Γράφει η Κατερίνα Αναγνωστοπούλου
Δεν έχει ίντερνετ. Δεν έχει facebook, Viber, Skype. Δεν μπορεί να γράψει σε χαρτί ή να στείλει SMS για να πάει έξω. Δεν παραγγέλνει ό,τι θέλει να φάει ούτε βγάζει βόλτα τον σκύλο να πάρει αέρα. Δεν πάει σουπερμάρκετ.
Για κάποιους ανθρώπους όλη η ζωή τους ήταν μία πόρτα και ένα κουδούνι που χτυπούσε. Τώρα σώπασε κι αυτό…
Και εμείς γκρινιάζουμε, που καθόμαστε μέσα με την οικογένειά μας, που έχουμε την τεχνολογία στην υπηρεσία μας, που οι περισσότεροι έχουμε όλα τα καλά του κόσμου!
Άραγε για ποιον εγκλεισμό μιλάμε;
Τι δεν αντέχουμε ακριβώς; Το ότι δεν πηγαίνουμε βόλτα ή για διασκέδαση;
Ας συνέλθουμε λίγο για να δούμε καθαρά!
Κατακλύσαμε το διαδίκτυο με την υποτιθέμενη μοναξιά μας και ξεχνάμε ποιοί είναι οι πραγματικά μόνοι.
Είναι αυτοί που τους ξέχασαν πολύ πριν το covid 19!
Που τους άφησαν χωρίς να χτυπήσουν την πόρτα τους μήνες πολύ πριν το διάγγελμα του πρωθυπουργού…
Την επόμενη φορά λοιπόν που θα καθίσουμε με την πίτσα στον καναπέ μας για να δούμε ταινία ας μην πούμε κουβέντα, γιατί η πραγματική μοναξιά έχει ρυτίδες και λέγεται τρίτη ηλικία…
