Αρκετοί είναι οι Ελληνες καταθέτες που εξαντλούν τις αντοχές τους περιμένοντας στις ουρές των τραπεζικών γκισέ για να αποσύρουν ακόμη και τα μικροποσά που έχουν σε λογαριασμούς ταμιευτηρίου. Στην ερώτηση για ποιο λόγο σηκώνουν τα χρήματά τους από τις τράπεζες, η απάντηση είναι αφοπλιστική. «Ποιον να εμπιστευθείς σε αυτή τη χώρα… ποιος ξέρει τι μπορεί να γίνει αύριο».
Μια μητέρα, η κόρη της οποίας σπουδάζει στην Αγγλία, περιμένει υπομονετικά στην ουρά για να μεταφέρει το απόθεμα των αποταμιεύσεών της, περί τις 30.000 ευρώ, στον λογαριασμό που έχει ανοίξει για την πληρωμή των διδάκτρων σε τράπεζα του εξωτερικού. Αλλοι επιστρατεύουν γνωστούς που ζουν στο εξωτερικό και τους οποίους εμπιστεύονται, κάνοντας χρήση των λογαριασμών που τηρούν σε αλλοδαπές τράπεζες. Αλλοι πάλι, που δεν έχουν αυτή τη δυνατότητα, επιμένουν στις παραδοσιακές πρακτικές, κρύβοντάς τα στο σπίτι, στο σεντούκι ή ακόμα και στον κήπο! Η περίπτωση ηλικιωμένου που έφερε στην τράπεζα χαρτονομίσματα με εμφανή τα σημάδια ενός τρωκτικού, ζητώντας να τα ανταλλάξει με καινούργια, ακούγεται γκροτέσκα, αλλά είναι υπαρκτή και ενδεικτική του πανικού που συντηρείται τα δύο τελευταία χρόνια.
Η απόσυρση των καταθέσεων υπό το κλίμα του πανικού που επεκτείνεται αθόρυβα αλλά συστηματικά στις μεσαίες και χαμηλές εισοδηματικές τάξεις, με καταθέσεις 30.000, 50.000 ή 100.000 ευρώ, υπονομεύει τη σταθερότητα του τραπεζικού συστήματος, την ίδια στιγμή που η κριτική επικεντρώνεται στην «απροθυμία» των τραπεζών να διοχετεύσουν ρευστότητα στην αγορά.
Στην άνιση μάχη που διεξάγεται για αυτοσυγκράτηση, η χρονική διάρκεια των χρημάτων που «κλειδώνονται» σε κλειστούς λογαριασμούς συρρικνώνεται και το τίμημα της αξιοπιστίας που πληρώνουν οι τράπεζες είναι ακριβό. Στην αγορά είναι πλέον πάγια τακτική οι προθεσμιακές καταθέσεις της μιας εβδομάδας, ενώ τα επιτόκια ξεπερνούν το 5% ή το 6% ακόμη και για μικρά ποσά της τάξης των 10.000 ευρώ.
Χαρακτηριστική είναι η κίνηση του Ταμείου Παρακαταθηκών και Δανείων να προωθήσει στην αγορά προθεσμιακή κατάθεση μιας εβδομάδας για ποσά μόλις 5.000 ευρώ και με επιτόκιο 3,7%, κίνηση που επιβεβαιώνει την κορύφωση του ανταγωνισμού για τη διατήρηση των καταθέσεων. Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΤτΕ, το ένα πέμπτο της συνολικής εκροής καταθέσεων που καταγράφηκε το 2011, εμβάστηκε σε τράπεζες του εξωτερικού (ένα άλλο 30% είχε εμβαστεί το 2010), ενώ σημαντικό μέρος των εκροών, «υποκαταστάθηκε με τραπεζογραμμάτια μεγάλης αξίας», δηλαδή κατευθύνθηκε… στα στρώματα.
πηγή – Καθημερινή
