Νωρίς πριν πιάσει η ζεστη άρχιζε το χτύπημα της σκορδαλιάς.
Ανημερα του Σωτήρος στην Σπιατζα των εφηβικών μου καλοκαιριών.
Πρωτα το σκόρδο με την πατάτα στο πέτρινο γουδι της γιαγιάς μου με το ξύλινο γουδοχέρι.Και μετά στον τετζερα με λίγο λάδι για το ανακάτεμα.Με δυνατό χτύπημα για να κορδωσει η αλιάδα και να γίνει αλοιφή.
Με τηγανητό βακαλαο στο πετρογκάζ.Και ψωμί ζυμωτό.Και το καρπούζι στο πηγάδι για να ειναι δροσερό.
Στο τέλος παγωτό με βύσσινο και για ύπνο στο δασάκι να χαϊδεύουμε τις κοιλιές μας σαν καλοφαγωμενα γατιά.
Το απόγευμα με πήγαινε η μάνα μου στην εκκλησία και με έντυνε παπαδάκι (!)και με την ντορτσα ακολουθούσα την λιτανεία.Με το λευκό μου πεδιλακι και τα καθαρά μου χέρια.
Ο ήλιος έδυε και ένα πλήθος πιστών έτρωγαν τον άρτο λίγο πριν αρχίσει το πανηγύρι .Με τα κλαρίνα και την ντιζεζ με τις λοξές φαβορίτες.Και γουρνοπουλες με το κιλό.Μετα την σκορδαλιά.
Σπιατζα εκεί γύρω στο ‘70 .Με το νταραβερι και τα λίγα σπίτια.Σπιατζα μιας αλλης εποχής.
Να κοπανάς την σκορδαλιά με το χέρι.Να τρομπαρεις την Lux με το χέρι.Ολα με το δεξί.
Για να φτάσεις στο σήμερα……Που τα γράφεις όλα στο δεξί.
Καλημερα
Χάρης Κανελλακόπουλος
