Tο iliaoikonomia.gr σε συνεργασία με το φροντιστήριο Μέσης Εκπαίδευσης «Αλμα» Θα είναι κοντά στους υποψηφίους των Πανελλαδικών εξετάσεων 2014. Δείτε τις απαντήσεις και τα σχόλια των έμπειρων καθηγητών του φροντιστηρίου «Αλμα».
Σήμερα οι μαθητές εξετάζονται στο μάθημα της Ιστορίας Θεωρητικής Κατεύθυνσης.
Σχόλιο
Τα φετινά θέματα της Ιστορίας θεωρητικής κατεύθυνσης ήταν απαιτητικά, καθώς κάλυπταν όλο το φάσμα της ύλης και ο υποψήφιος καλείτο να χρησιμοποιήσει πολλά αποσπάσματα του σχολικού βιβλίου, για να είναι οι απαντήσεις του επαρκείς. Συγκεκριμένα, οι ερωτήσεις της Α΄ομάδας κρίνονται σαφείς στη διατύπωση και αντίστοιχες με τα θέματα των προηγούμενων ετών. Η Β΄ομάδα του σχολιασμού των παραθεμάτων προϋπέθετε εξάσκηση στην αξιοποίηση ιστορικών πηγών και πίνακα. Απαιτούσε κριτική ικανότητα και αφαιρετική λογική προκειμένου να επιτευχθεί η πλήρης απόδοση του νοήματος.
Ενδεικτικές Απαντήσεις
ΘΕΜΑ Α1
α.σελ 42 «Καθώς η κατοχή γης…συνθήκες».
β.σελ 86-88 « Στις 15 Αυγούστου…επιδιώξεις του»
γ.σελ 96 «Η συνθήκη των Σεβρών…πραγματικότητα».
σελ. 144 « Τον Ιούλιο του 1920….περιοχής στην Ελλάδα».
ΘΕΜΑ Α2.
α. Λάθος
β. Σωστό
γ. Σωστό
δ. Σωστό
ε. Λάθος
ΘΕΜΑ Β1.
α) σελ 82 «Στην δεκαετία του 1880…ακολουθούσε»
σελ. 84 «Η οργάνωση…εκλογική περιφέρειας»
β)σελ 84 «Αντίθετα οι άλλες χώρες …ενεργού πληθυσμού».
ΘΕΜΑ Β2.
α) σελ. 251 «Πολλά ποντιακά…λαού σας».
β) σελ. 252-253 « Παρά το αρνητικό κλίμα ….ίδιου έτους».
ΘΕΜΑ Γ1.
α) Στο χρονικό διάστημα των ετών 1910-1912 παρατηρούνται τρεις εκλογικές αναμετρήσεις. Ο Ελευθέριος Βενιζέλος κάνει για πρώτη φορά την εμφάνισή του στα πολιτικά πράγματα της Ελλάδας, μετά την πρόσκληση του Στρατιωτικού Συνδέσμου για ανάληψη πρωτοβουλιών στα πολιτικά δρώμενα του τόπου. Στις εκλογές του Αυγούστου του 1910 εξελέγη με τους «εκσυγχρονιστές» χωρίς να συμμετάσχει στην εκλογική αναμέτρηση στην οποία τα παλαιά κόμματα κέρδισαν τις περισσότερες έδρες στη Βουλή. Λόγω όμως της πολιτικής αστάθειας που επικρατούσε στην πολιτική ζωή της χώρας ο Βενιζέλος πήρε εντολή σχηματισμού κυβέρνησης μετά την παραίτηση της κυβέρνησης Δραγούμη (6 Οκτωβρίου 1910). Επειδή, όμως αντιμετώπιζε προβλήματα με την εξασφάλιση ψήφου εμπιστοσύνης, σε συνεννόηση με το βασιλιά Γεώργιο Α΄ προχώρησε σε διάλυση της Βουλής και προκήρυξη νέων εκλογών.
Συναφή είναι όσα αναφέρονται στο πρώτο παράθεμα που αντλείται από την ιστορία του Ελληνικού Έθνους. Ο Βενιζέλος αφού ανέλαβε την πρωθυπουργία της χώρας φάνηκε συγκεντρωτικός καθώς ορκίστηκε και υπουργός των Στρατιωτικών και των Ναυτικών. Αφού ανέπτυξε τις θέσεις του και παρουσίασε το πρόγραμμα της κυβέρνησης του, ζήτησε την ψήφο εμπιστοσύνης της βουλής. Λόγω όμως έλλειψης του απαιτούμενου αριθμού στη σύνθεση των μελών του ελληνικού κοινοβουλίου, υπέβαλε την παραίτηση του και αξίωσε τη διάλυση του βουλής, γεγονός που αποδεικνύει τη συνέπεια του στις φιλελεύθερες απόψεις του (« Στις 6 Οκτωβρίου…. του σώματος»). Ο Γεώργιος, δεδομένης της ιστορικής συγκυρίας, μετά το κίνημα στο Γουδί, δέχτηκε το αίτημα του Βενιζέλου και προκήρυξε νέες εκλογές («Και ο Γεώργιος…του πρωθυπουργού»).
Αυτό το διάβημα αναστάτωσε τα παλαιά κόμματα τα οποία, θεωρώντας αντισυνταγματική την κίνηση του βασιλιά, αποφάσισαν ναμην συμμετάσχουν στις εκλογές του Νοεμβρίου 1910 («Η πρωτοβουλία…κομμάτων»). Μάλιστα, οι αρχηγοί των αντιβενιζελικών κομμάτων, Θεοτόκης, Ράλλης και Μαυρομιχάλης, κατήγγειλαν τη διάλυση της βουλής. Η στάση τους αυτή πηγάζει από τη διαπίστωση τους ότι παραγκωνίζονταν από την Κρητικό ηγέτη ο οποίος είχε τη στήριξη του βασιλιά και του λαού. Επομένως στόχος του δεν ήταν να εναντιωθούν στο βασιλιά, τον οποίο σέβονταν στην πλειοψηφία τους αλλά να κάνουν αισθητή την παρουσία τους στην πολιτική σκηνή και να αναδειχθούν στις επερχόμενες εκλογές καθώς προσδοκούσαν την παρακμή του κόμματος των φιλελευθέρων («Ο Γ.Θεοτόκης …νέας κυβερνήσεως»). Στις εκλογές του Νοεμβρίου 1910 τελικά οι Φιλελεύθεροι κέρδισαν τη συντριπτική πλειονότητα των εδρών: 307, σε σύνολο 362. Ο Βενιζέλος ήταν πλέον ελεύθερος να προχωρήσει στο μεταρρυθμιστικό του έργο.(σχολικό εγχειρίδιο σελ. 90 ).
Το ρεύμα που είχε το κόμμα του Βενιζέλου φάνηκε και στις επόμενες εκλογές του Μαρτίου του 1912, στις οποίες πήραν μέρος όλες οι πολιτικές δυνάμεις. Ανέδειξε 146 βουλευτές, γεγονός που αποδεικνύει ότι ο Βενιζέλος ήταν μοναδικός κυρίαρχος στη πολιτική ζωή, ενώ τα άλλα κόμματα μόνο 36 βουλευτές οι οποίοι πολιτεύονταν σε περιοχές όπου ασκούσαν επιρροή και είχαν κύρος. Ανάμεσα τους βρίσκονταν ο Δ. Ράλλης και ο Α. Ζαΐμης, ο Γ. Θεοτόκης και ο Κ. Μαυρομιχάλης, ενώ έκαναν την εμφάνισή τους και νέοι πολιτικοί ηγέτες ο Δ. Γούναρης, ο Π. Τσαλδάρης και λίγο αργότερα ο Ν. Δημητρακόπουλος.(«Ο Βενιζέλος…ο Ν. Δημητρακόπουλος.») Σ΄ αυτές τις εκλογές φάνηκε ότι η πλειοψηφία των ψηφοφόρων τάχθηκε υπέρ του κόμματος των Φιλελευθέρων, επειδή οι καινοτομίες που είχαν εισηγηθεί γέννησαν την ελπίδα για την επίλυση σημαντικών κοινωνικών προβλημάτων (σχολικό εγχειρίδιο σελ. 91 ). Συνεπώς, ο Βενιζέλος ήταν αδιαμφισβήτητα ο απόλυτος κυρίαρχος τουπολιτικού παιχνιδιού στην Ελλάδα.
β) Παρά την πρωτοκαθεδρία του Βενιζέλου στην Ελλάδα και τα επίμαχα εσωτερικά και εξωτερικά προβλήματα της χώρας οι προσδοκίες των Κρητών για την άμεση επίλυση του Κρητικού ζητήματος συνέχιζαν να ταλανίζουν και να επηρεάζουν τις πολιτικές επιλογές του Έλληνα πρωθυπουργού. Ο Βενιζέλος, ως πρωθυπουργός της Ελλάδας, με το οξύτατο πολιτικό του αισθητήριο γνώριζε ότι δεν είχε φτάσει ακόμη το πλήρωμα του χρόνου. Στις επίμονες παρακλήσεις των συμπατριωτών του Κρητών απαντούσε αρνητικά και φαινόταν δυσάρεστος. Αξίζει να αναφερθεί ότι για να πιέσουν τις καταστάσεις οι Κρήτες προχώρησαν σε εκλογές και απέστειλαν εκπροσώπους στην Ελλάδα, καθώς σιωπηρά είχε επιτευχθεί η ένωση Κρήτης με την Ελλάδα («Η Κρήτη…σύνολο 69.»). Όμως, η σταθερή άρνησή του Βενιζέλου να επιτρέψει την είσοδο Κρητών βουλευτών στο ελληνικό κοινοβούλιο προκάλεσε στην Κρήτη ισχυρές αντιδράσεις. Αυτό επιβεβαιώνεται και από το β΄παράθεμα που αντλείται από την Ιστορία του Ελληνικού Έθνους στο οποίο ο Βενιζέλος, βλέποντας ότι οι αλυτρωτικές περιπέτειες θα ήταν άκαρπες, αρνήθηκε κατηγορηματικά στους βουλευτές από την Κρήτη να εισέλθουν στην ελληνική Βουλή. Μάλιστα η άρνηση αυτή δεν ήταν καθόλου εύκολη για τον παλαιό αγωνιστή και επαναστάτη ο οποίος προβληματισμένος απομονώθηκε στο ξενοδοχείο «Φρύνη» του Παλαιού Φαλήρου, στο οποίο διέμενε για να αποφύγει τις αντιδράσεις και να σχεδιάσει τις επόμενες πολιτικές του κινήσεις («ο Βενιζέλος οποίο διέμενε»).
Εκείνο που δεν είχε κατορθώσει να λύσει η διπλωματία, το έλυσε ο πόλεμος. Ευθύς μετά την έκρηξη των Βαλκανικών πολέμων (Οκτώβριος 1912) οι πύλες του ελληνικού Κοινοβουλίου άνοιξαν για τους Κρήτες βουλευτές, που έγιναν δεκτοί με εκδηλώσεις απερίγραπτου πατριωτικού ενθουσιασμού. Ο Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνωνανέγνωσε Ψήφισμα, σύμφωνα με το οποίο «η Ελλάς αποδέχεται όπως τουλοιπού ενυπάρχη κοινόν Κοινοβούλιον δια το ελεύθερον Βασίλειον και διά την νήσον Κρήτην». Αλλά ο Βενιζέλος δεν προχώρησε περισσότερο, για να μη διαταράξει τις σχέσεις του με τις ευρωπαϊκές Δυνάμεις, εν όψει και του πολέμου που είχε αρχίσει. Αρκέστηκε να αποστείλει στην Κρήτη ως Γενικό Διοικητή το φίλο του Στέφανο Δραγούμη, ο οποίος ανέλαβε τα καθήκοντά του στις 12 Οκτωβρίου 1912.( σχολικό εγχειρίδιο σελ. 218-219)
ΘΕΜΑ Δ1.
Είναι γεγονός ότι η Μικρασιατική καταστροφή επηρέασε σημαντικά την πορεία του ελληνικού έθνους στη σύγχρονη εποχή και μετέβαλε τα δεδομένα της ελληνικής κοινωνίας δεδομένου ότι έφτασαν στο ελληνικό κράτος 1.230.000 Έλληνες χριστιανοί και 610.000 μουσουλμάνοι που κατοικούσαν στην Ελλάδα έφυγαν για την Τουρκία. Το φαινόμενο αυτό διαμόρφωσε την εθνολογική σύσταση του πληθυσμού της Ελλάδας αλλά και την αγροτική οικονομία της χώρας. Το 1920 η Ελλάδα είχε 20% μη Έλληνες Ορθοδόξους, ενώ το 1928 μόλις 6%.
α) σχολικό βιβλίο: σελ. 166-167 : «Σημαντικότερες ήταν…στον εθνικό κορμό».
Καταλύτη στην εγκατάσταση των προσφύγων διαδραμάτισε η λειτουργία της ΕΑΠ, η οποία μερίμνησε, ώστε να εγκατασταθούν οι πρόσφυγες σε περιοχές κατάλληλες για την άμεση αποκατάστασή τους. Έτσι, έδωσε βαρύτητα στην εγκατάσταση των προσφύγων στη Δυτική Θράκη, η οποία, όπως καταγράφεται από τον Γ.Γιαννακόπουλο, είχε ερημωθεί κατά τους Βαλκανικούς πολέμους το 1913 («Στη Θράκη … ελληνικό κράτος»). Η Ελλάδα μετά τους Βαλκανικούς πολέμους βγήκε ιδιαίτερα κερδισμένη, αφού ενσωμάτωσε τη Δ. Θράκη, με αποτέλεσμα το1924 να καλύπτεται το 62,1% του πληθυσμού από Έλληνες πρόσφυγεςαπό τη Μ.Ασία, ποσοστό που αυξήθηκε το 1928 («Το 1924… ήταν πρόσφυγας.»).
Για τους λόγους αυτούς ο Έλληνας πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος το 1929 εγκωμιάζει την εθνολογική ομοιογένεια της χώρας και το μέγεθός της, καθώς μετά από ποικίλες περιπέτειες είχε κατορθώσει να ανορθωθεί και να εξελιχθεί.(«Όπως επισήμανε … τόσον ομοιογενές»). Αντίστοιχα είναι όσα παρατηρεί και ο Γερμανός Stephan Ronhart, ο οποίος αναφέρεται στον «ομογενή» πληθυσμό της χώρας, που τον οδήγησε σε ηθική ανέλιξη και κατακύρωσε την εσωτερική συνοχή και την ομοιομορφία του. (Ο Γερμανός Stephan Ronhart… εθνικό του κορμό.»).
β) σχολικό βιβλίο: σελ. 167-168 : «Για ένα διάστημα…στην πατρίδα τους.»
Βέβαια, για την αξιοποίηση και την ομαλή ένταξη του νέου προσφυγικού στοιχείου ήταν απαραίτητη η εκτέλεση δημόσιων έργων που θα βοηθούσαν σημαντικά στη γεωργική ανάπτυξη. Η διενέργεια εγγειοβελτιωτικών και αρδευτικών έργων στις Σέρρες, τη Δράμα και τη Θεσσαλονίκη για τη διευθέτηση των χειμάρρων του Αξιού και του Στρυμόνα σε συνδυασμό με την αποξήρανση λιμνών και την παραχώρηση γεωργικών εκτάσεων σε πρόσφυγες και γηγενείς οδήγησαν στην αγροτική ανάπτυξη. («Οι κυβερνήσεις… γηγενείς.»). Με τον τρόπο αυτό, το κράτος αξιοποίησε το μόνο κεφάλαιο που διέθετε, τις εθνικές γαίες. Η ολοκλήρωση της αγροτικής μεταρρύθμισης του 1917 και η εφαρμογή της το 1923-1925 και εξής οδήγησε στην εξέλιξη της ελληνικής οικονομίας.
Συγκεκριμένα, η εγκατάσταση αμπελουργών και σηροτρόφων στην Αξιούπολη, Βέροια, Έδεσσα, Αριδαία, Φλώρινα, Κρήτη, Σουφλί και ροδοκαλλιεργητών στην Έδεσσα, τη Βέροια και τη Δράμα έδωσεώθηση στην ελληνική οικονομία η οποία ανέκαθεν βασιζόταν στηνγεωργική παραγωγή. Επιπλέον, με τον τρόπο αυτό αυξήθηκαν οι εξαγωγές γεωργικών προϊόντων η οποία διατηρήθηκε γιατί βασίστηκε και στην εφαρμογή νέων μεθόδων παραγωγής αφού άλλωστε οι πρόσφυγες εισήγαγαν νέες καλλιέργειες αμπελιών που δεν προσβάλλονταν από τη φυλλοξήρα («Δόθηκε ιδιαίτερη – από τη φυλλοξήρα»).
Η ανέλιξη της αγροτικής οικονομίας γίνεται ευκρινής και στον πίνακα που παρατίθεται από το μακρόπνοο έργο της Ιστορίας του Ελληνικού Έθνους. Πράγματι από το 1921 – 1925 διαπιστώνεται σημαντική αύξηση της παραγωγής δημητριακών από 624,8 χιλιάδες τόνους (1921) σε 708,7 το 1925. Μεγαλύτερη μεταβολή συνέβη στον Καπνό και το Βαμβάκι όπου βλέπουμε ότι η παραγωγή τριπλασιάστηκε από το 1921 έως το 1925. Είναι αξιοσημείωτο ότι αυτό οφείλεται και στην μέριμνα που έλαβε η ΕΑΠ καθώς εγκατέστησε στα πεδινά εδάφη της Μακεδονίας.
Επιμέλεια Απαντήσεων
Βλάσση Ιωάννα
Βλάσση Μιμίκα
Βόλλαρη Ξακουστή
Λούπη Βασιλική
Παναγιωτοπούλου Όλγα
Παναγοπούλου Πένη
Πανοπούλου Ιωάννα
Παπαδόπουλος Σάκης
Σαργέντης Κωνσταντίνος
Τσουκαλά Αναστασία
Φροντιστήριο
ΑΛΜΑ
Καλή επιτυχία στους υποψηφίους!