Η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ, του κόμματος που ηγείται ο τριανταοκτάχρονος Αλέξης Τσίπρας είναι εκρηκτική. Από κόμμα που στο παρελθόν κινδύνευε να πιάσει το όριο του 3% και να μπει στη Βουλή, τώρα οι δημοσκοπήσεις τον φέρνουν πρώτο κόμμα στις επόμενες εκλογές.
Τα δύο πρώην μεγάλα κόμματα και όλα σχεδόν τα Ελληνικά και Ευρωπαϊκά τηλεοπτικά κανάλια και λοιπά ΜΜΕ κόπτονται τώρα για την επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου, φοβίζουν τον κόσμο ότι ο Τσίπρας θα μας βγάλει εκτός ευρώ, ότι δεν θα πληρωθούν συντάξεις, ότι θα γίνουμε Αφγανιστάν, ακόμα και για πραξικόπημα μιλούν.
Ο Έλληνας όμως δεν ακούει πλέον όλα αυτά.
Βαρέθηκε, κουράστηκε, εξαθλιώθηκε!
Βαρέθηκε να ακούει σωτήρες του παρελθόντος που τον οδήγησαν στην εξαθλίωση, τρία και πλέον χρόνια τώρα.
Βαρέθηκε τις πολιτικές κωλοτούμπες. Να του μιλούν για επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου ενώ οι ίδιοι το έχουν υπογράψει.
Βαρέθηκε να τον διοικούν άνθρωποι που δεν είχαν διοικήσει ούτε περίπτερο.
Βαρέθηκε πρωθυπουργούς που ενώ η χώρα βυθιζόταν μιλούσαν για δημοψηφίσματα.
Βαρέθηκε να τον διοικούν η Μαριλίζα, η Τόνια, η Φώφη, η Άννα, η Τίνα και η Κατερίνα. Ο Άκης, ο Δημήτρης, ο Προκόπης, ο Γιώργος, ο…..
Βαρέθηκε να του μιλούν για κατάρρευση των Τραπεζών και εθνικοποίηση των καταθέσεων για ρευστότητα. Ποια ρευστότητα; Για ποιες Τράπεζες μιλάμε; Αυτές που δεν δίνουν ούτε ένα ευρώ στις υγιείς επιχειρήσεις για να μπορέσουν να ανταπεξέλθουν στις υποχρεώσεις τους και να κάνουν σχέδια νέων επενδύσεων;
Τις τράπεζες που με πολιτικές παρεμβάσεις και χωρίς στοιχειώδη εξέταση της βιωσιμότητας, έδιναν εκατοντάδες εκατομμύρια σε τηλεοπτικούς σταθμούς και εφημερίδες;
Βαρέθηκε ο Έλληνας να του μιλούν για έργα, ανάπτυξη και δουλειές. Η στατιστική ανεργία ξεπέρασε το 20% και η πραγματική το 23%.
Βαρέθηκε ο γονιός να σπουδάζει το παιδί του ακόμα και με απόκτηση μεταπτυχιακού τίτλου και μετά να του φορτώνει τις βαλίτσες για δουλειά στην Αυστραλία ώστε να μην είναι εδώ ούτε στην κηδεία του.
Βαρέθηκε να τον διοικούν και σε τοπικό επίπεδο επί δεκαετίες τα ίδια πρόσωπα αγκιστρωμένα στην εξουσία και ο Νομός να πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο.΄
Βαρέθηκε κάθε Ηλείος να ακούει για μεγάλα έργα στον Νομό όπως ο δρόμος Πάτρας-Πύργου, τα έργα στο λιμάνι Κατακόλου, την κατασκευή του αεροδρομίου Ανδραβίδας και αντι αυτών να βλέπει το σταμάτημα του σιδηροδρόμου Πάτρα-Πύργος-Κυπαρισία, το συνεχές κλείσιμο Υπηρεσιών και η μεταφορά τους στην Πάτρα, το κλειστό επί 3,5 μήνες του σύγχρονου Γενικού Νομαρχιακού Νοσοκομείου Πύργου, λόγω πλημμυρών.
Βαρέθηκε να ακούει για εφαρμογή του Σχεδίου Ανασυγκρότησης της πυρόπληκτης Ηλείας και το περίφημο Ταμείο Μολυβιάτη που ποτέ δεν έφθασε στους πληγέντες.
Βαρέθηκε κάθε Ηλείος να του μιλούν οι τοπικοί άρχοντες και φορείς για ανάπτυξη που θα έρθει από λευκούς, κίτρινους και μαύρους και να είμαστε ο τελευταίος Νομός στην Ελλάδα στην Ανάπτυξη.
Μιλούν για το χάος, την καταστροφή που θα έχει μια κυβέρνηση διαφορετική από αυτούς.
Για ποιο χάος και καταστροφή μιλούν;
Τρία χρόνια τώρα δεν είχαμε χάος, την καταστροφή της Ελληνικής οικονομίας, της Ελληνικής επιχείρησης, της Ελληνικής οικογένειας;
Μέτρα, ξανά μέτρα και στο μέλλον πάλι μέτρα!
Όπως πάμε σήμερα δεν βγαίνει πουθενά. Τώρα που βλέπουν τον κίνδυνο μιλούν για επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου. Γιατί δεν το έκαναν στο Β΄ μνημόνιο που το ψήφισαν αδιάβαστοι και αβλεπείς;
Οι τοπικοί άρχοντες δεν αφήνουν την εξουσία σε νεότερους. Θέλουν και άλλο να… αναπτύξουν την Ηλεία.
Δεν θέλω να βάλω επιχειρήματα υπέρ κανενός.
Βαρέθηκα όμως να με φοβίζουν με παλιά και νέα «σκιάχτρα».
Τελικά μπορούσαν και κυβερνούσαν τόσα χρόνια όλοι αυτοί και δεν μπορούν οι άλλοι;