Στα ιατρεία του ΙΚΑ, μια συμπαθητική γιαγιούλα μπαίνει στο γραφείο του παθολόγου για εξέταση.
– Γιατρέ μου εδώ και κάτι μήνες, έχω πολύ συχνά ανάγκη για αέρια. Ευτυχώς ούτε μυρίζουν, ούτε ακούγονται στους γύρω μου, αλλά τελευταία η αυξανόμενη συχνότητα με κάνει να ανησυχώ. Είναι φυσιολογικό αυτό;
Ο γιατρός ήρεμος γράφει γρήγορα μια συνταγή:
– Θα δώσεις την συνταγή στο φαρμακοποιό σου και θα μου έρθεις πάλι σε 10 μέρες.
Ευχαριστημένη η γιαγιά, παίρνει την συνταγή και φεύγει. Μετά από 10 μέρες η γιαγιά εμφανίζεται πάλι:
– Γιατρέ μου πήρα τα φάρμακα που μου δώσατε, αλλά από προχθές τα αέρια που σας έλεγα άρχισαν να βρωμάνε αφόρητα! Πάλι καλά που δεν ακούγονται, αλλά με φέρνουν σε δύσκολη θέση. Σας παρακαλώ κάντε κάτι…
Ο γιατρός ατάραχος και πάλι, παίρνει από το γραφείο του ένα ξυλάκι και έναν μικροσκοπικό φακό. Ανοίγει προσεκτικά το ρουθούνι της γιαγιάς και ευχαριστημένος της λέει:
– Πολύ ωραία! Τώρα που ξεβούλωσε η μυτούλα, να δούμε τι θα κάνουμε και με τα αυτάκια…
