Διαβάζω ότι ο Πάνος Καμμένος, πρόεδρος των Ανεξάρτητων Ελλήνων και υπουργός Εθνικής Άμυνας της Ελλάδας, κατέθεσε δική του «πρόταση» σχετικά με τη FYROM, σε Αμερικανούς αξιωματούχους.
Σύμφωνα με όσα γράφτηκαν για το εν λόγω πλάνο, όσον αφορά το ονοματολογικό της βορείου γείτονος, δηλαδή αυτό που «καίει», δεν προβλέπει επίλυση αλλά αφήνεται… για το μέλλον, δίχως χρονικό ορίζοντα κατάληξης.
Είναι προφανές πως αν γίνει κάτι τέτοιο, τ’ όνομα της FYROM, θα είναι «Μακεδονία» σκέτο, οριστικά και με τη βούλα της συνθήκης να φέρει τ’ όνομα του Πάνου Καμμένου. Πρόκειται φυσικά για κάτι πολύ χειρότερο από την ονομασία που προβλέπει η συμφωνία των Πρεσπών, για γενικευμένη χρήση.
Επομένως η εναλλακτική δήθεν πρόταση Καμμένου, είναι αυτή που εξασφαλίζει στη γειτονική χώρα τ’ όνομα της Μακεδονίας μας. Θα παραδώσουμε δηλαδή τα πάντα, για να εξυπηρετήσουμε τους ιδιοτελείς σκοπούς του Πάνου Καμμένου, το πέρασμα του οποίου από την πολιτική ζωή της χώρας, θα μείνει μνημειώδες για τον τυχοδιωκτισμό και τον καιροσκοπισμό, έννοιες που αποτελούν τις κύριες αξίες, με βάση τις οποίες -εξ αρχής- πολιτεύθηκαν οι Ανεξάρτητοι Έλληνες, υπό την καθοδήγηση του επικεφαλής τους.
Πρόκειται για αξιοθρήνητες και γραφικές πολιτικάντικες παραστάσεις και καταστάσεις, αλλά το πρόβλημα είναι η επικινδυνότητα τέτοιων πρακτικών και τακτικών, έναντι του έθνους των Ελλήνων. Παρατηρώντας κανείς τους τακτικισμούς και τις μεθοδεύσεις του κ. Πάνου Καμμένου, αντιλαμβάνεται το τι μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος για μια καρέκλα. Την καρέκλα της εξουσίας, αλλά και την προσπάθεια πολιτικής επιβίωσης. Κάπως έτσι λοιπόν, ο απόλυτος πολιτικός εξευτελισμός, έχει ήδη αποτυπωθεί στη σύγχρονη πολιτική ιστορία.
