, είναι πολύ ανησυχητική συγκρίνοντας αυτήν την περίοδο με τη δεκαετία του 1930.
Οι πολιτικές αυτές οδήγησαν την Ευρωζώνη σε ύφεση και είχαν σοβαρές επιπτώσεις και στην παγκόσμια οικονομία.
Η ιστορία συχνά επαναλαμβάνεται σαν τραγωδία.Ένα κραχ προκαλεί μια παγκόσμια κρίση. Η ύφεση οδηγεί σε μια τεράστια ανεργία.
Τα σκάνδαλα διαφθοράς πολλαπλασιάζονται. Η νομιμότητα των δημοκρατιών υπονομεύεται. Η πολιτική ζωή λαμβάνει μια βίαιη τροπή. Τα αντισυστημικά κόμματα κερδίζουν τις εκλογές. Η ανισότητες τροφοδοτούν την λαϊκή οργή. Οι ελίτ μειώνουν τους μισθούς με τη λιτότητα.
Ο αποπληθωρισμός οξύνει την κρίση και καθιστά την κοινωνική κατάσταση ανεξέλεγκτη .
Οι πολιτικές αυτές που προωθούνται στην Ευρωζώνη από τη Γερμανία και τους συμμάχους της (Ολλανδία, Αυστρία, Φιλλανδία) θυμίζουν την εποχή της μεγάλης κρίσης του 1929-33,όταν ο μεν Αμερικανός πρόεδρος Ρούζβελτ προσπάθησε, όπως σήμερα ο πρόεδρος Ομπάμα, ως ένα βαθμό, να στηρίξει την αναθέρμανση της οικονομίας των ΗΠΑ με την πολιτική New Deal, ενώ ο καγκελάριος της Γερμανίας Bruning, εφαρμόζοντας μια πολιτική σκληρής λιτότητας, οδήγησε την οικονομία της χώρας εκείνης της Ευρώπης σε βαθιά ύφεση, ανεργία, χρέη και τελικά στο Β? Παγκόσμιο Πόλεμο
Σε πολλές χώρες της Νότιας Ευρώπης, η ανεργία φτάνει σε ύψη όπου δεν είχε φτάσει ποτέ μετά την δεκαετία του ?30. Η αποκατάσταση της ανταγωνιστικότητας με εσωτερική υποτίμηση, οδήγησε την Ε.Ε σε ύφεση. Η ύφεση όμως δεν διευκολύνει τη μείωση του δημοσίου χρέους ως ποσοστό του ΑΕΠ των ευάλωτων χωρών της Ευρωζώνης. Αντίθετα το χρέος αυτό τείνει σε σημαντική αύξηση στις περισσότερες χώρες της Ε.Ε. και καθίσταται προβληματική η βιωσιμότητά του.
Σ? αυτή την κατάσταση κινδυνεύουν να βρεθούν οι Νότιες χώρες της Ευρωζώνης, αν συνεχιστεί η πολιτική της δημοσιονομικής προσαρμογής και λιτότητας, λόγω και της φυγής κεφαλαίων από το Νότο προς το Βορρά και των υψηλών επιτοκίων αναχρηματοδότησης του χρέους τους.
Οικονομολόγοι, μεταξύ των οποίων και ο γνωστός Νουριέλ Ρουμπινί (που προέβλεψε την κρίση στις ΗΠΑ του 2008 πέντε έτη νωρίτερα), υποστηρίζουν ότι και σήμερα έχουμε να κάνουμε με μια μεγάλη φούσκα, μεγαλύτερη κι από αυτή του 2008 στην οικονομία.
Ο πρώην πρόεδρος του Eurogroup, Ζαν Κλοντ Γιούνκερ εξέφρασε την ανησυχία του, επειδή θεωρεί ότι η σημερινή κατάσταση στην Ευρώπη μοιάζει πολύ με αυτή πριν από τον Α παγκόσμιο Πόλεμο του 1913.
Για να βγούμε από την κρίση πρέπει οι ελίτ να μη διαπράττουν τα ιστορικά λάθη με τη δεκαετία του ?30. Παρά τον πολλαπλασιασμό των σκανδάλων, οι ελίτ δεν δείχνουν ιδιαίτερη προθυμία να καταπολεμήσουν τη διαφθορά, όπως αποδεικνύουν οι ετήσιες εκθέσεις της Διεθνούς Διαφθοράς.
Ποιο σοβαρό θέμα είναι ο αποπληθωρισμός σε όλες τις Ευρωπαϊκές χώρες, στο όνομα της ανταγωνιστικότητας. Η μείωση της ζήτησης στερεί ευκαιρίες από τις επιχειρήσεις οι οποίες αναγκάζονται να μειώσουν την δραστηριότητά τους. Η ανεργία αυξάνει συνεχώς. Η απελπισία των καταναλωτών μεγαλώνει και η ζήτηση μειώνεται ακόμη περισσότερο.
Είναι ανάγκη να θυμόμαστε: Όταν ξεχνάμε το παρελθόν, είμαστε καταδικασμένοι να ξαναζήσουμε το 1930.