Λένε πως η μοίρα και η ζωή παίζουν τα δικά τους παιχνίδια. Όπως και στην περίπτωση του χάλκινου Παραολυμπιονίκη, Αντώνη Τσαπατάκη, ο βίος του είναι ένας ατέρμονος αγώνας επιβίωσης.
Ο πρωταθλητής από την Κρήτη, έπειτα από δύο τέταρτες θέσεις το 2012 και το 2016, χάρισε μια ακόμη διάκριση στη χώρα μας στους Παραολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο στα 100μ. πρόσθιο SB4, σηκώνοντας για ακόμα μία φορά ψηλά τα ελληνικά χρώματα.
Το συγκλονιστικό μήνυμα-κατάθεσης ψυχής
Ο Παραολυμπιονίκης με ανάρτησή του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αναφέρθηκε στις μάχες που έδωσε μέχρι να φτάσει στο βάθρο, ενώ τόνισε πως το χρώμα του μεταλλίου του δεν είναι αυτό που καθορίζει την αξία του, αλλά οι αξίες και τα πιστεύω του.
Δείτε το μήνυμά του:
«Πριν από 15 χρόνια έκανα τους γονείς μου, ιδίως την μάνα μου, να κλαίνε για αυτό που προκάλεσα σε εμένα.
Σήμερα όμως τους κάνω να χαμογελούν πιο πολύ απ/ όσο πόνεσαν τότε.
Έδωσα μάχη όλα αυτά τα χρόνια που πάλεψα να ανέβω στο βάθρο• στο κάθε «βάθρο» της ζωής..
Έδωσα μάχη με τις αμφιβολίες, οι οποίες με γυρόφερναν, αλλά ποτέ δεν επέτρεψα να εισχωρήσουν μέσα μου.
Έδωσα μάχη με ανθρώπους που προσπάθησαν να με τρομάξουν, αλλά η στάση μου προς την ζωή, τους έκανε εν τέλει να με κοιτούν με το βλέμμα σηκωμένο ψηλά (παρότι καθιστός στο καροτσάκι μου)…
Έδωσα μάχη με τους δικούς μου ανθρώπινους φόβους, που πήγαν να φοβίσουν τα όνειρα μου…
Αλλά κάνεις και τίποτα απ/όλα αυτά δεν κατάφερε να με αποτρέψει. Καθότι τίποτα δεν ήταν πιο δυνατό από την πίστη μου σε εμένα. Κοιτούσα πάντα μπροστά και πορευόμουν σταθερά, αλύγιστος, προς τον σκοπό μου.
Κρατάω τώρα το μετάλλιο αυτό στα χέρια μου και δεν αισθάνομαι να άλλαξε κάτι μέσα μου. Δεν πίστευα ποτέ άλλωστε πως κάτι υλικό θα με κανει καλύτερο άνθρωπο ή θα μου προσάψει αξία.
Δεν με όρισε νικητή αυτό το μετάλλιο. Η αξία μου δεν περιορίζεται σε ένα χάλκινο ή σε ένα χρυσό μετάλλιο. Την αξία μου την όρισαν αυτοί που με μεγάλωσαν και στην πορεία εγώ ο ίδιος. Την αξία μου την όρισαν αυτοί που στάθηκαν δίπλα μου και αυτοί που διάλεξα να βρίσκονται δίπλα μου…
Ας μάθουμε να ξεχωρίζουμε τον νικητή από τις αξίες που τον διέπουν, από τον τρόπο που ζει και όχι από την ύλη.
Νικητής είναι αυτός που είναι ελεύθερος από περιοριστικά πιστεύω, πρέπει, δεν μπορώ και δεν μπορείς…
Μάθετε στους νεότερους, να μην είναι δέσμιοι της ύλης, αλλά να ζουν ελεύθερα και εύψυχα!..
Καταδικασμένος Ελεύθερος
Α.»
Το κρητικό DNA ενός γεννημένου μαχητή
Γεννημένος στα Χανιά, η περιπέτεια κυλούσε στο αίμα του από μικρή ηλικία. Ήδη από τα μικράτα του έλαβε συμμετοχή σε αρκετά κολυμβητικά πρωταθλήματα, ενώ έφτασε να είναι τρίτος στο Παγκρήτιο Πρωτάθλημα.
Όπως κι ο ίδιος έχει εξομολογηθεί σε συνεντεύξεις του, μέσα του έρρεε η αγάπη για την ταχύτητα και τη θάλασσα. Αυτό που δεν γνώριζε βέβαια είναι πως πρώτη έμελλε να αποβεί μοιραία για εκείνον, ενώ η δεύτερη το καταφύγιο και προορισμό του.
Τον Δεκέμβριο του 2006 ωστόσο κατά ειρωνικό τρόπο λίγο έξω από το μέρος όπου είχε περάσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του, αυτό του κολυμβητηρίου, έχασε τον έλεγχο της μοτοσικλέτας που οδηγούσε λόγω υπερβολικής ταχύτητας, με αποτέλεσμα να τραυματιστεί στην σπονδυλική στήλη και να παραλύσουν τα κάτω άκρα του.
Πλέον η ζωή του είχε αλλάξει άρδην… Λίγους μόλις μήνες προτού αποφοιτήσει από τη σχολή αστυφυλάκων στο Ρέθυμνο, βρέθηκε στα 18 του χρόνια καθηλωμένος σε ένα αναπηρικό καροτσάκι. Τα νέα δεδομένα της ζωής του ωστόσο όχι μόνο δεν τον λύγισαν, αλλά οδήγησαν τον Χανιώτη πρωταθλητή στο να κάνει την κρητική λεβεντιά πράξη και την προάσπιση των ανθρωπιστικών αξιών σκοπό της ζωής του.
Παράλληλα με τις μάχες που έδινε για την αποκατάστασή του, συνέχισε να προπονείται στις πισίνες ως αθλητής του Αρίωνα Χανίων, εντυπωσιάζοντας μάλιστα στους πανελλήνιους αγώνες κολύμβησης ΑμΕΑ, όπου κατέκτησε δύο χρυσά μετάλλια, ενώ κέρδισε και την κλήση του στην Εθνική ομάδα.
Τον Μάρτιο του 2009 βέβαια κλήθηκε να υπερκεράσει μια ακόμη δυσκολία, καθώς κρίθηκε ανίκανος από την ΕΛ.ΑΣ. να υπηρετεί στο σώμα. Ούτε και τότε λιγοψύχησε. Το ίδιο καλοκαίρι ενέτεινε τις σκληρές του προπονήσεις, κερδίζοντας το χρυσό μετάλλιο στα 50 μέτρα ελεύθερο και τα 100 μέτρα πρόσθιο, ενώ κατέρριψε και το πανελλήνιο ρεκόρ, εξασφαλίζοντας μια θέση στους πανευρωπαϊκούς αγώνες.
Τον Αύγουστο του 2017 ορκίστηκε και πάλι στο γραφείο του Αστυνομικού Διευθυντή Χανίων και φόρεσε τη στολή του. Ο ίδιος τότε έγραφε πανευτυχής στο facebook: «Μετά από 11 χρόνια φοράω για πρώτη φορά αυτή τη στολή. Κι όμως δεν την πέταξα, ούτε την αποθήκευσα σε κάποια κούτα που θα τοποθετούσα σε κάποιο αραχνιασμένο ράφι του υπογείου. Αντιθέτως… Την έπλυνα, τη σιδέρωσα και την κρέμασα στην ίδια ντουλάπα με τα καθημερινά μου ρούχα. Και κάθε μέρα που την έβλεπα, θυμόμουν την υπόσχεση που είχα δώσει στον εαυτό μου. Να τη φορέσω ξανά ως αστυνομικός… Όσα χρόνια και αν περάσουν. Να τη φορέσω και να δείξω σε αυτούς που πίστεψαν σε εμένα, σε αυτούς που προσποιήθηκαν ότι πίστεψαν σε εμένα, αλλά και σε αυτούς που μάχονται καθημερινά για τα δικαιώματα που έχουν ως πολίτες μιας ευνομούμενης κοινωνίας, ότι τα χτυπήματα της μοίρας οφείλουν συχνά να γίνονται τραγικώς ευπρόσδεκτα και ότι πρέπει να πολεμήσεις για να δικαιωθείς για τις πληγές που σε μάτωσαν και σε γονάτισαν. Φορώντας τη στολή μου λοιπόν τώρα, προαχθείς πλέον ως αξιωματικός της ΕΛ.ΑΣ. τις επόμενες μέρες λόγω των Παραολυμπιακών και παγκόσμιων διακρίσεών μου, απέδειξα τόσο σε εμένα όσο και σε όλους θέλω να πιστεύω, ότι ο αγώνας για την πραγμάτωση των ονείρων μας, κερδίζεται μόνο με ένα μέσο που δεν ματώνει ποτέ. Το όνομά του; ΨΥΧΗ..».
«Αυτό που μου δίνει ελπίδα, όμως, είναι βλέπω ότι κάθε μέρα μεγαλώνει η εμβέλεια του μηνύματός μου. Καθημερινά να μου στέλνουν μηνύματα και γνωρίζω από κοντά ανθρώπους οι οποίοι βλέπουν την ελπίδα σ’ εμένα. Κι όταν βλέπω φερέλπιδες, γίνομαι φέρελπις κι εγώ».
Οι πολλαπλές τους δράσεις έχουν στόχο την ευαισθητοποίηση και αφύπνιση της κοινωνίας, σχετικά με την αντιμετώπιση των ατόμων με αναπηρία, όπως για παράδειγμα το παιδικό βιβλίο με τίτλο «Το όνειρο», το οποίο έγραψε σε συνεργασία με την Έλενα Θωίδου. Παράλληλα, ως αστυνομικός, επισκέπτεται τις σχολικές κοινότητες για να μοιραστεί μέσω ομιλιών την εμπειρία του με τους μαθητές και να τους εκπαιδεύσει σε θέματα οδικής ασφάλειας.
Ο έρωτας και το στήριγμα του Βασιλική Ρούσσου
Τα όνειρα του και τη δίψα του για ζωή μοιράζεται με την αγαπημένη του, Βασιλική Ρούσσου. Οι δυό τους προτιμούν να διατηρούν χαμηλούς τόνους σχετικά με την προσωπική τους ζωή, αποτελώντας στήριγμα ο ένας για τον άλλο.
Το 28χρονο μοντέλο που είχε συμμετάσχει στο ριάλιτι My Style Rocks και έχει καταγωγή από τη Σαντορίνη, έχει σπουδάσει Πανεπιστήμιο Πατρών στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης. Ακόμη, ενώ έχει δημιουργήσει το δικό της brand ρούχων.
Η ίδια όπως ήταν φυσικό πλημμυρισμένη από υπερηφάνεια για το επίτευγμα του συντρόφού της στους Παραολυμπιακούς Αγώνες, προχώρησε σε δύο αναρτήσεις στον προσωπικό της λογαριασμό στο Instagram.
Μάλιστα, παλαιότερα μιλώντας για τη σχέση της με τον Αντώνη Τσαπατάκη, είχε δηλώσει: «Είμαστε μαζί και περνάμε ωραία. Ο Αντώνης είναι ένας υπέροχος άνθρωπος. Κρατάμε τη προσωπική μας ζωή μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας».
