Ο Άγιος Νικόλαος γεννήθηκε τον 3ο αιώνα μ.Χ. στα Πάταρα της Λυκίας από γονείς ευσεβείς και ευπόρους, έδρασε δε την εποχή των αυτοκρατόρων Διοκλητιανού (284-304 μ.Χ.), Μαξιμιανού (286-305 μ.Χ.) και Μεγάλου Κωνσταντίνου.
Σε νεαρή ηλικία ο Νικόλαος έμεινε ορφανός και κληρονόμος μιας μεγάλης περιουσίας.
Όμως, εμπνεόμενος από φιλάνθρωπα συναισθήματα, διέθετε την περιουσία του για να ανακουφίζει άπορα, ορφανά, φτωχούς, χήρες, στενοχωρημένους οικογενειάρχες.
Ένας μάλιστα θα διέφθειρε τις τρεις κόρες του, προκειμένου να εξασφαλίσει χρήματα.
Όταν το έμαθε αυτό ο Νικόλαος, μυστικά και μέσα σε τρεις νύχτες εξασφάλισε την προίκα των τριών κοριτσιών, αφήνοντας 100 χρυσά φλουριά στην καθεμία.
Έτσι, οι τρεις κόρες αποκαταστάθηκαν και γλίτωσαν από βέβαιη διαφθορά.
Στη συνέχεια αφιερώθηκε στον ασκητικό βίο, λόγω όμως της ξεχωριστής αρετής του τιμήθηκε, χωρίς να το επιδιώξει, αρχικά με το αξίωμα του ιερέα στα Πάταρα και στη συνέχεια με το αξίωμα του αρχιεπισκόπου Μύρων.
Από τη θέση αυτήν καθοδηγούσε με αγάπη το ποίμνιό του και ομολογούσε με παρρησία την αλήθεια.
Για το λόγο αυτόν συνελήφθη από τους τοπικούς άρχοντες και ρίχτηκε στη φυλακή.
Όταν όμως ανήλθε στον αυτοκρατορικό θρόνο ο Μέγας Κωνσταντίνος, ελευθερώθηκαν όλοι οι χριστιανοί, και έτσι ο Νικόλαος επανήλθε στον αρχιεπισκοπικό θρόνο.
Μάλιστα, έλαβε μέρος στην Α’ Οικουμενική Σύνοδο, όπου ξεχώρισε για τη σοφία και την ηθική του τελειότητα.
Ο Άγιος Νικόλαος ήταν προικισμένος και με το χάρισμα της θαυματουργίας, με το οποίο έσωσε πολλούς ανθρώπους, και όσο ήταν εν ζωή αλλά και μετά την κοίμησή του, το 330 μ.Χ.
Για παράδειγμα, όταν κάποτε κινδύνευσε κάποιος στη θάλασσα λόγω σφοδρών ανέμων και επικαλέστηκε το όνομα του αγίου, σώθηκε και μάλιστα ενώ βρισκόταν στη μέση του πελάγους βρέθηκε αβλαβής στο σπίτι του.
Το θαύμα έγινε γνωστό στην Πόλη και ο λαός προσήλθε αμέσως σε λιτανεία και αγρυπνία, προκειμένου να τιμήσει το θαυματουργό άγιο.
