Σ/σες και σ/φοι, φίλες και φίλοι
Τη σημερινή μας εκδήλωση την εντάσσουμε σε μια σειρά εκδηλώσεων που θα πραγματοποιήσουμε σε όλο το νομό για να φέρουμε στο επίκεντρο της κουβέντας τα καθημερινά προβλήματα που αντιμετωπίζει η συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων της περιοχής μας. Ζούμε σε μια περιοχή με έντονη σεισμική δραστηριότητα και με σοβαρά προβλήματα σε κατολισθητικά και πλημμυρικά φαινόμενα. Αυτά έχουν πολλαπλασιαστεί αμέσως μετά από τις φονικές πυρκαγιές που απογύμνωσαν την περιοχή από την δυνατότητα που είχε η ίδια η φύση να συγκρατεί τέτοια φαινόμενα. Όμως παρότι βρισκόμαστε 6,5 χρόνια μετά από τις πυρκαγιές τα έργα που χρειάζονται για να αντιμετωπίζουν και να προλαβαίνουν τα φυσικά φαινόμενα είναι ελάχιστα και πολύ μακριά από τις σύγχρονές ανάγκες.
Η περίπτωση με τους σεισμούς στην Κεφαλονιά είναι μία από τις πλέον χαρακτηριστικές για να βγάλει κάποιος σημαντικά συμπεράσματα για το τι σημαίνει καπιταλιστικός τρόπος ανάπτυξης, ποιες είναι οι προτεραιότητες του αστικού κράτους σε επίπεδο συνολικού σχεδιασμού στον τομέα των έργων υποδομής, ποιος είναι ο ρόλος της Τοπικής Διοίκησης, τι προσανατολισμούς έχει η Ευρωπαϊκή Ένωση και πού κατευθύνει τα περίφημα «πακέτα» χρηματοδότησης.
Τι αναδεικνύεται με αφορμή τους τελευταίους σεισμούς; Ότι έργα όπως αυτά που είναι απαραίτητα για την αντισεισμική θωράκιση, την αντιπλημμυρική προστασία, την ασφάλεια των εργαζομένων και των λαϊκών οικογενειών δεν μπορούν να αποκτήσουν προτεραιότητα στον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης. Παρά μόνο στο μέτρο που εξυπηρετούν την κερδοφορία του κεφαλαίου. Ο σχεδιασμός και η υλοποίηση τέτοιων έργων δεν γίνεται με κριτήριο τις λαϊκές ανάγκες. Έτσι αντιμετωπίζουν το ζήτημα κυβέρνηση, Τοπικές Διοικήσεις, η ΕΕ. Η αντισεισμική θωράκιση, που περιλαμβάνει ένα πλέγμα έργων και προληπτικών παρεμβάσεων, σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, είναι ανύπαρκτη στο σύνολο της χώρας. Παρόμοια είναι και η κατάσταση με τα αντιπλημμυρικά έργα. Στους δήμους του νομού μας αλλά και στην περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας ακόμα και πριν λίγους μήνες στην συζήτηση για τα Τεχνικά προγράμματα και τους Προϋπολογισμούς οι εκλεγμένοι του ΚΚΕ έφεραν το θέμα και πήραν την απάντηση από τους Δημάρχους και τον περιφερειάρχη ότι οι πόροι για τέτοια έργα έχουν περικοπεί ακόμα και κατά 67% οπότε δεν μπορούμε να μιλάμε για έναν τέτοιο προγραμματισμό.
Τέτοια έργα -σε πολύ μεγάλο βαθμό- δεν κρίνονται επιλέξιμα και δεν εντάσσονται στα ευρωπαϊκά χρηματοδοτικά προγράμματα, όπως το ΕΣΠΑ, τα Κοινοτικά Πλαίσια Στήριξης της ΕΕ παλιότερα. Τα έργα υποδομών, που είναι ζωτικής σημασίας για το λαό, μπαίνουν σε δεύτερη και τρίτη μοίρα. Ο όποιος σχεδιασμός και υλοποίηση υπαγορεύονται από την καπιταλιστική ανάπτυξη και τις ανάγκες επιχειρηματικών ομίλων. Γι’ αυτό βλέπουμε, για παράδειγμα, πολύ συχνά να εκτελούνται αντιπλημμυρικά έργα σε περιοχές, όπου την ίδια στιγμή «τρέχει» μια άλλη μεγάλη καπιταλιστική επένδυση. Γι’ αυτό, η κυβερνητική εξαγγελία, μετά τον καταστροφικό σεισμό της Αθήνας του 1999, για προσεισμικό έλεγχο των 80.000 δημόσιων και κοινωφελών κτιρίων σε όλη την χώρα, έμεινε ουσιαστικά στα χαρτιά και 15 χρόνια μετά έχουν γίνει μόλις 4.000 έλεγχοι και στις μέρες μας έχουν σταματήσει.
Με δεδομένο ότι ακριβής πρόγνωση σεισμού σήμερα δεν είναι δυνατή, ότι οι όποιες στατιστικές εκτιμήσεις εμπεριέχουν το στοιχείο της αβεβαιότητας, και ότι έχει αποδειχθεί κατά το παρελθόν με δραματικό τρόπο ότι δεν υπάρχει περιοχή του ελληνικού χώρου που μπορεί να θεωρηθεί ασεισμική, καμιά περιοχή του ελληνικού χώρου δεν μπορεί να εξαιρεθεί από τη λήψη μέτρων ελαχιστοποίησης του σεισμικού κινδύνου. Όμως σε μια περιοχή σαν το νομό μας, που είναι η πλέον σεισμογόνος στην Ευρώπη και μέσα στις 5-6 στον κόσμο, καθίσταται απαραίτητη η πάλη των εργαζομένων και του λαϊκού κινήματος για τη λήψη των απαραίτητων μέτρων της αντισεισμικής θωράκισης. Το ζήτημα της αντισεισμικής θωράκισης δεν είναι ένα καθαρά τεχνοκρατικό ζήτημα, αλλά, αντιθέτως, αποτελεί ζήτημα πολιτικής επιλογής και γι’ αυτό είναι απαραίτητο να ενταχθεί ως συστατικό στοιχείο της ταξικής πάλης. Στόχος μιας φιλολαϊκής αντισεισμικής πολιτικής θα πρέπει να είναι η λήψη όλων των μέτρων αντισεισμικής θωράκισης που η επιστήμη και η τεχνική παρέχουν στη δεδομένη ιστορική στιγμή με την παραδοχή ότι ο επόμενος καταστρεπτικός σεισμός θα γίνει στο σημείο αυτό το επόμενο δευτερόλεπτο. Μέτρα ετοιμότητας του λαού, ύπαρξη ελεύθερων χώρων, προσεισμικοί έλεγχοι μεγάλων δημόσιων και ιδιωτικών κτιρίων (σχολεία, νοσοκομεία, εργοστάσια, χώροι διασκέδασης κ.λπ.) και αποκατάστασή τους, ή αντικατάστασή τους από άλλα κτίρια με τις απαιτούμενες αντισεισμικές προδιαγραφές, όπου η αποκατάστασή τους δεν επαρκεί. Όμως για να συμβεί αυτό θα πρέπει να πάμε κόντρα στην πολιτική που μας βλέπει όλους σαν κέρδη των λίγων, στην πολιτική που θέλει οι λίγοι να θησαυρίζουν σε βάρος των πολλών. Χρειάζονται να δοθούν χρήματα για τις λαϊκές ανάγκες και όχι για την κερδοφορία των εχόντων και κατεχόντων.
Γι? αυτό ενώ έγιναν τεράστια έργα και υποδομές που γιγάντωσαν τα κέρδη των κατασκευαστικών εταιρειών και εξυπηρετούν ανάγκες του κεφαλαίου είναι από ελάχιστα μέχρι και ανύπαρκτα τα έργα που εξυπηρετούν τις λαϊκές ανάγκες όπως σχολεία, νοσοκομεία, έργα αντιπλημμυρικής προστασίας και αντισεισμικής θωράκισης. Αυτήν την ανάπτυξη την πλήρωσαν οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα, αυτή η ανάπτυξη έφερε τη σημερινή κρίση που ξανακαλείται να πληρώσει ο λαός. Έτσι βλέπουμε σχολεία να λειτουργούν για 10 και 15 χρόνια στα λυόμενα και άλλα να έχουν κατασκευαστεί 60 και 70 χρόνια πριν και να μην έχουν γίνει μελέτες αποκατάστασης τους.
Οι τελευταίες βροχές στο νομό μας απέδειξαν για ακόμα μια φορά ότι όλος ο νομός βρίσκεσαι σε κίνδυνο να έχει σοβαρές επιπτώσεις σε οποιαδήποτε έντονη βροχή. Αυτό γίνεται γιατί όπως αναφέραμε και πριν οι Δήμοι και η Περιφέρεια τα τελευταία χρόνια δεν κάνουν ούτε τα αυτονόητα να συγκεντρώνουν τα νερά της βροχής, να ανοίγουν τα ποτάμια και τα ρέματα, να καθαρίζουν τα αυλάκια και τα γεφύρια.
Η επιστημονική εξέλιξη έχει δώσει τα απαραίτητα τεχνικά εργαλεία για τον περιορισμό των επιπτώσεων στον ελάχιστο δυνατό βαθμό από φαινόμενα όπως ο σεισμός τόσο σε ανθρώπινες ζωές όσο και σε υλικοτεχνικές υποδομές. Η αργοπορία στην υιοθέτηση των τεχνικών εξελίξεων στην πράξη αλλά και η λειψή και μερική χρήση και εφαρμογή τους έχει να κάνει με τις προτεραιότητες και τις επιλογές των πολιτικών εκπροσώπων του καπιταλιστικού συστήματος.
Επιπρόσθετα σε αυτά υπάρχουν περιπτώσεις όπως στο νομό μας όπου όλοι μας έχουμε πληρώσει ανταποδοτικό τέλος για να χαρτογραφηθεί η περιοχή και δεν έχει γίνει τίποτα. Με απόφαση της Νομαρχίας Ηλείας το 1997 κάθε άδεια που έβγαζε ο οποιοσδήποτε πλήρωνε τέλος 2% για να δημιουργηθούν μικροζωνική χάρτες της περιοχής και να υπάρχει καλύτερη εικόνα για το τι ανάγκες υπάρχουν. Μέχρι το 2010 πληρώθηκαν περίπου 1,5 εκατομμύριο ευρώ και τέτοια χαρτογράφηση δεν υπάρχει.
Το ερώτημα, λοιπόν που γενάτε και υπάρχει στα μυαλά όλων μας είναι: Υπάρχει η απαραίτητη αντισεισμική προστασία; Δυστυχώς, δεν υπάρχει. Ελπίζουμε να μην είμαστε μάντης κακών όμως σε περίπτωση σεισμού, η χώρα μας και η περιοχή μας όπως έχει αποδειχθεί πάμπολλες φορές είναι ανοχύρωτη, αν και μπορεί να υπάρξει η απαραίτητη αντισεισμική θωράκιση. Σήμερα, είναι περισσότερο απαραίτητο από ποτέ η ανάπτυξη του κατασκευαστικού κλάδου να υπηρετεί τις ανθρώπινες ανάγκες και όχι τα κέρδη μιας χούφτας μονοπωλιακών ομίλων. Αφορά τη ζωή και την ασφάλεια εκατομμυρίων ανθρώπων. Είναι επιτακτική η ανάγκη της αντισεισμικής θωράκισης της χώρας.
Ενδεικτικά, μόνο, αναφέρουμε:
- Από τα 80.000 δημόσια κτίρια της χώρας (σχολεία, νοσοκομεία, δημόσιες υπηρεσίες κλπ.) που έπρεπε να έχουν ελεγχθεί από το 2000, έχουν ελεγχθεί περίπου τα 4.000. Κι από αυτά, όμως, που ελέγχθηκαν, σε ελάχιστα έγιναν οι παρεμβάσεις που κρίθηκαν αναγκαίες!
- Ενώ το 75% των κτιρίων της χώρας (το 65% των δημόσιων και το 55% των σχολείων) έχουν κτιστεί πριν το 1985, δηλαδή με βάση τους παλιούς (ή και καθόλου) αντισεισμικούς κανονισμούς, αρνούνται να εφαρμόσουν ένα πρόγραμμα προσεισμικού ελέγχου και ενίσχυσης των κτιρίων αυτών.
- Ενώ κατά τους τελευταίους σεισμούς σε όλη την χώρα αποδείχτηκε ότι 1 στα 10 κτίρια με ζημιές και 1 στα 2 σχεδόν από αυτά που κρίθηκαν κατεδαφιστέα ήταν επαγγελματικές στέγες (εργοστάσια, βιοτεχνίες κλπ.), αρνούνται επίμονα να ελέγξουν τη στατική επάρκεια των χώρων αυτών όπου δουλεύουν εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι.
Η αντισεισμική αλλά και γενικότερα η θωράκιση από φυσικές καταστροφές, η κατασκευή ασφαλών λαϊκών κατοικιών, η ελαχιστοποίηση του σεισμικού κινδύνου είναι υπόθεση λαϊκής πάλης.
Αλλά πρέπει να είναι καθαρό ότι καμιά κυβέρνηση, καμιά Τοπική Διοίκηση στο έδαφος της καπιταλιστικής ανάπτυξης, στο πλαίσιο της στρατηγικής της ΕΕ δε θα μπορέσουν να λύσουν ουσιαστικά αυτά τα ζητήματα.
Προϋπόθεση για να αντιμετωπιστούν προβλήματα υποδομών με βάση τις εργατικές – λαϊκές ανάγκες είναι ο κεντρικός σχεδιασμός της οικονομίας βασισμένος στην κοινωνική ιδιοκτησία στα εργοστάσια, στις κατασκευές, στη γη, στις υποδομές κ.λπ. Μια οικονομία που θα λειτουργεί με αποκλειστικό κριτήριο την κάλυψη των λαϊκών αναγκών και την προστασία όλης της κοινωνίας. Μια τέτοια οικονομία προϋποθέτει ο λαός να είναι στην εξουσία.
Η ασφάλεια του λαού σήμερα θυσιάζεται στο βωμό της κερδοφορίας των μονοπωλιακών ομίλων. Πρόκειται για ένα πολιτικό και όχι τεχνοκρατικό πρόβλημα. Οι εργαζόμενοι, οι γονείς, τα φτωχά λαϊκά στρώματα αξίζει να συστρατευθούν σε αγωνιστική προοπτική για έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης, με επίκεντρο τις δικές τους ανάγκες, όπου η δημιουργία ενός ενιαίου αποκλειστικά κρατικού φορέα κατασκευών θα διασφαλίζει επαρκείς και ασφαλείς κατασκευές για το λαό.
Το ΚΚΕ, μέσα σε αυτό το πλαίσιο, έχει καταρτίσει ένα πλαίσιο πάλης, σύμφωνα με το οποίο προτάσσει τις λαϊκές ανάγκες σε αντιδιαστολή με τα συμφέροντα των μεγάλων πολυεθνικών και κατασκευαστικών ομίλων. Βάζει μπροστά τις ανάγκες των εργαζομένων για σύγχρονη και ασφαλή κατοικία και χώρο εργασίας και όχι τις ανάγκες των μονοπωλίων για κερδοφορία. Σε αυτή την κατεύθυνση, ταυτόχρονα, θα αντιμετωπιστεί και το οξυμένο πρόβλημα της ανεργίας και στην οικοδομή αλλά και σε άλλους κλάδους που περιστρέφονται γύρω από αυτή. Δεν μιλάμε για την κατασκευή γενικά «έργων», αλλά έργων τέτοιων που θα υπηρετούν τις λαϊκές ανάγκες.
Η αντισεισμική θωράκιση της χώρας, λοιπόν, αποτελεί ακριβώς ένα τέτοιο έργο. Ταυτόχρονα, να γίνουν έργα αντιπλημμυρικής θωράκισης, να φτιαχτούν σχολεία, παιδικοί σταθμοί, νοσοκομεία και κέντρα υγείας.
Γιατί, δεν είναι δυνατόν η ζωή και η ασφάλεια της λαϊκής οικογένειας να εξαρτώνται από τις διαθέσεις του κάθε καπιταλιστή και του αστικού κράτους… Και αυτό το ζήτημα πρέπει να είναι κριτήριο ψήφου στις εκλογές του Μάη. Οι εξελίξεις επιβεβαιώνουν ότι για να έχει θετικά αποτελέσματα η λαϊκή πάλη, να βάζει εμπόδια στην εφαρμογή των αντιλαϊκών μέτρων σε όλους τους τομείς, πρέπει να συνδέει τον αγώνα με την ανατροπή του καπιταλιστικού τρόπου οργάνωσης της παραγωγής και όλης της κοινωνίας. Την κατάκτηση και οικοδόμηση της εργατικής – λαϊκής εξουσίας για να ικανοποιηθούν οι σύγχρονες ανάγκες του εργαζόμενου λαού. Σήμερα, με βάση την τεράστια πείρα που έχουμε, πρέπει να κάνουμε ένα μεγάλο βήμα μπροστά. Να ισχυροποιήσουμε τη λαϊκή δύναμη, να δυναμώσει η προοπτική και η ελπίδα της διεξόδου από τη σημερινή κατάσταση υπέρ του λαού. Με αποδέσμευση από την ΕΕ και κάθε άλλη λυκοσυμμαχία, μονομερή διαγραφή του χρέους, κατάργηση των μνημονίων διαρκείας και των δανειακών συμβάσεων, με την κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, την ανατροπή της εξουσίας τους, με την εργατική – λαϊκή εξουσία, το Σοσιαλισμό.
Γι’ αυτήν την προοπτική είναι αναγκαία η ισχυροποίηση του ΚΚΕ παντού, σε Ευρωβουλή, Βουλή, Δήμους και Περιφέρεια, σωματεία και γειτονιές.