Κάθε φορά που ο Θανάσης έβλεπε τον Κώστα να έρχεται προς το σπίτι του, ήξερε ότι ήθελε να δανεισθεί κάτι.
«σήμερα δεν θα πέραση το δικό του κόλπο» μουρμούρισε στον εαυτό του.
«καλημέρα Κώστα» λέει ο Θανάσης «θα μπορούσες να μου δανείσεις το μηχανόπριονο να κόψω κάτι θάμνους στην αυλή μου?
«λυπάμαι» λέει ο Κωστής που δεν ήθελε να του το δώσει«το χρειάζομαι σήμερα, ότι έλεγα να αρχίσω να κόψω κάτι θάμνους στη δικιά μου αυλή».
«ένταξη» λέει ο Θανάσης «αφού θα είσαι απασχολημένος όλη μέρα, τότε δεν θα σε πείραζε να δανειζόμουν τα μπαστουνάκια του γκολφ!»
