Βρέθηκαν μια μέρα στη κόλαση ένας Έλληνας, ένας Αμερικάνος κι ένας Ινδός. Τους συναντάει ο διάβολος και τους λέει:
«Σε όσους έρχονται εδώ δίνω μία ευκαιρία να μεταφερθούν στον παράδεισο». Και βγάζει ένα τεράστιο μαστίγιο… λέγοντας:
«Όποιος θα αντέξει τρία χτυπήματα χωρίς να φωνάξει, θα πάει στον παράδεισο. Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε για ασπίδα ό,τι θέλετε».
Πρώτος πηγαίνει ο Αμερικανός.
«Τι θα έχεις για ασπίδα»; ρωτάει ο διάβολος.
Ο Αμερικάνος σηκώνει μια τεράστια πέτρα και λέει:
«Θα χρησιμοποιήσω αυτή την πέτρα! Είμαι έτοιμος!».
Σηκώνει ο διάβολος το μαστίγιο, χτυπάει μια και φεύγει η πέτρα. Χτυπάει δεύτερη και ουρλιάζει σαν τρελός ο Αμερικάνος, οπότε χάνει την ευκαιρία να πάει στον παράδεισο.
Στη συνέχεια ήταν σειρά του Ινδού.
«Τι θα έχεις για ασπίδα»; τον ρωτάει ο διάβολος.
«Τίποτα», λέει ο Ινδός. «Κάνω από τότε που γεννήθηκα γιόγκα και δε νιώθω καθόλου πόνο!».
Στο πρώτο χτύπημα ο Ινδός ήταν ατάραχος. Στο δεύτερο έκανε κάποιους μορφασμούς και στο τρίτο χτύπημα λίγο περισσότερους. Αλλά δεν έβγαλε κουβέντα από το στόμα του!
«Να πάρει», λέει ο διάβολος, «πρώτη φορά αντέχει κάποιος τρία χτυπήματα. Λοιπόν, είσαι ελεύθερος να πας στον παράδεισο. Το αξίζεις».
«Όχι», λέει ο Ινδός.« Θέλω να μείνω και να δω. Σε όλα τα ανέκδοτα ο Έλληνας τη βγάζει καθαρή. Θέλω να δω τώρα πώς θα ξεμπερδέψει!».
«Εντάξει, μείνε να βλέπεις», του λέει ο διάβολος.
Έρχεται λοιπόν η σειρά του Έλληνα και τον ρωτάει:
«Εσύ τι θα χρησιμοποιήσεις για ασπίδα;».
Και απαντάει ο Έλληνας:
«Τον Ινδό!».
