Τοποτηρητής της χηρευούσης Μητροπόλεως Κεφαλληνίας ορίστηκε ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Ηλείας Γερμανός, μετά τον ξαφνικό θάνατο του μακαριστού Μητροπολίτη Κεφαλληνίας Γερασίμου.
Ο 64χρονος μακαριστός Μητροπολίτης Κεφαλονιάς Γεράσιμος (κατά κόσμον Ευάγγελος-Γεράσιμος Φωκάς) εκοιμήθη, όταν υπέστη ανακοπή καρδιάς τα ξημερώματα της Δευτέρας κι ενώ βρισκόταν στην Ι .Μ. Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Χορτιάτη, όπου είχε καταλύσει προκειμένου να παραστεί στη σημερινή ενθρόνιση του νέου Μητροπολίτη Νέας Κρήνης και Καλαμαριάς Ιουστίνου.
«Μιλήσαμε χθες στις δέκα το βράδυ κι ήταν πολύ ευτυχισμένος. Βρισκόταν καθ’ οδόν για τη Θεσσαλονίκη, για να παραστεί στην ενθρόνιση του Μητροπολίτη Ιουστίνου. Δύο ώρες μετά τη συνομιλία μας πέθανε. Το παιδί που τον συνόδευε μου είπε ότι είχε μία απλή αδιαθεσία. Πριν κοιμηθεί, τον αποχαιρέτησε, λέγοντάς του “να είσαι καλός με τη μητέρα σου. Εγώ φεύγω”», λέει στο protothema.gr η δημοσιογράφος και ιδιοκτήτρια του KefaloniaPress, Ελένη Χιόνη, που με τον Μητροπολίτη Γεράσιμο ήταν παιδικοί φίλοι και μοιράζονταν την ίδια αυλή.
«Δε μπορεί να συνέβη αυτό. Ο Θεός μας κάνει πλάκα», λένε στο protothema.gr ντόπιοι, που, από όταν έμαθαν για την απώλειά του, δε μπορούν να συγκρατήσουν τα δάκρυά τους. Όλοι τους μιλούν με τα καλύτερα λόγια για εκείνον και κανείς δε μπορεί να πιστέψει πως ο Θεός τον πήρε τόσο γρήγορα κοντά του στην ηλικία των 64 ετών.
Ο Μητροπολίτης Γεράσιμος «ήταν από 9 ετών μέσα στην Εκκλησία. Είχε παραιτηθεί από τα εγκόσμια κι ήταν ένας ευτυχισμένος κι ακούραστος άνθρωπος. Όλοι τον αγαπούσαν εντός κι εκτός Κεφαλονιάς. Στο νησί δεν υπάρχει σπίτι που να μην είχε πάει και να μην είχε βοηθήσει. Μεγάλο κακό αυτό που μας βρήκε», σημειώνουν άνθρωποι, που όταν είχαν χρειαστεί βοήθεια, εκείνος είχε τρέξει πρώτος, για να βρεθεί κοντά τους.
«Δεν ήθελε ούτε μεγαλεία ούτε τίποτα. Τον έβλεπες παντού σε κάθε αγώνα και σε κάθε πονεμένο. Μέσα στα νοσοκομεία και στα γηροκομεία να τρέχει και να προσφέρει. Έδινε το βιβλιάριο ασθενείας του σε όσους δεν είχαν ασφάλιση, μοίραζε τα χρήματά του και φορούσε πάντα παλιά ράσα και τρυπημένα παπούτσια. Τα δώρα που του έκαναν τα χάριζε και δεν κρατούσε ποτέ τίποτε για εκείνον. Ήταν ο παπάς μας κι ο άνθρωπός μας. Ξέραμε πως ό,τι κι αν συμβεί θα είναι εκεί», τονίζουν ακόμη, προσθέτοντας πως «δεν τον ένοιαζαν οι τιμές, παρά μόνο το καθήκον του. Ήταν ένας άγιος άνθρωπος».