Πάει ένας τύπος για ψάρεμα αλλά στο σημείο που κάθεται συνήθως βλέπει έναν κύριο με το καλάμι του.
Κάθεται δίπλα του, πιάνουν την κουβέντα και ψαρεύουν μαζί.
Βγάζει ο πρώτος ένα ψάρι το ρίχνει στον κουβά του και συνεχίζει.
Βγάζει ο άλλος ένα ψάρι το απαγκιστρώνει και το ρίχνει πίσω στη θάλασσα.
Βγάζει το επόμενο και το ξαναρίχνει στη θάλασσα.
Ο άλλος παρατήρησε ότι, όσες φορές έβγαζε ψάρι αυτός ο κύριος, το ξαναπετούσε στο νερό, οπότε τον ρώτησε:
«Τα ψάρια γιατί τα πετάς, δε σου αρέσουν;»
«Δε μου αρέσουν και ούτε η γυναίκα μου τα τρώει.»
«Ε, τότε γιατί τα ψαρεύεις;»
«Γιατί μ’αρέσει η διαδικασία!»
«Ωραία αφού τα πετάς δεν τα δίνεις τουλάχιστον σε μένα που έχω επτά παιδιά.»
«Έλα ρε φίλε επτά παιδιά ε; Πρέπει να σου αρέσουν πολύ τα παιδιά…»
«Δε θα το έλεγα! Ποτέ δεν ήθελα να κάνω παιδιά.»
«Τότε γιατί έκανες τόσα;»
«Γιατί μ’αρέσει η διαδικασία!»
