Είναι πράγματι στιγμές που νοιώθεις την ανάγκη να
καταθέσεις τις σκέψεις σου για το πώς θα μπορούσε να είναι
χρήσιμη κατά την άποψή σου μία διαδικασία διοικητικής
διαχείρισης τόσο σε δημοτικό – αυτοδιοικητικό όσο και σε επίπεδο
κεντρικής πολιτικής σκηνής.
Είναι πράγματι στιγμές που νοιώθεις την ανάγκη να
καταθέσεις τις εμπειρίες σου για το πώς θα ήταν αποτελεσματική
και ωφέλιμη μια διοικητική διαδικασία, η οποία θα άφηνε
παρακαταθήκη αντικειμενικά παραδεκτή, τόσο ως προς τις
ενέργειες, τόσο ως προς την ουσία και τόσο ως προς την
αποτελεσματικότητα .
Είναι πράγματι στιγμές που νοιώθεις την ανάγκη να
επιβάλλεται να καταθέσεις τα καλύτερα δυνατά πολιτικά –
αυτοδιοικητικά βήματα για την επίτευξη στόχων που είτε έκανες,
είτε έβλεπες και παραδεχόσουν ότι έκαναν και κάποιοι άλλοι ώστε
να εξιδανικεύονται συνθήκες για ένα καλύτερο αύριο, που ίσως
συμπεριελάμβανε τα περισσότερα απ’ αυτά που η νεολαία μας θα
ήθελε σαν εχέγγυο τόσο για το ξεκίνημα, αλλά και για την συνέχιση
των πρώτων ενεργειών της, ώστε να μπορέσει να σταθεί με
αξιοπρέπεια στο κυνήγι της επιβίωσης (τεχνοκρατική άποψη…) ή
στην επίτευξη των ονείρων της (ρομαντική και ανθρώπινη άποψη
…).
Θα ήταν λοιπόν παράλειψη από μέρους μου – την στιγμή που
πάντα με ενδιέφερε ο Δημόσιος βίος – να μην αναφερόμουν σε
απλά βήματα στοιχειώδους πολιτικά ορθής λογικής, ώστε να
μπορούν να υπάρξουν κάποιοι κανόνες για την αξιολόγηση των
πεπραγμένων Αυτών (των ανθρώπων ) που κατά καιρούς διαχειρίζονταν, διαχειρίζονται και θα διαχειρίζονται τα δημόσια πράγματα του τόπου μας (είτε με την στενή, αλλά είτε και με την
πλατιά έννοια ).
Θα ήταν λοιπόν αφαιρετικό στην όποια πιθανώς προσθετική αξία
του πολιτικού παρελθόντος μου, αν δίσταζα να δώσω να
καταλάβουν οι πάντες τι θα ήταν – κατά μεγάλο ποσοστό
πληθυσμού – πραγματικά ωφέλιμο, χρήσιμο, αποδοτικό, ιδανικό.
Σίγουρα όμως είναι ότι όταν ξεκινάς μία τέτοια διαδικασία θα
συναντήσεις κάποιες άναρθρες κραυγές για το πώς τοποθετείς τα
επιχειρήματά σου, για το πώς οικοδομείς την λογική σου, για το
πώς προωθείς το σχέδιό σου και για το πώς διεκδικείς την ηθική
δικαίωση για τον τόπο σου , για τους ανθρώπους του αλλά και για
σένα.
Δεν είναι λοιπόν έντιμο, σωστό και πρέπον να ξεκινάς τα
πάντα από τον προϋπολογισμό τους ( και πριν βιαστεί ο
οποιοσδήποτε να μιλήσει για τους αδηφάγους αριθμούς να τονίσω
ότι ο π/υ δεν αναφέρεται μόνο σε αριθμούς, αλλά και σε πράξεις ,
ενέργειες, οράματα κλπ. ) με βασική προϋπόθεση όμως να έχει
προηγηθεί ο Ισολογισμός – Απολογισμός των προηγούμενων
χρόνων και η αξιολόγησή τους ;;;
Δεν είναι λοιπόν έντιμο, σωστό και πρέπον να συνεχίζεις με
την λειτουργία των διαδικασιών – αν χρειάζεται να παλεύεις και να
προτρέπεις και για τις αλλαγές τους – ώστε να διαπιστώνεις αν
πράγματι συντέλεσες στο να δημιουργηθεί κάτι καλό και ουσιώδες,
και δεν βρέθηκες σαν μία πολιτική μαριονέτα στον πολιτικό χρόνο
που σου διατέθηκε λόγω αποτελεσμάτων, συμφωνιών, συγκυριών
και άστρου που ενδεχομένως μπορεί να είχες ;;;
Δεν είναι λοιπόν έντιμο, σωστό και πρέπον να στοιχειοθετήσεις
τα πράγματα, να τα βάλεις σε μία σειρά και να διαπιστώσεις αν
πραγματικά υπήρχαν περιθώρια να οραματιστείς για τον άμοιρο
τούτο τόπο σου ή αν το ατελείωτο κενό σου δεν περιλάμβανε ούτε
το παραμικρό πλάνο από μέρους σου, γιατί ποτέ δεν πίστευες ,
δεν άντεχες , δεν ήξερες , δεν ήθελες και δεν μπορούσες να μπεις
σε μία τέτοια διαδικασία ;;;
Δεν είναι λοιπόν έντιμο, σωστό και πρέπον να νιώθεις την
ανάγκη διόρθωσης, αλλά ακόμα – ακόμα και ολοκληρωτικής
αλλαγής πορείας όταν συνειδητά σου επισημαίνουν άπαντες τα
τραγικά αποτελέσματα της αποτυχημένης, ανεπαρκούς και
ανίκανης οδήγησής σου για να μην επέλθει πλήρης και
ολοκληρωτική διάλυση ;;;
Δεν είναι λοιπόν έντιμο, σωστό και πρέπον να μην μπερδεύεις
την κοινωνική προσφορά και αλληλεγγύη , με την άκρατη ,
αλόγιστη και ενοχλητική παρουσίαση και προβολή σου ως ο ΄΄νέος
Σωτήρας ΄΄ και ο ΄΄λαμπρός Ιεραπόστολος΄΄ ;;;
Δεν είναι λοιπόν έντιμο, σωστό και πρέπον να ξεχωρίζουμε
την παρουσία μας στην άσκηση των αρμοδιοτήτων μας στις θέσεις
ευθύνης από τις κοινωνικές μας υποχρεώσεις (χωρίς να τις
παραλείπουμε και αυτές βέβαια ) και να αντιλαμβανόμαστε αν
είμαστε ικανοί να σηκώσουμε στις πλάτες μας την τύχη του τόπου
μας ασκώντας σοβαρά , στιβαρά και σθεναρά την διοίκησή του ;;;
Δεν είναι λοιπόν έντιμο, σωστό και πρέπον να … , να… , να
…
Όλα λοιπόν τα παραπάνω μπορεί να φαντάζουν άξια
απορίας, άξια διαφοροποίησης , άξια κριτικής.
Το μόνο σίγουρο όμως είναι ότι θα πρέπει να φαντάζουν άξια
σκέψης…
Μην σταματάμε λοιπόν τα όνειρά μας …
Ας είμαστε πλέον πολύ επιφυλακτικοί και προσεκτικοί
… στον ΄΄ δήθεν καλό άνθρωπο ΄΄ …
… στον ΄΄ άνθρωπο με τους μεγάλους σταυρούς ΄΄ …
… στον ΄΄ άνθρωπο του ρουσφετιού ΄΄ …
… στον ΄΄ άνθρωπο της αναξιοκρατίας ΄΄ …
… στον ΄΄ άνθρωπο της αμετροέπειας ΄΄ …
… στον ΄΄ άνθρωπο με έλλειψη παιδείας ΄΄ …
… στον ΄΄ άνθρωπο του φωτογραφικού εθισμού ΄΄ …
… στον ΄΄ άνθρωπο της αερολογίας ΄΄ …
Ας αναλάβουμε λοιπόν Όλοι τις Ευθύνες μας…
Αλέξης Αθ. Καστρινός
πρ. Δήμαρχος Δήμου Πηνειού
