Τον τελευταίο, στο εσωτερικό της κυβέρνησης διεξάγεται μία (ακόμα) σφοδρή σύγκρουση. Μία σημαντική μερίδα υπουργών και επιτελών του πρωθυπουργού είναι υπέρ μιας γενικευμένης «αμνηστίας», για όποιον είναι διατεθειμένος να πληρώσει. “Δώσ’ τε να εισρεύσει «ζεστό χρήμα» στα κρατικά ταμεία”. Το προωθούμενο μοντέλο αντιγράφει και γενικεύει τη δοκιμασμένη συνταγή της περαίωσης ανέλεγκτων υποθέσεων για τους ελεύθερους επαγγελματίες που έφερε έσοδα 1 δισ. ευρώ.
Η πρόταση αφορά:
- Οφειλές στην εφορία.
- Οφειλές στα Ταμεία.
- Οφειλές σε ιδιώτες που έχουν οδηγηθεί στα δικαστήρια.
- Αυθαίρετα εκτός αιγιαλού και δάσους.
- Προβλήματα στο«πόθεν έσχες»
- Επαναπατρισμό κεφαλαίων, αρκεί ο κάτοχος να μπορεί να αποδείξει πως δεν πρόκειται για προϊόντα εγκληματικών δραστηριοτήτων.
- Εκκαθάριση του Τειρεσία από μικροοφειλέτες.
Στόχος είναι να εισρεύσουν στα ταμεία πόροι που υπό κανονικές συνθήκες δεν πρόκειται να εισπραχθούν ποτέ.
«Δεν νομιμοποιούμε την απάτη, δεν αναστέλλουμε τις ποινικές και διοικητικές διαδικασίες, απλά θέλουμε να δώσουμε τη δυνατότητα σε κάποιους να διορθώσουν το λάθος τους», λένε οι υποστηριχτές της «αμνηστίας». Το σκεπτικό τους μπορεί να ακούγεται ακέραιο, αλλά υπάρχει και άλλη άποψη και είναι ισχυρή. Υπουργοί και βουλευτές που διατείνονται πως η δυσχερής θέση των δημόσιων οικονομικών δε νομιμοποιεί την κυβέρνηση σε καθαγιασμό παρανομιών. Η συζήτηση λαμβάνει έτσι έντονο ιδεολογικό και πολιτικό χρώμα.
H μοιραία σύγκρουση
Οι αρχές της ισότητας και της επιείκειας συγκρούονται με φόντο τη χρεοκοπία της Ελλάδας και υπόστρωμα το πελατειακό και αναποτελεσματικό κράτος του παρελθόντος. Τούτων δοθέντων, η κυβέρνηση, εφόσον ανοίξει το θέμα, δεν θα το παρουσιάσει ως απόφαση, αλλά ως θέμα για διαβούλευση. Θα προκαλέσει έτσι έναν ευρύτατο διάλογο ώστε να προσδιοριστούν με ακρίβεια οι κατηγορίες όσων θα μπορούν να ευνοηθούν. Γιατί, προφανώς και δε μπορεί να αντιμετωπίζει το κράτος το ίδιο όποιον έχτισε την πυλωτή και όποιον έχτισε το δάσος. Όποιον έχτισε αυθαίρετο σε κτήμα της ιδιοκτησίας του και όποιον καταπάτησε δημόσια περιουσία. Όποιον «έκλεψε» την εφορία και όποιον έκλεψε τους πάντες. Και, δεδομένου πως κανείς δεν έχει δικαίωμα να διαιωνίζονται οι όποιες παρανομίες, είναι ευθύνη όλων να διαχωρίσουν τα πταίσματα από τα ειδεχθή εγκλήματα.
πηγή Ημερησία