Βλέποντας τα όσα διαδραματίζονται τόσο στην πολιτική μας ζωή, αλλά και στην κοινωνική μας ζωή (άλλωστε γενικότερα πάντα πίστευα ότι η ζωή είναι πολιτική και η πολιτική είναι ζωή) , έρχεται η ώρα που αναρωτιέσαι τι πράγματι πρέπει να ξεχνάς και τι πράγματι αξίζει να θυμάσαι…
Αυτοσαρκαζόμενος με πλήρη και ολιστική σκέψη σε ανθρώπους και γεγονότα, μπορείς να πιστοποιήσεις πλέον με σιγουριά (λόγω εμπειρίας), τι ή ποιος μπορεί να είναι ωφέλιμο-ς και χρήσιμο-ς και τι ή ποιος ζημιογόνο-ς και μη ωφέλιμο-ς για το κοινωνικό σύνολο, μιας άλλης μελλοντικής εποχής, έξω από τα στεγανά των δεσμεύσεων, των υποχρεωτικών κατηχήσεων και των κατευθυνόμενων προοπτικών που ενδεχομένως απερίσκεπτα ή ίσως και συντονισμένα προκαλούν κάποιοι για δικό τους όφελος.
Κάνοντας λοιπόν την αυτοκριτική του ο καθένας μας, παίρνει δύναμη στο να αντιστέκεται σε ευκαιριακές και τυχάρπαστες μικρόπνοεςαφηγήσεις, σε ελλιπή και αρρωστημένα σχέδια, σε λανθασμένες και ευκαιριακές τακτικές – πρακτικές με μικρό και ανώφελο ορίζοντα για την πλειονότητα του συνόλου.
Άλλωστε η χρονικά λιγοστή προσφερόμενη ευδαιμονία, δεν μπορεί να ξεπεράσει ποτέ τα όρια ενός υποσυνόλου, που η παρουσία του θα δημιουργεί σοβαρές μελλοντικές παρενέργειες για την συντριπτική πλειοψηφία των συμπολιτών – συνδημοτών μας.
Προχωρώντας λίγο ακόμα παραπάνω, στην αναζήτηση της αυτογνωσίας του ο καθένας μας, ίσως βρει την λογική και τον ρεαλισμό για να δει και να καταλάβει το τι , το πώς και το πόσο μπορεί ο ίδιος, το τι, το πώς και το πόσο μπορούν οι άλλοι, το τι, το πώς, το πόσο και το ποιο είναι χρήσιμο και ωφέλιμο για τους πάντες .
Η δυσκολία της αντιμετώπισης της πραγματικότητας ίσως οπλίσει με σύνεση, σωφροσύνη και σοβαρότητα όλους μας και μας προτρέψει σε μια άλλου είδους διαχείριση των πραγμάτων και των γεγονότων, με βασικές και αδιαπραγμάτευτες όμως πάντα αρχές και αξίες, πέρα από εν βρασμό αντιδράσεις και κραυγές που στέκονται πάντα απέναντι στις ανοδικές, ανατρεπτικές, αναγεννητικές, αναπτυξιακές κατευθύνσεις μιας οραματικής κοινωνίας.
Η άρνηση και η τύφλωση με χρήση ΄΄ τεχνικών παρωπίδων ΄΄ σε ανθρώπους, σε σχέδια και οράματα, σε οργάνωση και μέθοδο, ίσως να είναι αφορμή να μην επιτραπεί ποτέ στα όνειρά μας για την μεγέθυνση του τόπου μας να βρουν θέση στην ζωντανή πραγματικότητα.
Ας είμαστε λοιπόν προσεχτικοί και επιφυλακτικοί στους επιτήδειους τυχοδιώκτες, που κάνοντας χρήση στην μέθοδο ΄΄ πώλησης ΄΄ των έμμισθων θέσεων μικρής εξαρτημένης εργασίας, στην αλόγιστη και ξέφρενη παροχολογία, στον άκρατο λαϊκισμό, στην ματαιοδοξία της λιγοστής και πρόσκαιρης δημοσιότητας, προσπαθώντας να αποκοιμίσουν τους πάντες, ώστε να είναι οι ΄΄ τεχνικά χαμογελαστά αρεστοί ΄΄ με στόχο όμως την αρρωστημένη επιβίωσή τους, που θα έχει ως αποτέλεσμα την παρακμή της κοινωνίας μας.
Ας σκεφτούμε λοιπόν, ότι πρέπει να αναζητήσουμε ανθρώπους που ξέρουν να υλοποιούν όνειρα και οράματα, για να συνοδεύσουν και τα δικά μας…
Αλέξης Αθ. Καστρινός
πρ. Δήμαρχος Πηνειού
