Της Ελένης Παπαδοπούλου
Περίεργο πρωϊνό αυτό που ξημέρωσε μετά το μακελειό της Μανωλάδας – γιατί για μακελειό πρόκειται, δεν διαφέρει υπό άλλες συνθήκες βεβαίως σε πολλά πράγματα από το τρομοκρατικό χτύπημα της Βοστώνης και της κάθε Βοστώνης- αφού… ξαφνικά εντελώς, ΟΛΟΙ ανακαλύψαμε ότι οι φράουλες στο τσιζ κέϊκ, έχουν κόκκινο χρώμα γιατί είναι ματωμένες!
Το ότι ήταν θέμα χρόνου να ματώσουν, αφού το έγκλημα που συντελείται στα φραουλοχώραφα της Ηλείας είναι γνωστό και διαρκές, δεν το λέει κανείς!
Τοπικοί παράγοντες και κρατικοί φορείς κάτι πάνε να ψελλίσουν για να διασκεδάσουν τις εντυπώσεις της διεθνούς πλέον και όχι Πανελλήνιας κατακραυγής, αλλά προτιμούν να επιλέξουν το δρόμο της σιωπηλής αυτοψίας για να φανεί η κρατική… παρέμβαση, μέχρι να στεγνώσει το αίμα, όπως και το μελάνι και η κατάσταση να επιστρέψει βελτιούμενη ίσως ελαφρώς, στην προηγούμενη βόλεψή της. Όσοι τάχα μου σήμερα ωρύονται από τις τηλεοράσεις, ΓΝΩΡΙΖΑΝ.
Πολλοί εξ αυτών είχαν επισκεφθεί τη Μανωλάδα σε άλλα περιστατικά, είχαν τάχα μου «παρέμβει» για να αλλάξει αυτό το άθλιο καθεστώς, μα ποτέ δεν άλλαξε απολύτως τίποτα.
Το χέρι των πιστολέρο της φράουλας, όπλισε η σιωπή ΟΛΩΝ μας! Τα σκάγια και οι σφαίρες είναι η σιωπή μας, είναι η αδιαφορία μας, είναι η υποκρισία. Ενίοτε και ο φόβος, ειδικά των κατοίκων της περιοχής. Ελάχιστοι βγήκαν να μιλήσουν φοβούμενοι ότι κάποια στιγμή θα μπουν στο στόχαστρο και θα δημιουργήσουν βεντέτα με τους αδίστακτους και σκοτεινούς τύπους με τις χρυσές αλυσίδες στο λαιμό που «περιφρουρούν» ανενόχλητοι με τα κουμπούρια την? τάξη στα φραουλοχώραφα.
Και βεβαίως το κέρδος και τα συμφέροντα και κυρίως αυτά, έγιναν σφαίρες στα κορμιά των αλλοδαπών που τόλμησαν να ζητήσουν τα μεροκάματα που πότισαν με τον ιδρώτα τους. Τους πιο «τυχερούς» όταν γίνονται «ζόρικοι» και τολμάνε να απαιτήσουν τα λεφτά τους, τους «δίνουν» έτσι απλά και παίρνουν το δρόμο της απέλασης. Το ίδιο βεβαίως θα γίνει και με κάποιους από τους τραυματίες που θα συλληφθούν ως? παράνομοι στη χώρα και θα εκδιωχθούν. Με παράσημο μια? σφαίρα!
Αυτό είναι το ελληνικό κράτος δικαίου. Το κράτος της υποκρισίας που το συναντάμε παντού όπως για παράδειγμα στα 20.000 αυθαίρετα της Ηλείας που θεωρούνται για το κράτος σπίτια και οικόπεδα – φαντάσματα, στα οποία χρεώνεται όμως κανονικά το χαράτσι αφού αν και παράνομα, είναι νομίμως ηλεκτροδοτούμενα Αλλά αν πας να τα μεταβιβάσεις δεν τα αναγνωρίζει κανείς! Τότε είναι ξανά παράνομα!
Κάπως έτσι είναι τα πράγματα και στα φραουλοχώραφα. Επειδή τους αλλοδαπούς τους έχουμε ανάγκη για να μαζέψουν τη φράουλα, κάνουμε τα στραβά μάτια στην μαύρη ανασφάλιστη εργασία, διαγράφουμε από τη σκέψη μας τα άθλια νάϋλον τολ που τους στεγάζουν ? τρόπος του λέγειν στεγάζουν- κατά εικοσάδες και τις γενικότερες συνθήκες δουλείας που βιώνουν και όταν πάψουν να τους έχουν ανάγκη θυμούνται ότι είναι παράνομοι στη χώρα. Και τους εξοντώνουν.
Κάθε φορά λοιπόν που ξυπνάει το «θεριό» στη Μανωλάδα, μπαίνει στο τραπέζι το μεταναστευτικό, αρχίζουν οι αυτοψίες των κρατικών αστέρων- σωτήρων, οι συσκέψεις, οι κινητοποιήσεις και μετά, ξανά? ΣΙΩΠΗ.
Το θεριό το θρέφει η ΣΙΩΠΗ. Αν και τούτη τη φορά δεν ληφθούν δραστικά μέτρα, δεν αλλάξει ολοκληρωτικά η κατάσταση, δεν δημιουργηθούν ανθρώπινες συνθήκες διαμονής και εργασίας, δεν τιμωρηθούν όλοι όσοι παρανόμησαν ή και αμέλησαν ? γιατί έχουν την ίδια ακριβώς ευθύνη- την επόμενη φορά θα θρηνήσουμε νεκρούς. Και οι σφαίρες δεν έχουν επιστροφή. Και τότε θα υπάρξει σύρραξη. Γιατί και οι δούλοι κάποτε σπάνε τις αλυσίδες τους…
