Τα σκληρά, δυσβάσταχτα, αλλά και σε πολλές περιπτώσεις άδικα, μέτρα, που έπληξαν μισθούς, συντάξεις, ασφαλιστικά και εργασιακά δικαιώματα αποτελούν μια άκρως δυσάρεστη πραγματικότητα.
Όμως, παρόμοια δυσάρεστη πραγματικότητα παραμένει δυστυχώς και το …πραγματικό πρόβλημα της οικονομίας! Η ύφεση είναι όχι μόνο παρούσα αλλά και …μπροστά μας, το ίδιο και η ανεργία. Ανάπτυξη δεν υπάρχει. Ο πληθωρισμός ανεβαίνει. Η αγορά στενάζει. Τραπεζική ρευστότητα δεν υφίσταται. Επενδύσεις δεν γίνονται. Αποκρατικοποιήσεις δεν έχουμε. Η ανταγωνιστικότητα δεν βελτιώνεται. Τα κλειστά επαγγέλματα δεν ανοίγουν.
Αν λοιπόν η κυβέρνηση μείνει στην περιστολή των δαπανών του Δημοσίου και μόνο, τότε θα έχει κάνει μια …τρύπα στο νερό! Αυτή ήταν επιβεβλημένη και αναγκαία για να είμαστε “εντάξει” με τους πιστωτές μας. Η συγκράτηση των δαπανών όμως δεν σε βγάζει από την κρίση. Αντίθετα, με βάση το αναθεωρημένο μνημόνιο, τουλάχιστον μέχρι το 2013 τα μέτρα θα επιμηκύνονται ή θα προστίθενται διαρκώς νέα. Αν και στην κυβέρνηση επιμένουν να τα βαφτίζουν «διαρθρωτικά» αντί «εισπρακτικά», αυτά έχουν σαφώς ταμειακό χαρακτήρα και πλήττουν κατ’ εξακολούθηση το λαϊκό εισόδημα.
Κατά συνέπεια και την αγορά, βυθίζοντάς τη σε διαρκή ύφεση. Ετσι, τόσο το 2011 αλλά και το 2012 – και όσο η Ελλάδα ακόμα θα «αλλάζει»- φαντάζει ήδη «μαύρο και άραχλο» για τους περισσότερους Ελληνες. Οι μόνοι δηλαδή που θα δουν «φως στο τούνελ» δεν είναι τελικά άλλοι από τους δανειστές της χώρας, που «επιχαίρουν» για την εκ βάθρων ανατροπή «κεκτημένων» για μισθοσυντήρητους και μικρομεσαίους.
Το αδιέξοδο…
Όμως τα …σκέτα (τέτοια) μέτρα, μπορούν να σε διαλύσουν εάν δεν υπάρξουν όλα τα άλλα, που θα επανακινήσουν την παραγωγική μηχανή. Εάν δεν υπάρξει παραγωγική ανασυγκρότηση που θα δημιουργήσει νέο οικονομικό περιβάλλον, νέο πλούτο και νέες θέσεις εργασίας, τότε η κατάσταση δε θα αλλάξει. Από μόνο του το πρόγραμμα της τρόικας σαφώς «δεν βγαίνει», κι αυτό το έλεγαν πολλοί έγκυροι και έγκριτοι περί των οικονομικών θεμάτων, από το ξεκίνημα του κιόλας.
Γιατί το κλάσμα χρέος -ανάπτυξη θα εμφάνιζε κατάρρευση εξαιτίας και της ύφεσης που εξασφαλίζουν η επιβολή φόρων, η μείωση μισθών και η θεωρητική μόνο μείωση τιμών (οι πρόσφατες δηλώσεις Τόμσεν για τον πληθωρισμό είναι καθαρή ομολογία αποτυχίας). Σήμερα, η αποτυχία του προγράμματος της τρόικας είναι δεδομένη καθώς η ανάπτυξη δεν φαίνεται να προκύπτει από πουθενά!
Τα δημοσιονομικά στοιχεία μπορεί να βελτιώνονται, όμως η ζωή των ανθρώπων χειροτερεύει. Το έλλειμμα περιορίζεται, όμως ταυτόχρονα περιορίζεται και η αγορά. Αν δεν υπάρξουν κοινωνικά αντίμετρα και μέτρα τόνωσης της αγοράς, τότε η κυβέρνηση θα μείνει με …τους αριθμούς, τους οποίους μετά από λίγο δεν θα ξέρει τι να τους κάνει!
Ενώ η κοινωνία – και περισσότερο από όλους πλέον, η λεγόμενη μεσαία τάξη – θα αντιδράσει. Και θα αντιδράσει βίαια! Επί “δικαίων και αδίκων”!
