Ο Θύμιος είναι επιστάτης σε ένα κτήμα. Μια μέρα τον πλησιάζει το αφεντικό του. -άκου βρε Θύμιο, ξέρεις πόσο σε εμπιστεύομαι. Θέλω να μου κάνεις ένα χατίρι. Τελευταία, η κόρη μου είναι πολύ ανήσυχη και συχνά την βλέπω να μιλά με τον παπά. Σε λίγο πάλι θα περάσουν από εδώ. Ανέβα σ εκείνο το δένδρο και άκου τι θα πουν. Πάρε κι ένα πεντοχίλιαρο για τον κόπο σου και μετά έλα να με βρεις, να μου πεις τι έμαθες.
Ο Θύμιος το παίρνει και κάνει αυτό που του είπε το αφεντικό του. Δεν πέρασαν πέντε λεπτά και βλέπει τον ιερέα με την κόρη του αφεντικού να πλησιάζουν. -Πάτερ μου, δεν άκουσα την συμβουλή σας για εκείνο τον νέο και… πώς να σας το πω; -Λέγε παιδί μου.
Τι είναι αυτό που σε στενοχωρεί; -Να… φοβάμαι ότι περιμένω παιδί… -Αμάρτησες αλλά μην ανησυχείς παιδί μου. Αυτός που βρίσκεται εκεί ψηλά και τα βλέπει όλα, θα φροντίσει και για αυτό το παιδί. Πηδάει τρομαγμένος ο Θύμιος από το δένδρο και φωνάζει τρέχοντας: -Ποτέ και με κανένα τρόπο! Με ένα παλιοπεντοχίλιαρο θα μου φορτώσετε και παιδί;
