Ο συστηματικός εκφοβισμός χειρότερος από την σωματική κακοποίηση

Τα παιδιά που πέφτουν θύματα συστηματικού εκφοβισμού από τους συνομηλίκους τους, εμφανίζουν σε βάθος χρόνου σοβαρότερα ψυχικάπροβλήματα ακόμη και από τα παιδιά που έχουν υποστεί σωματική κακοποίηση, σύμφωνα με διεθνή μελέτη που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό έντυπο The Lancet Psychiatry. 

Ερευνητές από την Μ. Βρετανία και τις ΗΠΑ, με επικεφαλής τον καθηγητή Αναπτυξιακής ψυχολογίας Ντίτερ Βόλκε του Πανεπιστημίου του Γουόργουικ, μελέτησαν περισσότερα από 5.300 άτομα, 19 – 25 ετών, σε ΗΠΑ και Μ. Βρετανία, που σε ηλικία οκτώ έως 16 ετών, είτε είχαν κακοποιηθεί σωματικά, είτε είχαν υποστεί bullying, είτε και τα δύο. Συγκεκριμένα, αναζήτησαν τυχόν επιπτώσεις στην ψυχική υγεία των ατόμων αυτών, μετά την ενηλικίωσή τους. 

Οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι, πολύ περισσότερα παιδιά πέφτουν θύματα εκφοβισμού, παρά σωματικής κακοποίησης, ενώ ένα 10% υφίσταται και τα δύο. «Γενικά, ένα κακοποιημένο παιδί είναι πολύ πιο πιθανό να πέσει και θύμα εκφοβισμού, από ό,τι ένα μη κακοποιημένο», σημειώνει ο Δρ Βόλκε.

Η σωματική κακοποίηση άφηνε λιγότερα ψυχικά σημάδια στο άτομο, κυρίως κατάθλιψη, ενώ το θύμα εκφοβισμού ήταν πιθανότερο να υποφέρει από περισσότερα ψυχικά προβλήματα, όπως κατάθλιψη, άγχος, αυτοκτονικές τάσεις. 

Όσοι νέοι είχαν υπάρξει θύματα συστηματικού bullying είχαν πενταπλάσιες πιθανότητες έχουν κρίσεις άγχους και σχεδόν διπλάσιες πιθανότητες να εμφανίσουν κατάθλιψη και αυτοκτονικές σκέψεις σε ηλικία 18 ετών, σε σχέση με τα παιδιά που είχαν κακοποιηθεί σωματικά.

«Ο εκφοβισμός δεν είναι μια ανώδυνη ‘τελετή μύησης’ ή ένα αναπόφευκτο στάδιο κατά τη διαδικασία ενηλικίωσης. Έχει σοβαρές μακροπρόθεσμες συνέπειες. Μέχρι σήμερα οι κυβερνήσεις έχουν εστιάσει τις προσπάθειές τους στην σωματική κακοποίηση μάλλον παρά στον εκφοβισμό», σύμφωνα με τον Δρ Βόλκε. 

Όμως, «από τη στιγμή που παγκοσμίως ένα στα τρία παιδιά αναφέρει πλέον ότι πέφτει θύμα εκφοβισμού και επιπλέον είναι πια ξεκάθαρο πως αυτά τα παιδιά έχουν παρόμοια ή και χειρότερα ψυχικά προβλήματα αργότερα στη ζωή τους, χρειάζονται να γίνουν περισσότερα πράγματα για να διευθετηθεί αυτή η ανισορροπία» συμπληρώνει ο ερευνητής.