(Γράφει ο Πάνος Σκούρας). Η «συντεταγμένη χρεοκοπία» της 27ης Οκτωβρίου 2011 μπορεί να αποδειχθεί προθάλαμος για νέα αναδιάρθρωση στα πλαίσια του μόνιμου μηχανισμού και «συντεταγμένη έξοδος» από την Ευρωζώνη.
Είναι προφανές ότι τα ξημερώματα της Πέμπτης 27/10/2011 η Ελλάδα μπήκε και επίσημα στην ζώνη της πτώχευσης. Ο «φιλικός» χαρακτήρας της ρύθμισης, που όπως είναι γνωστό υπήρξε προϊόν συμφωνίας και συμβιβασμού, μεταξύ κρατών, εποπτικών αρχών και Τραπεζών, δεν αναιρεί το γεγονός της περικοπής των χρεών και ούτε τις συνέπειές του.
Το στίγμα της χρεοκοπίας θα ακολουθεί για πολλά χρόνια την Ελληνική οικονομία.
Όλα δείχνουν ότι η συμφωνία της Πέμπτης είναι η τελευταία ευκαιρία να αντιμετωπίσουμε την κρίση, χωρίς να υποχρεωθούμε να βγούμε από το ευρώ.
Η συμφωνία όμως αυτή και η λύση που υιοθετήθηκε, στην πραγματικότητα αποτελούν ένα τελεσίγραφο που συνοδεύεται από ένα χρονοδιάγραμμα, για να προχωρήσουν και να υλοποιηθούν άμεσα οι διαρθρωτικές αλλαγές και παράλληλα να κλείσει η συμφωνία για το «κούρεμα» του χρέους.
Στα πλαίσια αυτά, μέχρι το Δεκέμβριο του 2011, πρέπει να έχει κλείσει η συμφωνία με τις Τράπεζες, ώστε στις αρχές του επόμενου έτους να εφαρμοστεί το «κούρεμα».
Επίσης τον Δεκέμβριο του 2011 θα παρουσιαστούν και οι προτάσεις για αλλαγές στις Συνθήκες, οι οποίες κατά πάσα πιθανότητα, θα περιλαμβάνουν και την διαδικασία αποπομπής από την Ευρωζώνη των απείθαρχων χωρών ή την απώλεια κυριαρχίας στα οικονομικά τους.
Τον Απρίλιο του 2012 θα ληφθούν οι σχετικές αποφάσεις.
Είναι φανερό ότι τότε τελειώνει ο χρόνος που έχει στην διάθεσή της η Ελλάδα για να υλοποιήσει το μέρος της συμφωνίας που την αφορά και κυρίως να ολοκληρώσει τις μεταρρυθμίσεις.
Μετά μας περιμένει η έξοδος από την ευρωζώνη, η επιστροφή στην δραχμή, καθώς και η οικονομική, πολιτική και στρατηγική απομόνωση από την Ευρώπη.
Το ερώτημα όλων είναι τι σημαίνουν οι αποφάσεις αυτές με για την πολιτική, την οικονομία, αλλά και την τσέπη μας.
- Οι αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής περιορίζουν τις δυνατότητες του Ελληνικού πολιτικού συστήματος, αφού η οποιαδήποτε κυβέρνηση, οφείλει να επιτυγχάνει στους προϋπολογισμούς πλεονάσματα, αρχίζοντας από το 2012. Αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχει δυνατότητα παροχών, προσλήψεων, αυξήσεων και πελατειακών σχέσεων.
- Ο στόχος που τέθηκε για μείωση του Ελληνικού χρέους στο 120% του ΑΕΠ μέχρι το 2020, σημαίνει ότι μέχρι τότε η Ευρωπαϊκή Ένωση θα διασφαλίσει ότι η Ελλάδα δεν θα πτωχεύσει και θα συνεχίσει να χρηματοδοτεί το κομμάτι της αποπληρωμής των χρεών μας.
- Μέχρι τότε (2020) θα είναι πολύ δύσκολο και μάλλον αδύνατο να βγούμε και να δανειστούμε ελεύθερα από τις αγορές, που σημαίνει ότι τελικά δεν θα μπορούμε να δανειστούμε από πουθενά, εκτός από τα συμφωνηθέντα δάνεια από την ΕΕ, εφόσον βέβαια τηρούμε τις δικές μας υποχρεώσεις, που είναι η δημιουργία πρωτογενούς πλεονάσματος, οι αποκρατικοποιήσεις και οι μεταρρυθμίσεις.
- Ο βασικός όρος για την στήριξη είναι η δημιουργία πρωτογενούς πλεονάσματος. Αυτό σημαίνει ότι οι δαπάνες πρέπει να είναι μικρότερες από τα έσοδα του κράτους. Για να γίνει αυτό πρέπει να μειωθούν οι δαπάνες του Δημοσίου με όσα έχουν ήδη προγραμματιστεί ως τώρα, αλλά κατά πάσα πιθανότητα και με νέα μέτρα.
- Οι Ελληνικές τράπεζες ήταν και θα παραμείνουν για χρόνια αποκλεισμένες από την διεθνή αγορά χρήματος.
- Οι επιχειρήσεις δεν μπορούν και δεν θα μπορέσουν να κάνουν συναλλαγές με πίστωση, παρά μόνο με μετρητά.
- Μέχρι τώρα η ανάπτυξη προερχόταν από τις δημόσιες δαπάνες, τις δημόσιες επενδύσεις και χρηματοδοτούνταν με δανεικά κυρίως και λιγότερο με επιδοτήσεις. Τα δανεικά τελείωσαν, το Π.Δ.Ε παγώνει, ο δημόσιος τομέας και η κατανάλωση που προκαλούσαν όλα αυτά περιορίζεται στα απαραίτητα. Επομένως η προοπτική ανάπτυξης ολοένα και απομακρύνεται.
Αυτή η ζοφερή πραγματικότητα και προοπτική μετά την ανακοίνωση της διεξαγωγής δημοψηφίσματος εντάθηκε ήδη και δημιουργήθηκε αμφιβολία στο εσωτερικό και στο εξωτερικό της χώρας.
Η χορήγηση της έκτης δόσης επανεξετάζεται, η δυνατότητα τήρησης του χρονοδιαγράμματος αμφισβητείται και η προοπτική εφαρμογής του προγράμματος περικοπής του χρέους, που με τόση προσπάθεια δέχτηκαν οι εταίροι, μπαίνει σε εξαιρετική αβεβαιότητα.
Φαίνεται ότι κανείς πλέον δεν μπορεί να προεξοφλήσει την έκβαση των πραγμάτων. Όμως, όπως όλα δείχνουν, η εφαρμογή των αποφάσεων της 27ης Οκτωβρίου, αποτελούν για όλους την τελευταία ευκαιρία, πριν από την άτακτη χρεοκοπία και την έξοδο από το ευρώ.
