Έχουμε φτάσει στο τελευταίο δεκαήμερο του Ιουλίου, πάνω από τέσσερις μήνες περίπου μετά την ολοκλήρωση του πρωταθλήματος της Α1 Ηλείας (του πρωτου στην τάξη τοπικού πρωταθλήματος) και δύο μήνες περίπου πριν την έναρξη της νέας περιόδου.
Καθώς επίσης και με το πρώτο εικοσαήμερο της επίσημης μεταγραφικής περιόδου (1η Ιουλίου ως τέλος Αυγούστου) να έχει ήδη διανυθεί.
Οι περισσότερες από τις ομάδες που συμμετείχαν στα πρωταθλήματα της ΕΠΣ Ηλείας ξεκίνησαν δειλά δειλά τον προγραμματισμό τους για τη νέα περίοδο, τόσο με την εκλογή στα διοικητικά συμβούλια, όσο και με τις πρώτες κινήσεις όσον αφορά τα ρόστερ των ομάδων. Κινήσεις, που είναι οι λιγότερες ως τώρα, εδώ και πάρα πολλά χρόνια…
* * * Υπάρχουν όμως ήδη κάποια ακόμα στοιχεία, τα οποία φανερώνουν πως φέτος η χρονιά θα είναι πολύ διαφορετική, πρώτα από όλα από την πιο πρόσφατη, την περσινή. Και αν θελήσουμε να την συγκρίνουμε με παλαιότερες, θα χάσουμε τον…μπούσουλα!
Το κυρίαρχο θέμα: το μπάτζετ (ο προυπολογισμός και βασικά τα έξοδα)…
Από τις ηλειακές ομάδες, κατά σειρά κατηγορίας (πρώτα οι εθνικές):
* Ο Πανηλειακός δεν έχει ακόμα καν, ανακοινώσει προπονητή κι έστω έναν παίκτη, προσανατολιζόμενος γενικά στο μοντέλο “να κάνουμε έξυπνες κινήσεις με όσο λιγότερα γίνεται, όπως άλλωστε ισχύει για τη μεγάλη πλειοψηφία των ομάδων της κατηγορίας’.
Ενω γενικότερα οι επαγγελματικές ομάδες, έχουν και έλλειψη επενδυτών και «κούρεμα» των όποιων χορηγιών (π.χ., τηλεοπτικά και διαφημίσεις) αλλά και υποχρεωτικά έξοδα που δεν έχουν καμιά ρεαλιστική λογική (π.χ. το ΙΚΑ, λες κι ο παίκτης αν – χτύπα ξύλο… – χτυπήσει, θα αποκατασταθεί ιατρικά εκεί, ή θα πάρει …σύνταξη από εκεί …).
Κάτι που έχει επιφέρει τεράστια προβλήματα στη βιωσιμότητα τους, κάτι που εκ των πραγμάτων έπληξε και τους αθλητές, που φτάνουν στο έσχατο σημείο να καταφέρουν απλά να επιβιώσουν ειδικά σε κατηγορίες όπως η Β’ Εθνική, παρά το γεγονός πως φέρουν τον («μαυρισμένο» πλέον) τίτλο του επαγγελματία…
* Από τις δυο ομάδες Γ’ Εθνικής,
– για τη Δόξα Ν. Μανολάδας ισχύει η επίσημη ανακοίνωση της Παρασκευής ότι δεν θα κατέβει καν στο πρωτάθλημα (!!!),
– για τον ΠΑΟ Βάρδας που κάνει μεγάλη προσπάθεια, το μπάτζετ είναι σαφώς χαμηλό, είναι χαμηλότερο κι από πέρυσι (και ως τώρα χαμηλότερο κι από κάποιων ομάδων Α1 Κατηγορίας, που κι αυτές είναι σε δυσκολότερη κατάσταση, κατά μέσο όρο, από πέρυσι κι από προηγούμενες χρονιές…)
Στο πρωτάθλημα αυτό, πρόσθετο πρόβλημα οικονομικά είναι και η … “άτσαλη – βίαιη” αναδιάρθρωση που επιχειρεί τα δυο τελευταία χρόνια η ποδοσφαιρική ηγεσία, όπου οι όμιλοι (σαφώς ήταν υπερβολικοί οι δέκα πριν, αλλά…) συρρικνώθηκαν τόσο απότομα, που σε συνδυασμό με την κρίση, ενώ θα περίμενε κανείς πως η διαδικασία μείωσης θα δημιουργούσε μεγαλύτερο ανταγωνισμό, τελικά δημιουργεί …αφανισμό!
* Στη δε Α1, τις λιγότερες από άλλες χρονιές κινήσεις, και με σαφώς μικρότερες αμοιβές (μικρότερες ήδη στα λόγια, να δούμε και στην πράξη τελικά μήπως είναι ΑΚΟΜΑ μικρότερες…)
* Και στις πιο κάτω κατηγορίες, ακόμα χειρότερα (με πολλά σωματεία να ψάχνουν ακόμα για διοίκηση, έστω για να ξεκινήσουν προγραμματισμό)…
«Οφσάιντ» βγάζει η κρίση…
Η συνεχιζόμενη κρίση στην Ελλάδα είναι βέβαια ένα τεράστιο ζήτημα, επηρεάζοντας σημαντικά την καθημερινότητα του Έλληνα πολίτη σε όλους τους τομείς.
Κι επίσης γενικότερα, αφού και το ποδόσφαιρο κι ο αθλητισμός είναι μικρογραφία της κοινωνίας και μέσα σε αυτήν, ο περιορισμός της εργασίας και η αύξηση της ανεργίας, σε συνδυασμό με τον κορεσμό των οικονομικών παραγόντων γενικότερα, αλλά και την πληθώρα των σωματείων, δημιούργησε νέα δεδομένα στα ερασιτεχνικά σωματεία…
«Οφσάιντ» έχει βγάλει λοιπόν η οικονομική κρίση τα περισσότερα από ποδοσφαιρικά σωματεία στο Νομό, όπως βέβαια και στις άλλες περιοχές της χώρας…
* Κι έρχονται, και η ΕΠΟ και οι ΕΠΣ να θέσουν κι αυτές σε «μνημόνιο» τα ερασιτεχνικά σωματεία, κάτι εμφανές από την φορομπηχτική πολιτική που ακολουθούν, με τα πρόστιμα, με τα αυξημένα παράβολα, κ.τ.λ., φτάνοντας στο σημείο να τα υποχρεώνει να πληρώνουν μέχρι και τα έντυπα μεταβολών των ποδοσφαιριστών…
Την ίδια στιγμή που γνωρίζουν ότι τα ερασιτεχνικά σωματεία δεν επιχορηγούνται από πουθενά και ότι η οικονομική συγκυρία δεν αφήνει περιθώρια ούτε για …επιβίωση!
Φαίνεται ήδη πως η φετινή χρονιά θα αποδώσει στο έπακρο τις συνέπειες όλων αυτών…
«Λεφτά… δεν υπάρχουν»!
Η εικόνα και οι παίκτες
Τι θα δούμε τη φετινή χρονιά από τις ομάδες; Εκ πρώτης όψεως, το πρωτάθλημα της Α1, φαίνεται πως θα είναι αμφίρροπο. Και πιθανότατα πιο αμφίρροπο από τα αμέσως προηγούνενα χρόνια. Μέσα στα οποία αυτά χρόνια, σχεδόν σε όλα, μια ομάδα ξεκίναγε ως φαβορί, έστω και θεωρητικά (Άρης Αρχ. Ολυμπίας φέτος, ο ΠΑΟΒ άλλη χρονιά, η Δόξα Ν.Μ. άλλη, το Πανόπουλο πιο πριν, ο Αστέρας Αμ. νωρίτερα…).
Από τα μέχρι τώρα όμως δεδομένα και το σκεπτικό των περισσοτέρων ομάδων, σχεδόν όλα τα μπάτζετ θα είναι χαμηλότερα!
Και το πολύ μεγάλο, στυλ, Πανόπουλου ή Άρη, κ.τ.λ., με τίποτα δεν θα υπάρχει…
Ενω η μάχη θα δοθεί περισσότερο στην παραμονή, κι απο κει και πέρα, μάλλον τρεις – τέσσερις ομάδες θα ξεκινήσουν με βλέψεις για την κορυφή. Και πιθανόν κι από την ίδια (σχεδόν) αφετηρία.
* Τι σκέφτονται οι παίκτες και τι γίνεται με τις οικονομικές εκκρεμότητες απέναντι τους;
Πολλοί από αυτούς είναι άνεργοι, χωρίς καν τις προοπτικές για άμεση εύρεση εργασίας και μέσω του ποδοσφαίρου προσπαθούν να καλύψουν κάποιες ανάγκες (ή και όλες, κάποιοι…).
Δεν το συζητάμε καν αν έχουν και οικογένεια, τότε τα πράγματα είναι εξαιρετικά δύσκολα… Φαίνεται πως το «αποκούμπι» της (όποιας) αμοιβής μέσω του ποδοσφαίρου χάνεται κι αυτό για πολλούς.
* Όσον αφορά τις εκκρεμότητες ομάδων προς τους παίκτες;
Αυτές είναι ΑΔΥΝΑΤΟΝ να μην υπάρξουν (στις περισσότερες των περιπτώσεων)…
Όπως άλλωστε έγινε σε πολλές περιπτώσεις και την πρόσφατη χρονιά (είτε μαθεύτηκε προς τα έξω, είτε όχι…).
Μπορεί να ακούγεται αρκετά σκληρό και κυνικό, ωστόσο είναι πλέον ένας κανόνας, με τις όποιες (όλο και λιγότερες) εξαιρέσεις.
Οι παίκτες που περιμένουν αμοιβή (και ειδικά όχι απλά οδοιπορικά…), θα μεταμορφώνονται σε “ενοχλητικούς επαίτες” και με τους παράγοντες (τους περισσότερους) να παλεύουν να καλύψουν τις εκκρεμότητες, τις οποίες ΑΥΤΟΙ δημιούργησαν, ανεβάζοντας τον πήχη, είτε έχοντας την (μάταιη) ελπίδα εξ αρχής πως θα τις καλύψουν, είτε γιατί έπεσαν έξω στους υπολογισμούς τους…
Μπορούν οι ποδοσφαιριστές να αλλάξουν τακτική στις διαπραγματεύσεις τους ώστε να ακολουθήσουν τις υποχρεωτικές πλέον, σκέψεις των παραγόντων; Αυτό είναι πάντα σε συνδυασμό με τις απαιτήσεις του κάθε ποδοσφαιριστή ξεχωριστά.
Είναι φανερό (οι περισσότεροι το γνωρίζουν…) πως «τα 10άρια και τα 8άρια και τα 7άρια, και κάτι άλλα σχετικά…» βασικά έχουν…πεθάνει!
Και πλέον ο πήχης έχει κατέβει πολύ χαμηλά.
Ακόμα και σε περιπτώσεις που ΑΞΙΖΟΥΝ (γιατί ναι, υπάρχουν και τέτοιες), αλλά πλέον “στην …πυρκαγιά, θα καούν όλα μαζί, και ξερά και χλωρά…’, όπως μας έλεγε ένας έμπειρος παράγοντας στο χώρο!
Καθένας από αυτούς τους παίκτες, θα βάλει πλέον στη …ζυγαριά και θα κρίνει τι θέλει, τι απαιτεί, τι θα πάρει τελικά (ρεαλιστικά) και μέχρι που μπορεί να αντέξει το…φιλότιμο ή (αρκετές φορές) η αγάπη για την ομάδα, το ποδόσφαιρο, το χωριό…
Οι παράγοντες που θα …έρθουν στην πραγματικότητα!
Από την άλλη πλευρά, εδώ και χρόνια η λέξη “ερασιτεχνικό”, όταν αναφέρεται σε πρωταθλήματα οποιουδήποτε αθλήματος, θα πρέπει να γράφεται μέσα σε εισαγωγικά. Ο λόγος, γνωστός:
Τα ερασιτεχνικά πρωταθλήματα είναι ερασιτεχνικά …μόνο στα λόγια, καθώς οι ομάδες είχαν φτάσει όλους σχεδόν τους αθλητές τους, να τους πληρώνουν!
Τα πράγματα γενικά είχαν … ξεφύγει τα (αρκετά) τελευταία χρόνια.
Με τις …ερασιτεχνικές ομάδες να σπαταλούν κατά μέσο όρο, ΔΕΚΑΔΕΣ χιλιάδες ευρώ (πέραν των …εκατοντάδων που πολλές φορές χάλαγε μόνο μια από αυτές…).
* Και στην τελική, ποιός, ποιοί και ΓΙΑΤΙ να πληρώνουν αυτά τα ποσά σε μια …ερασιτεχνική ομάδα; Είναι οι φίλαθλοι ή οι κάτοικοι ενός δημοτικού διαμερίσματος; Βασικά όχι, αφού άλλωστε οι περισσότερες εξέδρες ερημώνουν, με εξαίρεση κάποιες, είτε ομάδων που πρωταγωνιστούν (κι όχι ΚΑΘΕ τέτοιας, π.χ., Πανόπουλο, Στρέφι, με ελάχιστους κ.τ.λ.), είτε κάποιων λίγων που κράτησαν παραδοσιακή παρουσία.
Κάποιοι άλλοι λοιπόν πληρώνουν. Τα Δ.Σ. και κυρίως οι πρόεδροι ομάδων, είναι αυτοί που μιμούνται τους «συναδέλφους» τους των επαγγελματικών συλλόγων, ξεχνώντας ότι η θέση τους είναι να αναδεικνύουν παίκτες και όχι να «αγοράζουν».
Οι λόγοι για τους οποίους αυτοί οι παράγοντες δίνουν τα χρήματά τους στις μικρές τοπικές ομάδες (και όχι στις λεγόμενες μεγάλες ομάδες της Ηλείας) μπορεί να είναι από εντελώς απλοί (π.χ., “κάλλιο πρώτος στο χωριό…”, ακόμα και απλά για να ικανοποιείται μόνο η φιλοδοξία μερικών παραγόντων και η «αναγνώριση» στον στενό κύκλο του χωριού, άντε και του γειτονικού, ή της κωμόπολης…) έως ανεξήγητοι (δεν ξέρει π.χ., κανείς για όλους τι ΑΚΡΙΒΩΣ μπορούν να έχουν στο μυαλό τους, ακόμα και για μελλοντική δημόσιων αξιωμάτων ανάδειξη, είτε αυτό τελικά βγει, είτε όχι…)!
Και σε αυτές τις περιπτώσεις βέβαια, δε μπορούσε και κανείς να κατηγορήσει τους (όποιους) παίκτες «λεγεωνάριους», που κάνοντας χρήση αυτής της φιλοδοξίας των παραγόντων “έβρισκαν και τα …έκαναν”, αλλάζοντας τις ομάδες σαν τα …πουκάμισα, και με υπέρογκες αμοιβές!
Με τους παράγοντες να κάνουν μεταξύ των κινήσεων, πολλές που αφορούσαν παίκτες με πολλά ελαττώματα και …αμφίβολης ποδοσφαιρικής ικανότητας κι όχι …παιχταράδες (χωρίς να έχουν καν αναρωτηθεί γιατί κάποιοι τέτοιοι…παιχταράδες, ΚΑΘΕ χρόνο παίρνουν μεταγραφή και οι παλιές τους ομάδες δεν τους κράτησαν ή και δεν το επιχείρησαν καν να τους κρατήσουν;)…
Όποιοι όμως και να είναι οι λόγοι, η ουσία είναι μία! Και είναι αυτή που προαναφέρθηκε!
Και με τούτα και με τ’ άλλα, φέτος ήρθε η ώρα που θα φανεί και στην Ηλεία αυτό που σε μεγάλο βαθμό θα είχε φανεί και νωρίτερα, αλλά μεμονωμένες περιπτώσεις παραγόντων όπως κυρίως Γ. Πανόπουλου, Β. Καλογερόπουλου, ή και κάποιων ανθρώπων στη Ν. Μανολάδα, στη Βάρδα, και σε μερικές ακόμα (λίγες) ομάδες, δεν το είχαν …αφήσει να ξεδιπλωθεί…
«Λεφτά… δεν υπάρχουν»!
* Ήρθε λοιπόν η ώρα που τα …στενάχωρα μεγέθη της υπόλοιπης καθημερινής ζωής θα πρέπει να εφαρμοστούν και στο ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΙΚΟ ποδόσφαιρο της Ηλείας (και των άλλων περιοχών), ώστε να μειωθούν τα υπέρογκα μπάτζετ και να αναδειχθούν νέα ταλέντα.
Και να δώσουν ΟΛΕΣ οι ομάδες από όλες τις κατηγορίες, περισσότερο βάση στους Παίδες, στους Νέους, και στις Ακαδημίες.
Έστω κι αργά, η οικονομική συγκυρία δημιουργεί πλέον το κλίμα για την ΠΛΗΡΗ στροφή προς αυτή την κατεύθυνση.
Ωστόσο αυτή η διαδικασία απαιτεί πολλές προϋποθέσεις και μπόλικη δόση…ΥΠΟΜΟΝΗΣ για να φτάσει στο σημείο ένας σύλλογος να «τρέφεται» αν όχι πλήρως αλλά σε μεγάλο έστω βαθμό, με αυτό τον τρόπο.
Περιμένουμε έτσι κι αλλιώς πλέον, να δούμε τα επόμενα ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ βήματα προς τέτοια κατεύθυνση, αλλά και το αν αλλάξει επιτέλους το status και ο τρόπος των πρωταθλημάτων στα παιδικά κ.τ.λ., πρωταθλήματα υποδομών, που ως τώρα γίνονται απλά για να…γίνονται!!!