της Νίκης Ζορμπά
Τον επήλυδα στον ΣΥΡΙΖΑ –ουρανοκατέβατο– Στέφανο Κασσελάκη στην πλειοψηφία του το κόμμα τον υποδέχθηκε πολύ ζεστά πέρυσι τέτοιον καιρό. Εξαίρεση ήταν μόνο η “Ομπρέλα” και η ομάδα Αχτσιόγλου, που εξαρχής έφριξαν με τις θέσεις και τη στάση του και πήραν διαζύγιο σύντομα.
Άνοδος
Οι υπόλοιποι, άπαντες, είτε είδαν στον αστραφτερό νέο (α)πολιτικό μια ευκαιρία για τον ΣΥΡΙΖΑ να μαζέψει τις απώλειές του, βάζοντας στις προθήκες τον sui generis “Με λένε Στέφανο κι έχω κάτι να σας πω”, είτε έκαναν σιωπηρά υπομονή, περιμένοντας να κυλήσουν οι μήνες και να δουν πού ακριβώς το πάει ο νέος πρόεδρος. Και είδαν.
Δεν ήταν ούτε συνεννοήσιμος, ούτε διαχειρίσιμος, δεν ήταν ούτε κατά διάνοια αριστερός, ενώ είχε και πλήρη άγνοια από την πολιτική. Το “όπλο” της ελαφρότητας και της ωραίας βιτρίνας γύρισε μπούμερανγκ σε όλους.
Ο Στέφανος Κασσελάκης δεν είχε ιδέα για το πώς θα γινόταν πράξη, αναίμακτα, αυτό που είχε στο μυαλό του, αλλά ήξερε εξαρχής απολύτως το τι θέλει: ένα άλλο κόμμα, δικής του εμπνεύσεως, χωρίς έρμα, “βαρίδια” (κομματικά όργανα) και καμία πολιτική συγκρότηση.
Πέντε μήνες μετά, το γυαλί ράγισε (όχι για όλους – ακόμη τον στήριζαν και στο συνέδριο τινές που σήμερα βρίσκονται στα “κάγκελα”).
Πτώση
Το παράδοξον της υπόθεσης είναι ότι ο “παραδοσιακός ΣΥΡΙΖΑ”, αυτός που λοιδορούσε διαρκώς ο Στ. Κασσελάκης, κηρύσσοντας και πόλεμο στον Αλέξη Τσίπρα, μέχρι την πρόταση μομφής και την καθαίρεσή του ήταν αντικείμενο σφοδρής κριτικής (από παραδοσιακούς ψηφοφόρους, δημοσιολογούντες, ΜΜΕ και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις) για το γεγονός ότι ανέχονταν τον “αδιαμεσολάβητο”, μαζί με προειδοποιήσεις ότι αυτή η στήριξη που του παρείχαν ροκάνιζε το πολιτικό τους κεφάλαιο (για όποιον διέθετε, εν πάση περιπτώσει).
Μόλις συσπειρώθηκε ο “παραδοσιακός ΣΥΡΙΖΑ” και του είπε “ως εδώ, πήγαινε σε εκλογή στη βάση για να τρέξουν ομαλά οι εξελίξεις, γιατί αλλιώς θα σου κάνουμε πρόταση μομφής και θα πέσεις”, όπου ξάφνου ο Στέφανος Κασσελάκης (συχνά και από τους ίδιους που στην πρότερη κατάσταση στηλίτευαν όσους δεν αντιδρούσαν) μετατράπηκε σε… πολιτικά διωκόμενο από “δαιμονικούς” γραφειοκράτες.
Οι υποστηρικτές του (εντός και εκτός πολιτικής) έχουν αποφασίσει να μην αφήσουν την αλήθεια να τους χαλάσει μια ωραία ιστορία. Τα πραγματικά περιστατικά, βέβαια, πόρρω απέχουν από τον “κυνηγημένο” Κασσελάκη που τον “έφαγε” μια δράκα “μηχανισμών”.
Στην πραγματικότητα, τον έκπτωτο πρόεδρο τον “έφαγε” η αλαζονεία και όσοι του έταζαν ότι δεν πρόκειται να περάσει η πρόταση μομφής εναντίον του (και όχι απαραίτητα με αυτή τη σειρά). Εάν είχε σηκώσει το γάντι νέας προσφυγής στη βάση, και δεν θα ήταν έκπτωτος και θα οδηγούσε ο ίδιος το κόμμα σε συνέδριο και εκλογή νέας ηγεσίας.
Έκτοτε ο τέως πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος κατά τα άλλα ομνύει στη βάση, τους ψηφοφόρους του κόμματος, και δήλωνε ότι δεν θέλει να “ταλαιπωρήσει άλλο τον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ”, κάνει τη μία εχθρική κίνηση προς το κόμμα μετά την άλλη: εξώδικα, απειλές, “πλαστογράφηση” πλατφόρμας, μητρώου κ.λπ., αντιδρώντας στον αποκλεισμό της υποψηφιότητάς του, την οποία, αν δεν προκάλεσε, σίγουρα “χάρισε” σε όσους, πράγματι και απερίφραστα, έψαχναν τρόπο να τον ξεφορτωθούν για να μην επαναληφθεί το “ατύχημα της εκλογής του” για δεύτερη φορά.
Δεν χωρούν, εν τω μεταξύ, ούτε στη λογική του (παντελώς άσχετος με κομματικές δομές και πώς λειτουργούν εν γένει τα κόμματα, ανά τον κόσμο) αλλά ούτε στην ιδιοσυγκρασία του τα περί “συλλογικών αποφάσεων”, “κομματικών οργάνων (όπου οι αποφάσεις λαμβάνονται με ψηφοφορίες – μειοψηφίες και πλειοψηφίες), οπότε μαζί με συνοδοιπόρους του ετοιμάζεται να κάνει έφοδο στο συνέδριο του κόμματος, ώστε είτε να ανατρέψει τις αποφάσεις είτε να προκαλέσει χάος. Πιθανότατα, και τα δύο, οπότε παρέλκει η διάζευξη.
Διλήμματα
Η πλειοψηφία δεν κρύβει ότι το να απαλλαγεί από τον Στέφανο Κασσελάκη είναι πλέον υπαρξιακής φύσεως ζήτημα για το κόμμα: “Ή ΣΥΡΙΖΑ ή Κασσελάκης”, το έθεσε καθαρά ως δίλημμα ο Γ. Ραγκούσης.
Τι έπεται: Υπάρχει μια απόφαση για διεξαγωγή του Συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ στις 8/11 (ακόμη δεν έχει αλλάξει). Η πλειοψηφία, όμως, δεν είναι μασίφ ούτε ως προς το πότε και πώς πρέπει να γίνει το συνέδριο. Οι απόψεις είναι τρεις, ως γνωστοποίησε στο “Κ” κορυφαίο στέλεχος της πλειοψηφίας:
1. Να γίνει συνέδριο μίας ημέρας, για τις υποψηφιότητες, κανονικά στις 8/11.
2. Να μετακυλιστεί για πολύ αργότερα.
3. Να πραγματοποιηθεί κανονικά και στις ημερομηνίες και στη διάρκειά του (τριήμερο συνέδριο 8-10/11).
Κασσελακικοί απειλούν με διάσπαση τον ΣΥΡΙΖΑ εάν δεν είναι υποψήφιος ο εκλεκτός τους (Αυλωνίτης, Π. Παππάς), ο Κασσελάκης ταυτόχρονα κάνει περιοδείες ως “Στέφανος σκέτο” και στήνει παραμηχανισμούς (προσπαθεί, εν πάση περιπτώσει) και πάνω από την Κουμουνδούρου πλανάται το φάντασμα της διάσπασης, ανεξαρτήτως από το πιο σενάριο θα ευοδωθεί.
Για την ώρα, οι δύο πλευρές επιδίδονται σε πόλεμο εντυπώσεων για το ποιος θα φταίει αν αναβληθεί το συνέδριο και ποιος υπογράφει τη “διάσπαση”.
Εάν πάντως κάτι αρχίζει να σχηματοποιείται ως κοινή πεποίθηση είναι πως ο έκπτωτος εξετάζει “plan Β” για την επόμενη ημέρα: να φτιάξει δικό του φορέα. Η χρηματοδότηση, βέβαια, είναι ένα (τεράστιο) ζήτημα. Εξού και η διελκυστίνδα είναι σε ποιον θα μείνει η “σφραγίδα” του ΣΥΡΙΖΑ, άρα και η εξασφαλισμένη χρηματοδότηση.
Οι γνωρίζοντες τα της Κουμουνδούρου είναι βέβαιοι ότι ο έκπτωτος βρίσκεται σε διεργασίες ή αυτό προσπαθεί τουλάχιστον, να βρει χορηγούς για τη συγκρότηση –δικού του– νέου φορέα.
Αναδημοσίευση από την εφημερίδα “Κεφάλαιο”
