Νομοθετούμε κάτω από δύσκολες συνθήκες και με αίσθημα ευθύνης, με κριτήριο να διασφαλίσουμε τη πορεία της Χώρας, την παραμονή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση και το Ευρώ. Υπάρχει άλλη στρατηγική; Όχι, αυτή επικύρωσαν οι πολίτες στις πρόσφατες εκλογές ενώ το ΠΑ.ΣΟ.Κ υπέστη το κόστος των επιλογών του.
Πρέπει να είμαστε συνεπείς με τις υποχρεώσεις της Χώρας και την εθνική της στρατηγική. Ο στόχος για τη δημιουργία πρωτογενούς πλεονάσματος με τα μέτρα των 11,5 δις εκεί αποσκοπεί, ανεξάρτητα από προσωπικές ενστάσεις και διαφωνίες.
Υπάρχουν όμως δύο μεγάλα θέματα:
α) Ο τρόπος που έγινε η διαπραγμάτευση και όπως κατέληξε τελικά, θέτει θέμα αξιοπιστίας του πολιτικού συστήματος, αν σκεφτούμε τι έλεγε ο κ. Σαμαράς πριν λίγους μήνες για τα 18 δις ισοδύναμα και την αποκατάσταση των αδικιών στους χαμηλοσυνταξιούχους, καθώς επίσης και από το περιεχόμενο της προγραμματικής συμφωνίας των τριών κομμάτων.
β) Το συνολικό πακέτο των μέτρων όχι μόνο υπερδιόγκωσε την επιβάρυνση των εισοδημάτων από μισθούς, συντάξεις και λοιπά επιδόματα, από 6,5 σε 9,5 δις αλλά και με τις οριζόντιες περικοπές επιβαρύνει τους πλέον αδύναμους.
– Οι περικοπές των δώρων (13ος και 14ος μισθός) πλήττουν κατά κύριο λόγο χαμηλόμισθους και χαμηλοσυνταξιούχους με ακραίο παράδειγμα τους συνταξιούχους του ΟΓΑ των 360 ευρώ για τους οποίους υποτίθεται ό,τι έδωσε εντολή ο κ. Σαμαράς να προστατευθούν.
– Για πρώτη φορά οι περικοπές αφορούν τα άτομα με πλήρη αναπηρία οι οποίοι μέχρι σήμερα είχαν εξαιρεθεί από τα προηγούμενα μέτρα.
– Η αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης από τα 65 έτη στα 67, όχι μόνο δεν είναι μνημονιακή υποχρέωση αλλά θα αδικήσει και θα εξοντώσει όσους προγραμμάτιζαν να συνταξιοδοτηθούν μετά τη 01-01-2013.
– Οι περικοπές στο εφαπαξ τιμωρούν μια γενιά, ενώ θα μπορούσε να γίνει πιο ομαλή και σταδιακή προσαρμογή.
– Η προσαρμογή των ΔΕΚΟ στο ενιαίο μισθολόγιο με βάση τα τυπικά προσόντα και μόνο, θα έχει δραματικές συνέπειες για χιλιάδες εργαζομένους.
– Η μείωση του κατώτερου μισθού και η κατάργηση της Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας που μας επιβλήθηκε, είναι αντίθετη με το Ευρωπαϊκό κεκτημένο. Αντί όμως να την επαναφέρουμε όπως συμφωνήσαμε στη προγραμματική συμφωνία, προχωράμε τώρα στην απαγόρευση της επεκτασιμότητας που σημαίνει ό,τι θα επικρατήσει πλήρης αναρχία στην αγορά, θα διαλυθούν οι εργοδοτικές και οι συνδικαλιστικές οργανώσεις.
Τρεις είναι οι κοινωνικές ομάδες που θα σηκώσουν το βάρος των μέτρων:
- Οι αγρότες με τη μείωση των συντάξεων, την αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης, τη μείωση της επιστροφής του Φ.Π.Α, τη μείωση της επιστροφής του φόρου στο πετρέλαιο, το νέο σύστημα φορολόγησης.
- Μισθωτοί και συνταξιούχοι των οποίων οι μειώσεις εισοδημάτων είναι πολύ μεγαλύτερες απ?όλες τις προηγούμενες.
- Οι ελεύθεροι επαγγελματίες με τις επιπτώσεις των μέτρων και τη φορολόγηση με ενιαίο συντελεστή.
Γι?αυτούς και όχι μόνο τους λόγους δεν είναι εύκολο να τοποθετηθεί κανείς με ένα Ναι ή Όχι, γιατί από τη μια μεριά είναι η πορεία της Χώρας και από την άλλη τα μέτρα και οι επιπτώσεις τους , κυρίως όμως γιατί μέχρι σήμερα δεν έχουν απαντηθεί βασικά ερωτήματα που αφορούν:
– Αν θα αντιμετωπιστεί οριστικά , με τις όποιες αποφάσεις των εταίρων μας η βιωσιμότητα του χρέους;
– Αν θα πάρουμε όλη τη δόση ή θα υποστούμε νέους εκβιασμούς;
– Αν η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών θα ενισχύσει τη ρευστότητα στην αγορά;
– Αν τα μέτρα θα είναι τα τελευταία, όπως λέει ο κ. Σαμαράς, ή θα αποτύχουν λόγω της ύφεσης που δημιουργούν και θα χρειαστούν νέα;
– Πότε θα έρθει και τι αποτελεσματικότητα θα έχει το κοινωνικό και αναπτυξιακό πακέτο;
Αναμένουμε λοιπόν τις απαντήσεις σε όλα αυτά, καθώς και την αποδοχή των προτάσεων που κατέθεσε το ΠΑ.ΣΟ.Κ για την άρση των ακραίων επιπτώσεων που συμπεριλαμβάνονται στα μέτρα.