Τέσσερεις μήνες περίπου από τη συγκρότηση της τρικομματικής κυβέρνησης Σαμαρά ο ελληνικός λαός βρίσκεται αντιμέτωπος, για μια ακόμα φορά με τη «σωτηρία» του.
Θεωρώ μάταιο να προσπαθήσει κάποιος να διακρίνει έστω μια στοιχειώδη λογική πίσω από την εφαρμοζόμενη πολιτική που να οδηγεί στην αντιμετώπιση της κρίσης με όρους κοινωνίας.
Η μόνη «λογική» που διέπει τα μέτρα τα οποία είτε εφαρμόζονται, είτε προτείνονται για την ακόμα μια φορά σωτηρία μας είναι προς μία διπλή κατεύθυνση με κοινό παρανομαστή.
Από τη μια η περαιτέρω φτωχοποίηση της κοινωνίας, η απαξίωση της μισθωτής εργασίας, η εξαφάνιση της μικρομεσαίας επιχείρησης, η εξαθλίωση του αγρότη και κτηνοτρόφου.
Από την άλλη, το ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ των πάντων.
Η ΑΤΕ ξεπουλιέται σε έναν τραπεζίτη ο οποίος βρίσκεται προ των θυρών της χρεοκοπίας και «στέκεται στα πόδια του» με ενέσεις ανακεφαλαιοποίησης για τις οποίες πληρώνει ο Έλληνας φορολογούμενους. Το ποσό γελοίο… 95 εκατ. τη στιγμή που η αξία της ακίνητης περιουσίας της μόνο εκτιμάται στο ένα δις ευρω!!!! Και για να μην ξεχνιόμαστε!!!! Τα δάνεια της Ν. Δ. και του ΠΑΣΟΚ ύψους περίπου 220 εκατ. ευρω περνάνε στο «κακό» κομμάτι της τράπεζας και θα επιβαρύνουν το κρατικό προϋπολογισμό!!!!
Μην μιλάτε.. μην διαμαρτύρεστε… οι κκ Σαμαράς – Βενιζέλος – Κουβέλης μοχθούν νυχθημερόν για τη σωτηρία μας!!!
Παράδειγμα δεύτερο: Η εθνοσωτήρια τρικομματική συγκυβέρνηση με συνοπτικές διαδικασίες και εκκαθαριστή έναν «στοιχηματζή» αποφασίζει το ξεπούλημα της ΔΩΔΩΝΗΣ, της γνωστής γαλακτοβιομηχανίας της Ηπείρου η οποία αποτελεί στήριγμα των κτηνοτρόφων της περιοχής και σημαντικό μοχλό ανάπτυξης. Το τίμημα;;; 21 εκατ. ευρώ τη στιγμή που πριν ένα χρόνο η αξία της είχε αποτιμηθεί σε 144 εκατ. ευρω!!!!! Και δεν φτάνει αυτό… Ποιος είναι ο αγοραστής;; Κοινοπραξία Ρώσικης Εταιρείας τροφίμων με Ελληνική Εταιρεία διανομής τροφίμων η οποία τυγχάνει να χρωστάει στη ΔΩΔΩΝΗ ποσό 9 εκατ. ευρω!!!!!
Μια απορία… ερώτηση προς τους συγκυβερνώντες τους υποστηρικτές τους, και τα κάθε λογής παπαγαλάκια. Εάν η ΑΤΕ και η ΔΩΔΩΝΗ αποτελούσαν δικά τους περιουσιακά στοιχεία, θα τα ξεπούλαγαν με αυτούς τους όρους;;; Αυτοί που κόπτονται για την επιχειρηματικότητα και την « ελεύθερη αγορά», σε ποιους κανόνες επιχειρηματικότητας και αγοράς εμπίπτει το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας;;
Υπάρχει αντίδοτο, εναλλακτική πρόταση που θα βγάζει από αυτή τη καταστροφική πορεία;; Θεωρώ πως η πρόταση που επιδιώκει αφενός τη κατάργηση του μνημονίου και την επαναδιαπραγμάτευση της δανειακής σύμβασης είναι η μοναδική που μπορεί να δώσει διέξοδο στο σημερινό τέλμα. Είναι εφικτό να γίνει; Είναι, κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις.
- Την ύπαρξη ενός διαφορετικού – από τον σημερινό συσχετισμό δυνάμεων – όχι μόνο σε πολιτικό αλλά και κοινωνικό κυρίως επίπεδο. Σήμερα, από την εφαρμοζόμενη πολιτική κάποιοι κερδίζουν και για το λόγο αυτό όχι μόνο υποστηρίζουν την εφαρμογή της αλλά δίνουν τα πάντα γ’ αυτή και τις πολιτικές δυνάμεις που την υλοποιούν. Ας κοιτάξει κανείς τη στάση των μεγάλων επιχειρήσεων απέναντι στη μισθωτή εργασία (όταν δεν τη κοπανάνε για το εξωτερικό όπως η ΦΑΓΕ, COCA COLA), των μεγαλοεργολάβων, των καναλαρχών. Με την ίδια λογική οι δυνάμεις της εργασίας, οι μισθωτοί, οι επαγγελματίες, οι αγρότες, οι συνταξιούχοι πρέπει όχι μόνο να στηρίξουν τις πολιτικές δυνάμεις αλλά να βγούν δυναμικά στο προσκήνιο διεκδικώντας τα αυτονόητα, το δικαίωμα στη δουλειά, το δικαίωμα για δημόσια και δωρεάν παιδεία και υγεία. Διεκδικώντας το δικαίωμα στη ζωή.
- Θα είναι εύκολο να εφαρμοστεί μια τέτοια πολιτική που θα έχει στο επίκεντρο της τον άνθρωπο και τις ανάγκες του; Που δεν θα περιμένει τι θα πούν οι «αγορές» αλλά τι θα πεί η κοινωνία. Όποιος πιστεύει ότι η εφαρμογή μιας τέτοιας εναλλακτικής πρότασης θα είναι «εύκολη» και θα βαδίσει σε δρόμους στρωμένους με ροδοπέταλα είναι βαθειά νυχτωμένος. Και η πολιτική δύναμη που θα θελήσει να την εφαρμόσει χωρίς τη κοινωνική αποδοχή και στήριξη, μακριά από τη κοινωνία και τους κοινωνικούς αγώνες θα αποτύχει παταγωδώς.
- Σήμερα πλέον, για να βγει η κοινωνία και η οικονομία από τα αδιέξοδα του νεοφιλελευθερισμού δεν αρκεί η «επιστροφή στα παλιά». Ας μη ξεχνάμε ότι αυτά τα «παλιά» στη κοινωνία και την οικονομία είναι που μας οδήγησαν στα σημερινά αδιέξοδα. Χρειάζονται διαφορετικές πολιτικές ως προς το περιεχόμενο και τη κατεύθυνση τους και διαφορετικές δομές στη κοινωνία και την οικονομία για την εφαρμογή τους.
- Όλα όμως με την προϋπόθεση ότι δεν θα τα περιμένουμε από εξ’ ουρανού σωτήρες αλλά θα τα κάνουμε δική μας υπόθεση, υπόθεση των εργαζόμενων και της κοινωνίας. Οι «σωτήρες» όπως δείχνει η παλαιότερη αλλά και πρόσφατη εμπειρία, ελληνική και διεθνής είναι πάντα επικίνδυνοι.
ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΘΩΜΑΣ
ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟΣ
