Ο Χάρης, ένας φοιτητής, κάλεσε τη μητέρα του για φαγητό ώστε να γνωρίσει τον συγκάτοικό του τον Πάνο. Η μητέρα του παρατήρησε κατά την διάρκεια της επίσκεψής της ότι ο Πάνος ήταν πολύ όμορφος και αρκετά διαχυτικός.
Επίσης είδε ότι είχαν μια ασυνήθιστη οικειότητα μεταξύ τους και άρχισε να υποψιάζεται ότι είχαν μια “άλλου είδους σχέση” κι ότι δεν ήταν απλά συγκάτοικοι.
Ο Χάρης κατάλαβε την αμηχανία και τον προβληματισμό της μάνας του και της είπε:
«Ξέρω τι έχεις στο μυαλό σου αυτή την στιγμή και θα στο βγάλω αμέσως! Εγώ κι ο Πάνος είμαστε απλά συγκάτοικοι και τίποτα άλλο.»
Λίγες μέρες αργότερα έψαχνε ο Πάνος το ταψί τους και ρώτησε τον Χάρη:
«Από τότε που ήρθε η μάνα σου εδώ, έχω χάσει το ταψί μας. Λες να το πήρε μαζί της;»
«Τι να το κάνει ρε συ, τόσα έχει! Κάτσε να της στείλω ένα μήνυμα να σιγουρευτούμε.»
Της στέλνει λοιπόν το εξής μήνυμα:
«Μάνα τι κάνεις; Από τότε που ήρθες χάνουμε το ταψί μας. Δε λέω ότι το πήρες μαζί σου, αλλά επειδή δεν το βρίσκουμε, έλεγα μήπως ξέρεις εσύ που είναι.»
Μετά από λίγο ήρθε η απάντηση της μάνας του που έλεγε:
«Έλα γιε μου, κι εγώ δε λέω ότι ο Πάνος κοιμάται μαζί σου, αλλά αν κοιμόταν στο κρεβάτι του θα είχε δει ότι το ταψί είναι εκεί!»
