Μετά από ένα δυστύχημα βρέθηκαν στην Πύλη του Παραδείσου ένας Ιταλός, ένας Άγγλος κι ένας Έλληνας.
Τους πλησιάζει ο άγιος Πέτρος και τους λέει:
«Ο θάνατός σας ήταν ακαριαίος, κι επειδή δεν προλάβατε να χαιρετίσετε την οικογένειά σας, θα δώσω μια ευκαιρία σε έναν από σας να επιστρέψει στην γη και να παραμείνει ζωντανός.»
Εκείνοι ενθουσιάστηκαν και περίμεναν να ακούσουν ποιον θα επιλέξει ο Άγιος.
«Για να είμαι δίκαιος, δεν θα επιλέξω έτσι στην τύχη, θα σας βάλω να κάνετε κάτι.»
«Θα κάνουμε ότι μας ζητήσεις.» του απάντησαν.
«Θα πετάξετε και οι τρεις από ένα αντικείμενο μέσα στη θάλασσα κι εγώ θα βουτήξω να το βρω. Αν το βρω το αντικείμενο θα παραμείνετε, αν όμως δεν το βρω θα επιστρέψετε στη ζωή.»
Συμφώνησαν και οι τρεις με την ιδέα και άρχισαν να σκέφτονται τι να πετάξουν.
Πρώτος ήταν ο Ιταλός που πέταξε στη θάλασσα ένα κέρμα.
Βουτάει ο άγιος Πέτρος και μετά από μία ώρα βγαίνει με το κέρμα στο χέρι.
«Δυστυχώς για σένα το βρήκα κι έτσι θα παραμείνεις εδώ» του λέει.
Ο Άγγλος με την σειρά του, πετάει μια τρίχα που είναι ακόμα πιο μικρή από το κέρμα.
Βουτάει ο άγιος, περνάει μια ώρα, περνάνε δυο ώρες κι αρχίζει ο Άγγλος να ελπίζει.
Μετά από τρεις ώρες βγαίνει πάλι ο άγιος με την τρίχα στο χέρι.
Οπότε για κακή του τύχη, δεν θα επιστρέψει στην ζωή ούτε εκείνος.
Στο τέλος έρχεται η σειρά του Έλληνα.
Πετάει κάτι, βουτάει ο άγιος, περνάνε περίπου έξι με εφτά ώρες και τελικά βγαίνει χωρίς να κρατάει τίποτε στα χεριά του.
«Δεν μπόρεσα να βρω αυτό που πέταξες κι έτσι θα πάρεις την δεύτερη ευκαιρία και θα ζήσεις. Πες όμως σε παρακαλώ τι ήταν αυτό που πέταξες;»
Και του απαντάει ο Έλληνας:
«Ένα Depon αναβράζον!»
