Χρήστος Γιάνναρος, Υποψήφιος βουλευτής Ηλείας με το ΚΚΕ, Γραμματέας της Τ.Ε. Ηλείας του ΚΚΕ.
Τι είναι αυτό που ενώνει τη ΝΔ, τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ, ώστε τα μεγαλοστελέχη τους
στην Πάτρα να συζητούν πώς θα ανατρέψουν τον κομμουνιστή δήμαρχο Πελετίδη; Τι είναι
αυτό που τους οδηγεί να συμφωνούν ότι χρειάζεται να έχουν κοινή στάση στον δεύτερο γύρο
και να στηρίξουν όποιον βρεθεί απέναντι στον σημερινό δήμαρχο;
Προφανώς η στρατηγική των κομμάτων τους, που είναι κομμένη και ραμμένη στα μέτρα
των επιχειρηματικών ομίλων. Η στρατηγική δηλαδή ενάντια στην οποία στέκεται ο δήμαρχος
που στηρίζει το ΚΚΕ στην Πάτρα, που κάνει ό,τι κάνουν όλοι οι εκλεγμένοι του ΚΚΕ: Να
βάζουν εμπόδια στην πολιτική του κέρδους που τσακίζει τους εργαζόμενους, να είναι
μπροστάρηδες στον αγώνα τους για τις ανάγκες τους, να προβάλλουν τις διεκδικήσεις τους.
Γιαυτό και οι εκπρόσωποι των κομμάτων που κατά τα άλλα σκυλοκαβγαδίζουν στα
τηλεπαράθυρα, αποδείχθηκε ότι όταν έχουν απέναντί τους εκείνη τη φωνή που τους «βάζει
δύσκολα», που υπερασπίζεται δίχως υποχωρήσεις το λαϊκό δίκιο, τότε ακόμα και η «τοξική
αντιπαράθεση» πάει στην πάντα.
«Είναι τοπικό θέμα, "αυτοδιοικητικό"», λένε απολογητικά διάφοροι, προκειμένου να το
υποβαθμίσουν. Όμως, πρώτον, μιλάμε για τον τρίτο μεγαλύτερο δήμο της χώρας, όπου οι
επιλογές που κάνει το κάθε κόμμα μόνο τυχαίες δεν είναι. Και, δεύτερον, παρόμοια ιστορία
στήνεται στην Καισαριανή, έναν ακόμα δήμο όπου …κατά σύμπτωση οι πιθανότητες να
εκλεγεί κομμουνιστής δήμαρχος δεν είναι μικρές, άλλωστε κι εκεί υπάρχει τέτοια αγωνιστική
παράδοση. Έτσι, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ ενώνουν τις δυνάμεις τους και συγχωνεύουν τις
δημοτικές τους παρατάξεις ενόψει των εκλογών, για να αντιμετωπίσουν τον «βραχνά» τους,
τον υποψήφιο του ΚΚΕ.
Μόνο συμπτώσεις δεν είναι τα παραπάνω. Αντίθετα, εκφράζεται σε τοπικό επίπεδο ό,τι
συμβαίνει στην κεντρική πολιτική σκηνή. Με τις διαφορές τους στα ζητήματα στρατηγικής
σημασίας να μη διακρίνονται ούτε με το κιάλι, δεν έχουν κανένα πρόβλημα να καταλήγουν
σε κοινούς υποψηφίους και να αλληλοϋποστηρίζονται εκεί που διαβλέπουν «δυσκολίες» για
τα συμφέροντα του κεφαλαίου που εκπροσωπούν.
Έτσι εκφράζεται «τοπικά» η «ευκολία» που έχουν στελέχη και βουλευτές τους να
μεταπηδούν από το ένα κόμμα στο άλλο και μετά να αλληλοκατηγορούνται για «αποστασίες».
Η άνεση που έχουν κόμματα όπως ο ΣΥΡΙΖΑ να ενσωματώνουν πρώην κυβερνητικά στελέχη
της ΝΔ όπως ο Ευ. Αντώναρος, ή η ΝΔ να υπουργοποιεί πρώην στελέχη της
σοσιαλδημοκρατίας, αλλά και να προτείνει υπουργούς προερχόμενους από τον ΣΥΡΙΖΑ, όπως
είχε γίνει με τον Ευ. Αποστολάκη. Η ίδια ευκολία εκφραζόταν όταν ο ΣΥΡΙΖΑ πρότεινε στη ΝΔ
«υπουργούς κοινής αποδοχής» κατά τη διάρκεια της πανδημίας, κηρύσσοντας το γνωστό
«μορατόριουμ».
Παρόμοια στάση είχαν και στη Βουλή. Από τους 423 νόμους της ΝΔ την τελευταία 4ετία,
ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ψηφίσει πάνω από τους 200, ενώ πάνω από 300 έχει στηρίξει το ΠΑΣΟΚ. Τους
ενώνει λοιπόν το κοινό αντιλαϊκό πρόγραμμα της «επόμενης μέρας»: Το «υπερμνημόνιο» του
Ταμείου Ανάκαμψης, η θωράκιση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρηματικών ομίλων, της
εμπλοκής στα αμερικανοΝΑΤΟικά πολεμικά σχέδια με τα δισεκατομμύρια των
χρηματοδοτήσεων για τις ΝΑΤΟικές αποστολές. Όλα εκείνα που μαυρίζουν τη ζωή του λαού,
που βάζουν απέναντι στις ανάγκες του τα κέρδη των ομίλων, που γεννούν εγκλήματα όπως
στα Τέμπη.
Όλα τα παραπάνω λοιπόν δίνουν «στο πιάτο» τη «μεγάλη εικόνα»: Από τη μία οι
εργαζόμενοι, ο λαός και ο αγώνας τους, η διεκδίκηση για τα συμφέροντά τους, για τις δικές
τους ανάγκες. Εκεί που πάντα στο πλάι τους βρίσκουν τους κομμουνιστές και άλλους
αγωνιστές. Και από την άλλη οι επιχειρηματικοί όμιλοι και οι πολιτικοί τους εκπρόσωποι, με
τα παζάρια για τις αντιλαϊκές κυβερνήσεις, τις συνεργασίες και τις συγκολλήσεις τους για τη
θωράκιση των κερδών των επιχειρηματικών ομίλων.
«Μόνοι τους και όλοι μας», λοιπόν, όπως λέει και το σύνθημα του ΚΚΕ, με το παράδειγμα
από την Πάτρα να προσθέτει ακόμα περισσότερους λόγους για να ψηφιστεί το ΚΚΕ από τους
ανθρώπους του μόχθου στις 21 Μάη.
