Με το έργο του Αισχύλου « Πέρσες »,ανεβασμένο από τον Οργανισμό Ελληνικού Θεάτρου Αιχμή και σε σκηνοθεσία του Γιάννη Νικολαϊδη συνεχίστηκε την Δευτέρα το βράδυ στο θέατρο Φλόκα το φεστιβάλ Ολυμπίας .
Το κοινό εντυπωσιάστηκε από την επιβλητική παράσταση και αποζημίωσε με ένα θερμό χειροκρότημα τους ηθοποιούς που με τις δυνατές ερμηνείες τους κράτησαν αμείωτο το ενδιαφέρον του. Χειροκρότημα που ανταπέδωσαν με θέρμη και οι ηθοποιοί, αποχαιρετώντας με αυτόν τον τρόπο την κερκίδα.
Τους ρόλους του έργου ερμήνευσαν οι Φωτεινή Φιλοσόφου (ΑΤΟΣΣΑ) Γιάννης Νικολαϊδης (ΑΓΓΕΛΙΑΦΟΡΟΣ) Ζαχαρίας Ρόχας
(ΔΑΡΕΙΟΣ-ΞΕΡΞΗΣ) . Ακόμα έπαιξαν ως ΚΟΡΥΦΑΙΟΙ: Κώστας Λάσκος, Γιώργος Γεωργίου
Χρήστος Κανέλλης, Μανώλης Σκιαδάς, Βασίλης Ασημακόπουλος, Γιώργος Χουσάκος και χορός ανδρών.
Λίγα λόγια για το έργο
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: Κώστας Πολιτόπουλος
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Γιάννης Νικολαϊδης
ΣΚΗΝΙΚΑ: Μιχάλης Αγγελάκης
ΚΟΣΤΟΥΜΙΑ: Όλγα Σχοινά
ΜΟΥΣΙΚΗ: Μιχάλης Γλυνιαδάκης
ΦΩΤΙΣΜΟΙ: Στέφανος Κομιανός
ΒΟΗΘΟΣ ΣΚΗΝ.: Σπύρος Κωνσταντούλας
ΔΙΑΝΟΜΗ
Φωτογραφίες: Χάρης Αντύπας
Ηχογράφηση: ECHO RECORDING STUDIOS
Εκτέλεση σκηνικών: Ομάδα Τέχνης Τρία
Εκτέλεση κοστουμιών:Σοφία Καραπέτρου
Κυριακή Ασημακοπούλου
Ηλεκτρολόγος:Θανάσης Χάνας
Ηχητικός: Κώστας Χάνας
Μηχανικός σκηνής: Γιώργος Γρηγορίου
Ο Αισχύλος αναφέρει σε χορικό των « Περσών» ότι.. οι Έλληνες στον πόλεμο ποτέ δεν κάνουν πίσω, σώμα με σώμα πολεμούν με δόρατα κι ασπίδες..! Ήθελα νάξερα τι άλλο κάνουν οι Έλληνες από το να πολεμούν σώμα με σώμα με το θάνατο..τον κίνδυνο και τη μιζέρια, την εισαγόμενη ευτέλεια που προσπαθούν να τους επιβάλλουν οι ?πολιτισμικά? αλλόθρησκοι και οι μιμητικά«ευρωπαϊζοντες¨», εσωτερικοί εφιάλτες*, οπαδοί της Άλωσης της ιδέας του πολιτισμού των Ελλήνων. Πιστέψτε με, καθ? ένας από εμάς τους Έλληνες είναι κι ένας μικρός θεός από τους χιλιάδες τα εκατομμύρια που αποτελούν αυτό το μοιραίο δωδεκάθεο που εγκαταστάθηκε στο ψηλότερο σημείο του κέντρου της Ελλάδας, για να εποπτεύει τους Δελφούς, το κέντρο του κόσμου και την Ολυμπία το κέντρο της Ειρήνης και της ευγενούς άμιλλας. Όπου γυρίσει κανείς το μάτι του θα δει την πορεία της ανθρώπινης ύπαρξης. Κοιτάζοντας προς τα κάτω στην Ελευσίνα ?το μυστήριο της ζωής, προς τα πίσω το ταξίδι της άγνωστης αιωνιότητας προς την Αχερουσία?σε ολόκληρη τη διαδρομή του ματιού σου βλέπεις διάσπαρτα Θέατρα, Ωδεία, Αγορές, Ασκληπιεία και πεδία μαχών, τόπους υπεράσπισης των ιδεών των ιδανικών και της Δημοκρατίας! Εκεί που σταματάει το βλέμμα σου είναι ένα μικρό νησάκι που το λένε Σαλαμίνα, εκεί που όλος ο κόσμος πρέπει να γονατίσει σαν φόρο τιμής σ΄αυτούς που προασπίστηκαν όλα αυτά και κυρίως το Δυτικό πολιτισμό. Απ΄τα καυτά μας δάκρυα ποτίζονται οι ελιές μας που είναι ένα δέντρο που αντέχει στους αιώνες και φουντώνει κάθε μέρα την ελιά του Πλάτωνα και την ιερή δάφνη που βραβεύει τους αγώνες! Σ΄εμάς έλαχε η μοίρα να πορευθούμε ατραπούς μοιραίους και ακάνθινους! Στα βουερά περάσματα της Σαλαμίνας, αντέχουν ακόμη οι κραυγές… Ω παίδες Ελλήνων ίτε? για αυτούς που ξέρουν και μπορούν να ακούνε..
ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ
Ο λόγος του Αισχύλου πάντα επίκαιρος..
?Ω παίδες Ελλήνων, ίτε?Ελευθερούτε πατρίδα, τέκνα, γυναίκας και των πατρώων θεών ελευθερούτε τα ιερά και των προγόνων τους τάφους??
Αξιοπρέπεια..μέτρο..αινιγματικό χαμόγελο από τις κόρες του Ερεχθείου..υψηλό γούστο..σκέψη..φιλοσοφία..δημοκρατία..ποίηση..ρυθμός?βλέμμα στο ιστορικό παρελθόν που ατενίζει ένα καλύτερο αύριο..για όλα αυτά είναι τώρα που πολεμάτε?
Μάθημα από αυτήν την τραγωδία, πιο επίκαιρο, δεν γίνεται!
Ο λόγος του Αισχύλου αθάνατος, δίνει φτερά στα όνειρα των ανθρώπων που..ξέρουν να ονειρεύονται. Αντίσταση στην επερχόμενη βαρβαρότητα.. Κάποιοι πρέπει να φωνάξουν
ΣΤΟΠ εδώ αρχίζει και τελειώνει η Ελληνική γη, η Ελληνική φιλοσοφία, η Γραμματεία, μακριά οι ? μοντερνίζοντες? ύποπτοι, που τελικά είναι τόσο ?παλιοί? και d?mod??
Εμείς είμαστε εδώ παρόντες και αμυνόμενοι απέναντι στα ιδρύματα και τις ?ύποπτες?
χορηγίες τους. Εδώ μόνοι..ελεύθεροι και σκεπτόμενοι, μακριά από προστάτες.
Είναι μερικά πράγματα που δεν εξηγούνται περισσότερο, όπως η ποίηση του Αισχύλου…
Ίσως καθένας από μας, ψάχνει να εξηγήσει το αινιγματικό χαμόγελο της Αθηναίας Κόρης και το επίμονο βλέμμα του Ηνίοχου..Αυτό θα πει..ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ..
Ο λόγος του Αισχύλου μας δείχνει το δρόμο να τσακίσουμε στα βράχια της.. σημερινής Σαλαμίνας, σ αυτά τα αθάνατα βράχια, τη δουλοπρέπεια και τον ?επαρχιωτισμό? που μας επιβάλλουν εδώ και χρόνια.
Υπάρχει Ελπίδα?
? Μεγάλε δρόμε?σπαραγμέ..ποιός σε ξεχνάει;?Μονάχα αυτός που έχει ξεχάσει την καρδιά του..? (Θωμάς Γκόρπας).
Οι ?ΠΕΡΣΕΣ? είναι μια παράσταση που πρέπει να παρουσιαστεί όπου υπάρχει έστω και μια ελληνική καρδιά που χτυπάει σε άλλους ρυθμούς απ? αυτούς που μας υπαγορεύουν οι ΔΟΤΟΙ νεωτεριστές, που διώχνουν τον κόσμο μακριά από την Ελληνική Φιλοσοφία, αυτοί που υπονομεύουν τα μόνα που μας απόμειναν την Αξιοπρέπεια και τη Γλώσσα μας. ?ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΥΒΡΗ?.
Γιάννης Νικολαϊδης