Την ώρα που όλοι κάνουμε οδυνηρές θυσίες, χωρίς προοπτική, χωρίς χρονοδιάγραμμα, και κυρίως, χωρίς ελπίδα, τα όλο και μεγαλύτερα προβλήματα θεωρείται σίγουρο ότι φέρνουν και …εκλογές, εκτός συγκλονιστικού απροόπτου, μέσα στην άνοιξη!
Πρώτος λόγος: Από τη μια, τα επιπλέον, ακόμη πιο σκληρά μέτρα, που απαιτεί η τρόικα και η Γερμανία, ξεπερνούν πια τα όρια αντοχής και ανοχής των πολιτών και προμηνύουν εκρηκτικές εξελίξεις που δεν θα μπορεί να ελέγξει κανείς! Και στην κοινωνία, αλλά ακόμα και στο εσωτερικό του κυβερνόντος κόμματος.
Δεύτερος λόγος: Από την άλλη το πολιτικό προσωπικό, ειδικά των μεγαλύτερων κομμάτων, συνεχίζει την καταστροφική πορεία για τη χώρα, αρκούμενο στις μικροκομματικές σκοπιμότητες!!!
Η κυβέρνηση λέει πλέον μόνο μισές (ή και λιγότερες …) αλήθειες, ενώ τα κόμματα της αντιπολίτευσης δε μπορούν να απαντήσουν πειστικά, ανατρέποντας τα …μισά ψέματα. Και περιμένουν την – παλιά και δοκιμασμένη επιτυχώς και στην Ελλάδα και αλλού – τακτική του «ώριμου φρούτου» που πέφτει από το δένδρο!
Ο πρωθυπουργός συνεχίζει να μη θέλει ή και να μη μπορεί να απαντήσει, πότε θα εφαρμόσει την δική του πολιτική (για την οποία ψηφίστηκε) αφού – ο ίδιος υποστηρίζει ότι – τώρα παίρνει μέτρα ανάγκης. Πότε η Ελλάδα θα βγει οριστικά από την κρίση; Πόσοι θα είναι τότε οι φτωχοί και οι άνεργοι; Ποιο είναι το χρονοδιάγραμμα, στο όνομα του οποίου η πλειοψηφία του λαού οδηγείται στη φτώχεια και στην ταπείνωση;
Κατά τ’ άλλα όμως, το κυβερνών κόμμα παρά τα πρωτοφανή σε σκληρότητα αντιλαϊκά μέτρα που πήρε, την λογική κυβερνητική φθορά και τον μεγάλο κοινωνικό αντίκτυπο των μέτρων, συνεχίζει να προηγείται. Έστω και μέχρι τώρα. Γεγονός απίστευτο, δεδομένων των συνθηκών. Κι αν στο προσεχές διάστημα η κυβέρνηση καταφέρει την επιμήκυνση του χρέους αλλά και μείωση των επιτοκίων στα δάνεια, τότε (άσχετα με την αμφίβολη ουσιαστική συμβολή των δύο αυτών εξελίξεων στην πραγματική οικονομία) θα δώσει σε αυτά και νέα επικοινωνιακή διάσταση προεκλογικά.
Τρίτος λόγος που έχει άμεση σχέση με τα παραπάνω: Ένας επιπλέον λόγος που συνηγορεί στην απόφαση για κάλπες, είναι η αδυναμία της αξιωματικής αντιπολίτευσης να αποκομίσει οφέλη και να ανεβάσει τα ποσοστά της παρά την σταθερή αντιμνημονιακή ρητορία (και μέχρι εκεί μόνο όμως…).
Γιατί συνεχίζει ο Α. Σαμαράς, έχοντας και τα «αγκάθια» Καρατζαφέρη, Μπακογιάννη, να υπερασπίζεται τον Καραμανλή, λες και στη θητεία του πρώην πρωθυπουργού, δεν έγιναν όσα …χρειάστηκαν για να φτάσουμε ως εδώ. Κι όσο ο Α. Σαμαράς δε θέλει να ανοίξει κι αυτό το «μέτωπο», συνεχίζει απλά την τακτική του «ώριμου φρούτου» (το έκανε άλλωστε και το ΠΑΣΟΚ από το 2007 και μετά), σε συνδυασμό όμως και με τις διαβεβαιώσεις του προς την τρόικα ότι θα σεβαστεί τους όρους του μνημονίου: Όλα αυτά, «θολώνουν τα νερά» και εδραιώνουν σε πολλούς την πεποίθηση ότι η ΝΔ ούτε μπορεί να αποκηρύξει ξεκάθαρα τα λάθη της, ούτε θα μπορέσει να δώσει προστασία – ακόμα κι αν κέρδιζε τις εκλογές – απ’ τη λαίλαπα του μνημονίου.
Και συνεχίζουν βέβαια στη ΝΔ να εμφανίζονται …πολύ, πρόσωπα που ξυπνούν στη συνείδηση του κόσμου πολύ αρνητικά συναισθήματα.
Κι έτσι λοιπόν, το κυβερνόν κόμμα πιστεύει ότι ακόμα και σε αυτή την κατάσταση, με εκλογές σύντομα, θα έχει τη δυνατότητα είτε να επανεκλεγεί, είτε, στη χειρότερη περίπτωση να δημιουργήσει κυβέρνηση ελεγχόμενης συνεργασίας.
Κι όλα αυτά τι θα σημαίνουν για μας; Είτε γίνουν έτσι, είτε περίπου έτσι. Απολύτως τίποτα και πάλι!!!
Γιατί το πρόγραμμα και η βασική ιδέα του ΔΝΤ που υιοθέτησε χωρίς αντίσταση και διαπραγμάτευση, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ είναι λαθεμένη. Βασίζεται μόνο στην μείωση των μισθών και των συντάξεων!!! Και στο ξεθεμέλιωμα κάθε κοινωνικής μέριμνας και ασφάλειας του εργασιακού περιβάλλοντος!
Με το «φοβερό και τρομερό» να έρχονται κάθε τρεις μήνες και να μας εκβιάζουν, θέτοντας νέους όρους και προβάλλοντας όλο και νέες απαιτήσεις!!! Αν είναι δυνατόν αυτό!
«Πρέπει να γίνετε πιο ανταγωνιστικοί», μας λένε συνεχώς «πιπιλώντας την καραμέλα»! Και μειώνουν ραγδαία το κόστος εργασίας, αυξάνουν κι άλλο τους ήδη υψηλούς έμμεσους φόρους κάθε είδους, κι εφαρμόζοντας την επιβολή επιχειρησιακών συμβάσεων, θέλουν να μειώνουν τις αμοιβές των εργαζομένων στο μισό! Παράλληλα, οι τιμές προϊόντων παραμένουν υψηλές ενώ ταυτόχρονα αυξάνονται οι τιμές όλων των υπηρεσιών (ΔΕΗ, πετρέλαιο, βενζίνη, διόδια, εισιτήρια μέσων μαζικής μεταφοράς κ.λ.π.).
Δηλαδή ζητάνε να οδηγηθεί σε ακραία φτώχεια η μεγάλη μάζα των εργαζομένων και έτσι, αφού δε θα έχουν να καταναλώνουν, να μειωθεί η κατανάλωση και η ζήτηση των προϊόντων. Με αυτό τον τρόπο θα πέσουν, λένε, οι τιμές των προϊόντων. Ενώ παράλληλα, κι αυτό δεν το λένε, θα κλείσουν χιλιάδες μικρές και μεσαίες ελληνικές επιχειρήσεις αυξάνοντας την ανεργία και ανοίγοντας το δρόμο στις πολυεθνικές αλυσίδες των οποίων τα συμφέροντα οι ίδιοι εκπροσωπούν.
Βάζουν «στο μάτι» κι ότι αξίζει και μπορεί να τους αποφέρει κέρδη επιχειρήσεις – «φιλέτα», ακίνητα και άλλα του δημόσιου (η εκποίηση δημόσιας περιουσίας αξίας 50 δις ευρώ που ακούμε…) και … «όλα καλά»!!!
Τώρα είναι η ώρα!
Αν λοιπόν τα κόμματα, έστω την ΥΣΤΑΤΗ ώρα:
– Προχωρήσουν σε όλες τις απαραίτητες διαρθρωτικές αλλαγές, γνωρίζοντας και αναγνωρίζοντας τα λάθη των κυβερνήσεών, και κάνουν το πάν για την ανάπτυξη, χωρίς όμως να μας κάνουν χώρα δουλοπάροικων!!!
– Ξεκαθαρίσουν ότι, αν δεν υπάρχει άλλος τρόπος, η μονομερής αναδιάρθρωση του χρέους ή η χρεοκοπία είναι ίσως οι έσχατες αλλά προτιμότερες λύσεις, αφού θα ξεκινάμε από το μηδέν αλλά θα έχουμε τη δυνατότητα ανάπτυξης χειρισμού των καταστάσεων, προς όφελός της χώρας και δικό μας!!!
Πιθανόν τότε, κάτι μπορεί να βγει.
Διαφορετικά, δυστυχώς, είναι ακόμα μακριά ο …πάτος του πηγαδιού, και θα συνεχίσουμε μόνο με άσκοπες και μάταιες, αλλά άκρως οδυνηρές και μονομερείς θυσίες!!!
Νάσος Σκούρας – Δημοσιογράφος
