Αγαπητοί μου φίλοι και Χριστιανοί μου ευλογημένοι, κάθε χρόνο στις 6 Αυγούστου η Ορθόδοξη Εκκλησία μας, εορτάζει την Μεγάλη Δεσποτική εορτή της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Χριστού, η οποία είναι μια από τις σημαντικές εορτές τόσο στην Θεολογία της Εκκλησίας μας, όσο και στην ζωή των Χριστιανών.
Aυτή η μεγάλη Δεσποτική εορτή της Μεταμορφώσεως του Κυρίου μας αγαπητοί μου, μας δίνει την ωραία ευκαιρία και την αφορμή να ενθυμηθούμε για μία ακόμη φορά, εκείνο το θαυμαστό και ένδοξο γεγονός το οποίο συνέβη στο όρος Θαβώρ.
Η Μεταμόρφωση έλαβε χώρα σε όρος υψηλόν κατά τους τρεις συνοπτικούς Ευαγγελιστές (Ματθαίο, Μάρκο και Λουκά) και σύμφωνα με την Ιερά Παράδοση στο όρος Θαβώρ, που στα Εβραϊκά σημαίνει έλευση φωτός.
Έγινε δε κατά τους περισσότερους Πατέρες, 40 ημέρες περίπου προ της Σταυρώσεως, δηλαδή κατά τον μήνα Φεβρουάριο δεδομένου ότι η Σταύρωση έγινε 14 Μαρτίου. Αλλά επειδή η ανάμνηση της εορτής θα συνέπιπτε μέσα στην Μεγάλη Τεσσαρακοστή που είναι πένθιμη περίοδος, για αυτό μεταφέρθηκε στις 6 Αυγούστου που απέχει σαράντα ημέρες, από τις 14 Σεπτεμβρίου, όπου εορτάζεται η Ύψωση του Τιμίου Σταυρού και λογαριάζεται σαν Μεγάλη Παρασκευή.
Κατά την διήγηση των Ευαγγελιστών (Ματθαίο, Μάρκο και Λουκά), ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός, σαράντα ημέρες περίπου πριν τη Σταύρωσή Του, παρέλαβε τρεις από τους Μαθητές του, τον Πέτρο για την μεγάλη πίστη και αγάπη που είχε προς τον Χριστό, τον Ιωάννη επειδή τον αγαπούσε ιδιαίτερα ο Κύριος, για την αγνότητα και την ολόψυχη προς Αυτόν αφοσίωσή του και τον Ιάκωβο επειδή αυτός έχυσε πρώτος το αίμα του για την αγάπη του Χριστού και τους ανέβασε στο όρος Θαβώρ για να προσευχηθεί. Δεν πήρε όλους τους μαθητές μαζί Του, γιατί θα αναγκαζόταν να πάρει και τον Ιούδα, που λόγω της κακής του προαιρέσεως ήταν ανάξιος να δει την Μεταμόρφωση.
Οι τρεις μαθητές Του, όπως ήταν κουρασμένοι από την δύσκολη ανάβαση στο Θαβώρ και ενώ κάθισαν να ξεκουραστούν, έπεσαν σε βαθύ ύπνο. Όταν, όμως, ξύπνησαν, αντίκρισαν ένα απροσδόκητο και εξαίσιο θέαμα. Το πρόσωπο του Κυρίου άστραφτε σαν τον ήλιο, και τα ρούχα Του ήταν λευκά σαν το φως.
Ταυτόχρονα εμφανίστηκαν, ο Προφήτης Μωϋσής σαν εκπρόσωπος του νόμου της Παλαιάς Διαθήκης και των νεκρών και ο Προφήτης Ηλίας σαν εκπρόσωπος των προφητών και των ζωντανών (όπως είναι γνωστό ο Προφήτης Ηλίας αναλήφθηκε ζωντανός στους ουρανούς με πύρινο άρμα) συνομιλώντας μαζί Του για τις προφητείες που αναφέρονταν στο σωτήριο Πάθος Του. Αυτό έγινε για να δείξει στους μαθητές πως είναι ο Κύριος του νόμου και των προφητών, ζώντων και νεκρών.
Αφού οι μαθητές συνήλθαν κάπως από την έκπληξη, ο Πέτρος, θέλοντας να διατηρηθεί αυτή η αγία μέθη που προκαλούσε η ακτινοβολία του Κυρίου, ικετευτικά είπε να στήσουν τρεις σκηνές. Μία για τον Κύριο, μία για το Μωϋσή και μία για τον Ηλία. Πριν προλάβει, όμως, να τελειώσει την φράση του, ήλθε σύννεφο (νεφέλη) που τους σκέπασε. Η νεφέλη, πλημυρίζει το όρος. Είναι η νεφέλη της δόξας του Θεού. Είναι η νεφέλη που επισκίαζε τον Μωϋσή στην συνάντηση με το Θεό. Είναι η νεφέλη που άρπαξε τον Προφήτη Ηλία από τα γήϊνα. Είναι η νεφέλη που πλημύρισε με δόξα Θεού τον Ναό του Σολομώντα. Κ αι μέσα από αυτή την νεφέλη-σύννεφο ακούστηκε φωνή που έλεγε: «Ούτος εστίν ο υιός μου ο αγαπητός, αυτού ακούετε». Δηλαδή, Αυτός είναι ο Υιός μου ο αγαπητός, που τον έστειλα για να σωθεί ο κόσμος. Αυτόν να ακούτε. Οφείλουμε, λοιπόν, και εμείς όχι μόνο να Τον ακούμε, αλλά και να Τον υπακούμε. Σε οποιοδήποτε δρόμο μας φέρει, είμαστε υποχρεωμένοι να πειθαρχούμε.
Ο σκοπός αυτού του εξαίσιου γεγονότος ήταν να κάνει ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός τους μαθητές Του να πιστέψουν ακόμα περισσότερο σε Αυτόν για να μην ολιγοπιστίσουν την ώρα που θα Τον βλέπουν, γυμνό και καταματωμένο με το ακάνθινο στεφάνι να υποφέρει και να πεθαίνει για την σωτηρία του κόσμου, να μην δειλιάσουν, αλλά να καταλάβουν πως το Πάθος Του το υπομένει επειδή το ήθελε, εκούσια και όχι από αδυναμία, αφού είναι ο Παντοδύναμος Υιός του Θεού που γεμάτος αγάπη για το άθλιο και αχάριστο πλάσμα Του κατέβηκε στην γη, για να μας ελευθερώσει από τα δεσμά της αμαρτίας.
Στο όρος Θαβώρ ο Χριστός, μπροστά στα θνητά μάτια των Αποστολών, Πέτρου, Ιακώβου και Ιωάννη, αποκαλύπτει την δόξα του Θεού, το άκτιστο φως. Αυτήν την ενέργεια του Χριστού επισημαίνει και ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς. Δεν άλλαξε ο Χριστός, αλλά άφησε να δουν οι Απόστολοι, αυτός που στην πραγματικότητα ήταν, δια μέσου των σωματικών οφθαλμών τους.
Η εορτή της Μεταμορφώσεως μας καλεί να ατενίσουμε και εμείς ως άλλοι Μαθητές την Δόξα του Τριαδικού μας Θεού. Μας δείχνει το σημείο εκείνο εκείνο της καθαρότητος, το οποίο χρειάζεται ο κάθε άνθρωπος για να μπορέσει να ζήσει μία ζωή απαλλαγμένη από την φθορά και την αμαρτία. Όσο περισσότερο έχουμε πνευματική ζωή και αγαπούμε τον Χριστό, προσπαθώντας να ακολουθήσουμε τα βήματα του και την ζωή του, τόσο περισσότερο έχουμε ευεργεσίες από τον Θεό.
Με την μεγάλη αυτή Δεσποτική εορτή καλούμαστε να μεταμορφωθούμε και εμείς πνευματικά. Να ανεβούμε σε κάποιο όρος, σε κάποιο Θαβώρ, όχι κατ’ ανάγκη στο Θαβώρ, στην Παλαιστίνη, στους Αγίους Τόπους, αλλά η καρδιά του καθενός μας, εξαγνισμένη, απαλλαγμένη από πάθη, δοσμένη ολοκληρωτικά στο Χριστό μπορεί να είναι το δικό μας Θαβώριο Όρος, στο οποίο μεταμορφωμένοι να δεχθούμε μέρος της δόξης του Θεού.
Στα διάφορα δεινά της ζωής μας και τις σημερινές ταλαιπωρίες από την σοβούσα πνευματική, ηθική και οικονομική κρίση αγαπητοί μου, ας προσευχόμαστε στο Σωτήρα Χριστό, να μας αφήσει, να μας παραχωρήσει, να μας επιτρέψει και σε εμάς, να έχουμε μια ακτίδα από το φως αυτό της Θείας Μεταμορφώσεώς Του. Το Θαβώριο Φως του Χριστού, να λάμψει στις καρδιές όλων μας και να δώσει δύναμη, υπομονή και κουράγιο στον καθένα χωριστά για τις δύσκολες ημέρες που περνάει ο τόπος μας… ο Μεταμορφωθείς Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός, να φωτίζει και να καταυγάζει τις ψυχές και τις καρδιές μας. ΑΜΗΝ!
ΓΙΑΤΙ ΕΥΛΟΓΟΥΜΕ ΤΑ ΣΤΑΦΥΛΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ;
Η Ευλόγηση των σταφυλιών κατά την εορτή της Μεταμόρφωσης, κατανοείται μέσα από τις θεολογικές, ανθρωπολογικές και κοσμολογικές διαστάσεις της εορτής αυτής. Η ευλογία των σταφυλιών, των αντιπροσωπευτικών αυτών απαρχών του κόσμου, είναι μία λειτουργική πράξη που τονίζει ιδιαίτερα τη δοξολογική και ευχαριστιακή προσφορά της ύλης και των καρπών της γης στο Δημιουργό Θεό και κτίστη των απάντων. Πολύ περισσότερο μάλιστα, όταν ο καρπός αυτός της αμπέλου μας δίδει το κρασί, που ο Χριστός ευλόγησε στην Κανά, για να τονίσει την εν Χριστώ μεταμόρφωση του κόσμου, αλλά και μας το παρέδωσε στο Μυστικό Δείπνο, ως το στοιχείο εκείνο, που μαζί με το ψωμί, την ώρα της Θείας Λειτουργίας αφθαρτοποιούνται χαρισματικά, μεταποιούμενα σε Κυριακό «σώμα και αίμα», στην Θεία Ευχαριστία. Εκτός τούτων, η ευλογία των σταφυλιών τονίζει και την ανάγκη συνεχούς πνευματικής καρποφορίας και μεταμορφωτικής πορείας του ανθρώπου.
ΟΣΟΙ ΕΧΟΥΝ ΑΜΠΕΛΙΑ ΚΑΙ ΣΤΑΦΙΔΕΣ ΚΑΛΟ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΦΕΡΝΟΥΝ ΤΟΥΣ ΚΑΡΠΟΥΣ ΑΥΤΩΝ ΣΤΟΥΣ ΙΕΡΟΥΣ ΝΑΟΥΣ ΓΙΑ ΝΑ ΕΥΛΟΓΗΘΟΥΝ ΜΕ ΤΗΝ ΕΙΔΙΚΗ ΕΥΧΗ ΕΙΣ ΤΗΝ ΜΕΤΑΛΗΨΙΝ ΣΤΑΦΥΛΗΣ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΑΣ!
ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΑΤΣΗΔΗΜΑΣ
