Ουρές ατελείωτες έξω από τις Τράπεζες στον Πύργο, ειδικά της Πειραιώς.
Οικονομική ανάπτυξη μέσω της ανεργίας και των εθελουσίων εξόδων που πλέον επιβάλουν “με το μαχαίρι στο λαιμό” οι τράπεζες.
Οι τόσες φορές ανακεφαλαιοποιημένες με τα ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΛΕΦΤΑ!
Τα καταστήματα συνεχίζουν να κλείνουν το ένα μετά το άλλο σε όλη τη χώρα (αυτή την εποχή τη σκυτάλη έχουν με νέα κλεισίματα η Πειραιώς και η Eurobank) και ταυτόχρονα, δυναμικά και παραγωγικά στρώματα του πληθυσμού οδηγούνται δια μέσου – υποχρεωτικής με διάφορα τερτίπια (“αφού είσαι στο κατάστημα που κλείνει, δεν έχουμε πλέον θέση σε άλλο, όχι απλά στην πόλη, αλλά ούτε καν στο Νομό ή και την Περιφέρεια”!).
Είναι άλλωστε ήδη πολλά τα σχετικά αντίστοιχα παραδείγματα όπου η δραστική συρρίκνωση του δικτύου των καταστημάτων χρησιμοποιείται ως «μοχλός πίεσης» για την αύξηση της συμμετοχής στην εθελούσια έξοδο…
Ειδικά αφού οι τραπεζοϋπάλληλοι των καταστημάτων που κλείνουν, χάνουν επίσημα και την οργανική τους θέση και τίθενται στην διάθεση της Διεύθυνσης Προσωπικού, που τους θέτει άμεσα θέμα μετακίνησης ακόμη και πολύ (πολύ όμως…) εκτός της περιοχής κατοικίας τους, με ότι αυτό συνεπάγεται για την καθημερινότητά τους και την οικογενειακή τους ζωή…
Oι τράπεζες αυτές ακριβώς που ανακεφαλαιοποιήθηκαν πολλάκις με τα ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΛΕΦΤΑ, αυτά του ελληνικού λαού, πρέπει ακόμα και αυτή την εποχή να έχουν και περαιτέρω αύξηση της κερδοφορίας τους…
Η πλειονότητα των υποκαταστημάτων που κλείνουν βρίσκονται βέβαια στην ελληνική επαρχία.
Και πλέον οι ουρές των πελατών θα μεγαλώσουν και ταυτόχρονα η ταλαιπωρία, και μες στο χειμωνιάτικο κρύο από εδώ και πέρα (ή στο καλοκαιρινό λιοπύρι τη νέα σεζόν), το ίδιο θα μεγαλώσει κι η σπατάλη ωρών των πελατών…
Σε κάποιες περιπτώσεις θα γίνει υποχρεωτική ακόμα και η πρόσβαση σε κάποιο υποκατάστημα ά λ λ η ς πόλης, κι ιδίως δε η γενικότερη ταλαιπωρία για τα άτομα της τρίτης ηλικίας, που η εξυπηρέτηση μέσω των διαδικτυακών συναλλαγών όχι μόνο δεν είναι ιδιαίτερα δημοφιλής για αυτούς, αλλά καθίσταται σχεδόν απαγορευτική, θα γίνει γολγοθάς…
