Πριν καλά – καλά κλείσουν οι κάλπες, ο διοικητής της ΤτΕ, Γ. Στουρνάρας, με άρθρο
του για την «επόμενη μέρα», παρουσίασε τις «υποχρεώσεις» της νέας κυβέρνησης, όποια
κι αν ήταν αυτή, με οποιονδήποτε συνδυασμό κι αν σχηματιζόταν. Με τις γνωστές
επικλήσεις στα «διαρθρωτικά προβλήματα» της καπιταλιστικής οικονομίας και στο
«έλλειμμα ανταγωνιστικότητας», το άρθρο κάνει τέσσερις συστάσεις με «ιδιαίτερη
σημασία».
Πρώτος άξονας είναι η «επιτάχυνση των μεταρρυθμίσεων». Πρόκειται για
«σινιάλο» γενικής επίθεσης σε βάρος των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων, με
βάση τα πάνω από 350 προαπαιτούμενα που περιλαμβάνονται στο υπερμνημόνιο του
Ταμείου Ανάκαμψης. Ανάμεσα στις γραμμές, όπως π.χ. για μέτρα αντιμετώπισης της
«μικρής συμμετοχής γυναικών και νέων στην αγορά εργασίας» βρίσκεται νέα φουρνιά με
αντεργατικά μέτρα για την ευελιξία. Οι «ολιγοπωλιακές συνθήκες σε συγκεκριμένες
αγορές αγαθών και υπηρεσιών» δείχνουν στην παραπέρα «απελευθέρωση» και
εμπορευματοποίηση, ακόμα και στοιχειωδών αναγκών του λαού, όπως του νερού.
Δεύτερος άξονας η «κατά το δυνατόν αύξηση των πρωτογενών πλεονασμάτων
του δημόσιου τομέα». Ζητάει αυτό να συνδεθεί και με ειδικό «επενδυτικό ταμείο» για
τη στήριξη της «πράσινης μετάβασης» και του ασφαλιστικού συστήματος. Πώς
μεταφράζονται αυτά; Οι εργαζόμενοι θα ματώσουν με νέα φορολογικά βάρη και
περικοπές, για να μεγαλώσει ο κουμπαράς που θα ξεκοκαλίσουν τα «πράσινα αρπακτικά»
αλλά και οι ασφαλιστικές εταιρείες. Ομολογούν μάλιστα ότι οι τρύπες των ασφαλιστικών
ταμείων θα συνεχίσουν να μεγαλώνουν, στρώνοντας το έδαφος από τη μια για νέα
χαράτσια σε ασφαλισμένους και συνταξιούχους, αλλά και για νέα αντιασφαλιστικά μέτρα
όταν απαιτηθούν, στο όνομα της «βιωσιμότητας» των ταμείων.
Στον τρίτο άξονα κατατάσσεται η «μεγαλύτερη αύξηση των εξαγωγών», της
«προώθησης της εξοικονόμησης Ενέργειας και της πράσινης μετάβασης». Οι τομείς αυτοί
δεν αφορούν βέβαια τις λαϊκές ανάγκες, αλλά τους επιχειρηματικούς ομίλους, και
συνδέονται άμεσα με την ενεργότερη εμπλοκή της χώρας στους επικίνδυνους
ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και ανταγωνισμούς.
Η «όσο το δυνατόν μεγαλύτερη αύξηση των άμεσων ξένων επενδύσεων …σε συνδυασμό
με τη βέλτιστη αξιοποίηση, και συνεπώς τη μέγιστη δυνατή εισροή, των πόρων από τα
Διαρθρωτικά Ταμεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και από το Ταμείο Ανάκαμψης και
Ανθεκτικότητας», που είναι ο τέταρτος άξονας, σημαίνουν «και τα σκυλιά δεμένα»
για τους καπιταλιστές, με απαλλαγές, προνόμια κάθε είδους, αλλά και φαγοπότι χωρίς
τέλος, με τα δανεικά του Ταμείου Ανάκαμψης και τον λογαριασμό στον λαό.
Όλα όσα αναφέρονται πιο πάνω, τα συναντάει κανείς ως τίτλους και κατευθύνσεις
στα προγράμματα των ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ. Γι' αυτό είναι βέβαιο ότι, παρά τον
προεκλογικό καβγά τους, θα βρεθούν ξανά «ομού και αντάμα» στην ψήφιση βασικών
αντιλαϊκών προαπαιτούμενων για την κερδοφορία του κεφαλαίου, από τα εκατοντάδες
που περιμένουν στην ουρά για να ψηφιστούν από την επόμενη Βουλή.
Από δω ακριβώς προκύπτει και το πραγματικό δίλημμα των νέων εκλογών: «Ή δίνεις
συναίνεση στη στήριξη της αντιλαϊκής πολιτικής της κυβέρνησης ή ενισχύεις τη μόνη
πραγματική αντιπολίτευση από τη σκοπιά των εργατικών – λαϊκών συμφερόντων, το
ΚΚΕ». Πραγματική εργατική – λαϊκή αντιπολίτευση στην επόμενη αντιλαϊκή κυβέρνηση
της ΝΔ δεν μπορεί να είναι η σοσιαλδημοκρατία, ούτε του ΣΥΡΙΖΑ, ούτε του ΠΑΣΟΚ,
όπως άλλωστε έχει αποδειχτεί.
Η μόνη δύναμη που μπορεί να απαντήσει άμεσα, αλλά και από τη σκοπιά της προοπτικής στο αντιλαϊκό κυβερνητικό πρόγραμμα της επόμενης μέρας, είναι ένα ακόμα πιο δυνατό ΚΚΕ, που οι θέσεις και η πολιτική του βρίσκονται στην αντίθετη κατεύθυνση κάθε αστικής πολιτικής, φιλελεύθερης και σοσιαλδημοκρατικής.
*Χρήστος Γιάνναρος, Υποψήφιος βουλευτής Ηλείας με το ΚΚΕ, Γραμματέας της Τ.Ε. Ηλείας του ΚΚΕ.
